Ημερομηνία δημοσίευσης: 18 Φεβρουαρίου 2017
Το τελευταίο δίμηνο σχεδόν, η Θεσσαλονίκη έχει την τιμητική της για εμένα. Πράγμα που μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα, ή παίρνω τρελές μίζες ή το λογικότερο, ότι η συμπρωτεύουσα, τον τελευταίο καιρό ειδικά, πραγματικά είναι πάρα πολύ παραγωγική τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά και εμφανίζει μία κλήση ή προτίμηση προς το Hard Rock/Stoner στρατόπεδο.
Για μία τέτοια μπάντα θα μιλήσουμε σήμερα. Οι Nash B.C που μετράνε περίπου ένα χρόνο “ύπαρξης”, στο πρώτο τους δισκογραφικό παιδί μας παρουσιάζουν εννέα κομμάτια που ισορροπούν αρμονικά μεταξύ του Hard Rock και του Stoner με μικρές αλλά αισθητές Metal καταβολές. Ένα από τα πράγματα που χαρακτηρίζει το “Burning Babylon” σαν σύνολο είναι η πάρα πολύ ωραία ρυθμική του βάση. Ο δίσκος αναπνέει, έχει παλμό κάτι που αυτόματα κάνει τι ακρόαση ιδιαίτερα απολαυστική και ευχάριστη. Μέσα σε αυτό, η Stoner αισθητική των κοφτών κιθαριστικών riff και θεμάτων κάνει θαύματα, ειδικά όταν τα απαραίτητα break down κάνουν την εμφάνιση τους στα σωστά σημεία. Σε γενικές γραμμές το σύνολο των riff είναι άρτιο, in your face, παρέχουν ακριβώς δηλαδή ότι απαιτεί και χρειάζεται το εν λόγω είδος, χωρίς αυτό βέβαια να στερεί από τα κομμάτια ιδιαιτερότητα και ταυτότητα. Για να είμαι ειλικρινής ο Nash σε αυτόν τον τομέα είναι από τους πιο ωραίους εκφραστές, που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό, στο είδος του. Το ίδιο θα μπορούσα να πω και για τον τομέα των κιθαριστικών solos. Στημένα με μαεστρία, χαρακτήρα, γεμάτα από street attitude που πραγματικά εμπλουτίζουν εκπληκτικά τις συνθέσεις, επιτρέποντας παράλληλα στον Nash να “δείξει” την άνεση και την τεχνική του κατάρτιση.
Στα τύμπανα συναντάμε τον γνωστό ύποπτο Costas Matis (W.A.N.T.E.D, Forbidden Seed, Shock Absorber) ο οποίος μετράει πολλά χιλιόμετρα τόσο δισκογραφικά όσο και on stage και προσωπικά δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο εγγυημένη επιλογή, ειδικά όταν μιλάμε για ένα είδος το οποίο στηρίζεται επί το πλείστον στο groove. Πάνω στο τελευταίο αποδίδει τα μέγιστα, συνθέτοντας και αποδίδοντας εκπληκτικά πάνω στα κομμάτια, πολλές φορές τιμώντας το less is more, κάτι το οποίο αρκετές φορές είναι δυσκολότερο. Δυστυχώς δεν υπάρχουν πληροφορίες για τον τομέα του μπάσου, παρόλα αυτά λίγο πολύ στα ίδια επίπεδα κινήται και αυτό. Μετρημένο, κοφτό, δίνει τον απαραίτητο όγκο και κλειδώνει άρτια με τα όποια drum- ιστικά παιχνιδίσματα.
Η βραχνή φωνή του George (Shadowland) συμπληρώνει ταιριαστά την τριάδα. Πιασάρικα, ευκολομνημόνευτα refrain, γέφυρες με ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις, μελωδικές γραμμές με ουσία. Το μόνο ίσως που κατά την ταπεινή μου γνώμη χρειάζεται λίγο περισσότερη δουλειά είναι το τεχνικό κομμάτι. Μπορεί να είναι καθαρά παραξενιές του υπογράφοντα αλλά σε πολλές στιγμές η αίσθηση της υπερβολής στα πιο aggro περάσματα όπως και σε αρκετά high range σημεία δημιουργούν “ψεγάδια”. Εξαιρετικό χρώμα και χροιά, τονική και ερμηνευτική αρτιότητα νομίζω περιγράφουν με τον καλύτερο τρόπο την “δουλειά” του George που με λίγο παραπάνω έλεγχο στο τεχνικό κομμάτι μπορεί να ανεβάσει το συνολικό level σε πάρα πολύ καλά επίπεδα.
Εξαιρετική παραγωγή από τον Στράτο Καραγιαννίδη και τα Valve Studios, εξίσου εξαιρετικό mastering από τον Steve Nagasaki,που και αυτός τον τελευταίο καιρό έχει πάρει “εργολαβία” τις Hard Rock μπάντες της Θεσσαλονίκης. Πολύ καλή αρχή λοιπόν για τους Nash B.C που μπήκαν αρκετά δυνατά στον “χορό” με το “Burning Babylon”.
Βαθμολογία: 78/100
Για το Rock Overdose
Κωνσταντίνος Μάρης
Comments
