Συντάκτης: Άγγελος Χατζηγιάννης
Μύθοι και θρύλοι των Υπερβορείων, πράξη πρώτη, μέρος πρώτο.
Ελάχιστες ιστορίες φαντασίας έχουν το προνόμιο να λογίζονται ως παγκόσμια φαινόμενα, λαμβάνοντας σημαντική αναγνώριση από κριτικούς και αναγνώστες σε όλον τον κόσμο. Πέραν του αδιαφιλονίκητου φαβορί που ονομάζεται «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών», διάφορα franchises έχουν παλέψει για τον τίτλο της δευτεραθλήτριας στο πρωτάθλημα του epic medieval fantasy. Ένας σταθερός διεκδικητής του τίτλου ανά τα χρόνια είναι ο Robert E. Howard, με τα έργα του γύρω από το “Hyborian Age” να δίνουν μια νέα πνοή στο sword and sorcery μοτίβο που όλοι αγαπάμε.
Η δημοτικότητα αυτής της αρχαίας εποχής των ηρώων και των μάγων έχει υπάρξει η έμπνευση αναρίθμητων καλλιτεχνών, είτε πρόκειται για θέατρο, κινηματογράφο, ακόμα και λογοτεχνία. Μια τέτοια θεματολογία λοιπόν δε θα μπορούσε να μην απασχολήσει ποτέ και τους μουσικούς καλλιτέχνες, καθώς αποτελεί την ιδανικότερη πηγή έμπνευσης για όσους περιστρέφονται γύρω από το epic/heavy/power metal. Ένα από αυτά τα παραδείγματα είμαστε εδώ να εξερευνήσουμε σήμερα, με τους Γάλλους Nemedian Chronicles.
Η παρέα από την Toulouse κυκλοφορεί φέτος το δισκογραφικό ντεμπούτο της, με έναν τίτλο που προιδεάζει ξεκάθαρα για το περιεχόμενο του δίσκου. Χωρίς διάθεση για υπερβολές και φανφάρες, το “The Savage Sword” είναι όσο αμείλικτο όσο και το όνομά του. Επιλέγοντας να επενδύσει στο επικό στοιχείο, το άλμπουμ απορρέει την αναμενόμενη ηρωική αύρα που συναντάμε στο είδος, υποστηρίζοντάς τη με εξαιρετικές συνθέσεις που μοιάζουν βγαλμένες απευθείας από τα βιβλία του Howard.
Η αρχαία διαμάχη μεταξύ της Nemedia και της Aquilonia (“Born On A Battlefield”), οι άθλοι του Conan of Cimmeria (“The Tower Of The Elephant”, ”Monsterslayer”), και το βασίλειο της Stygia (“Stygian Sons Of Set”) είναι μόνο μερικές από τις επικές ιστορίες που επιλέγουν να μοιραστούν μαζί μας οι ταλαντούχοι Γάλλοι, με συνθέσεις που θα μπορούσαν να έχουν δραπετεύσει από κάποιον δίσκο των Blind Guardian ή των Hammerfall.
Τα φωνητικά του vocalist Alexandre Duffau έχουν τρομακτική ομοιότητα με του Hansi Kursch, ενώ οι κιθάρες των Guillaume Lefevre και David Royer μας προσφέρουν αργόσυρτα και μεγαλειώδη riff σαν αυτά του Oscar Dronjak. Επίσης, η αναλογική παραγωγή του δίσκου κάνει θαύματα, δίνοντας την κατάλληλη ατμόσφαιρα και βάθος σε κάθε κομμάτι, πολλαπλασιάζοντας την επικότητά του. Η μόνη μου ένσταση είναι στη διάρκεια, καθώς θεωρώ ότι 76 λεπτά είναι πάρα πολλά, με αποτέλεσμα ο ρυθμός του δίσκου να «πάσχει» προς το κλείσιμό του.
Σε τελική ανάλυση, θεωρώ το “The Savage Sword” ένα γοητευτικό ντεμπούτο, παρά τις όποιες ατέλειές του. Η θεματολογία και η ατμόσφαιρα δένουν τέλεια, ενώ οι ιδέες του δίσκου αποτυπώνονται γενναία και με αυτοπεποίθηση. Με τα πρώτα τους δειλά βήματα, οι Nemedian Chronicles μας εισάγουν στον κόσμο τους με κουράγιο και έμπνευση και, αν το ακονίσουν λίγο ακόμα, το αμείλικτο ξίφος τους θα συνεχίσει να θερίζει κεφάλια χωρίς σταματημό.
Βαθμολογία: 73/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Χατζηγιάννης
Comments
