Συντάκτης: Βαγγέλης Κατσής
Οι Omitir είναι μια one man band από το Πόρτο της Πορτογαλίας. Ιθύνων νους και πίσω από όλα τα όργανα συν τη σύνθεση και τα φωνητικά είναι ο Gróvio. Το είδος μουσικής των (ή μήπως «του» ?) Omitir είναι το black metal, με μια κλίση στο ατμοσφαιρικό, το ambient και το καταθλιπτικό. Θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Μα φυσικά, πρόκειται για ένα σύγχρονο Burzum, χωρίς –ευτυχώς- τα μπλεξίματα με το νόμο και τις ακροδεξιές αντιλήψεις. Εκτός από τις φαινομενικές ομοιότητες, ακόμα και μουσικά, οι ομοιότητες με τις πρώτες κυκλοφορίες των Burzum είναι αρκετές.
Το “Ode” αποτελείται από έξι συνθέσεις και έχει συνολική διάρκεια κοντά στα 40 λεπτά, γεγονός που δείχνει μεγάλα τραγούδια, με πάνω από 6 λεπτά μέσο όρο διάρκειας. Στην αρχή έχουμε τα “Ceiva” και “Nabia”, δύο 100% «Burzumικά» τραγούδια, με την προσθήκη του ακορντεόν να έχει αρκετό ενδιαφέρον και να δίνει το κάτι παραπάνω στην ήδη μελαγχολική ατμόσφαιρα. Στη συνέχεια, έχουμε ένα ορχηστρικό κομμάτι, αποτελούμενο από μελωδίες παιγμένες στην κλασσική κιθάρα και ήχους βροχής-σταγόνων να πέφτουν στο βάθος. Το “Cear” είναι θεωρώ η κορύφωση του “Ode”, καθώς αποδίδει μέσα στα 4 λεπτά της διάρκειάς του, στον απόλυτο βαθμό την κατάθλιψη, τη μελαγχολία και το μηδενισμό, που νιώθει ο καλλιτέχνης. To “Flora” που βρίσκεται στη συνέχεια, συνεχίζει το ίδιο έργο από εκεί που το άφησε το “Nabia”, απλά δίνει λίγο παραπάνω γκάζια και το ακορντεόν συμπληρώνει σε ορισμένα σημεία και κλέβει την παράσταση στο outro. Αμέσως μετά, έχουμε το “Vera Busca”, ίσως το πιο «ατμοσφαιρικό» τραγούδι στο “Ode”. Ίσως επειδή ήρθε αμέσως μετά το πιο δυναμικό “Flora” να με κούρασε κάπως. Για το τέλος έμεινε το “Amago”, ένα τραγούδι που μόνο σαν funeral doom/black θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω. Αργές ανοιχτές συγχορδίες, λίγο «ξύσιμο» κάπου στα μισά, σχεδόν εκκλησιαστικά φωνητικά και όλα αυτά υπό το μελαγχολικό ήχο της βροχής!
Το δεύτερο άλμπουμ για τον Omitir στο 2020 είναι ένα καταθλιπτικό αριστούργημα. Σίγουρα, όσοι αρέσκονται στα πρώτα άλμπουμ από Burzum θα εκτιμήσουν σε πολύ μεγάλο βαθμό όλη τη δισκογραφία του Πορτογάλου, αλλά θεωρώ ότι το “Ode” είναι ένας δίσκος που μπορεί να εκτιμηθεί και από fans του ευρύτερου black metal χώρου. Ανεξαρτήτως της διάθεσης που μπορεί να έχει ο ακροατής, το “Ode” καταφέρνει να τον βυθίσει σε σκέψεις και να βγάλει προς την επιφάνεια συναισθήματα όπως θλίψη, μελαγχολία, ακόμα και νοσταλγία. Πολύ ενδιαφέρουσα κυκλοφορία για το χώρο του extreme metal γενικότερα και ο Omitir είναι ένα project, που σίγουρα θα παρακολουθώ στο μέλλον.
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rock Overdose,
Βαγγέλης Κατσής
Comments
