Ιδρύθηκαν στο Los Angeles της Καλιφόρνιας, το 2000. Πήραν το όνομα τους από την τραγουδίστριά τους Otep Shamaya, όπου το Otep είναι αναγραμματισμός της λέξης poet. Όλοι οι δίσκοι τους έχουν μπει στα αμερικάνικα charts και έχουν εμφανιστεί στα μεγαλύτερα φεστιβάλ όπως το Ozzfest.
Το μουσικό τους στυλ είναι μια μίξη από nu metal/alternative metal/ rap metal/extreme metal με κυρίως επιρροές τους Tool, Deftones, Korn, Slipknot, L7, Hole κ.α. Έτσι λοιπόν ξέρουμε πάνω κάτω τι να περιμένουμε και σε αυτή την 7η δουλειά τους.
12 νέα τραγούδια 50 λεπτά περίπου διάρκειας, χωρίς να έχει κάτι αλλάξει στη μουσική θεματολογία της μπάντας, με τα γνωστά ακραία αλλά και κλαψιάρικα φωνητικά της Otep να βρίσκονται και εδώ. Ίσως να υπάρχουν λίγα περισσότερα στοιχεία από μπάντες όπως οι Linkin Park, Rob Zombie, Crazy Town, Cypress Hill.
Το cd ξεκινάει πολύ δυνατά με μια τριάδα τραγουδιών τα ‘’Zero’’, ‘’Feeding Frenzy’’, ‘’Lords of War’’, που είναι και τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου κατά την άποψή μου. Γρήγορα κομμάτια, με ωραία ρυθμικά riffs στις κιθάρες, με ένα thrash feeling και screamy vocals και με το ‘’Lords of War’’ να θυμίζει και λίγο παλιούς καλούς Limp Bizkit. ‘’Royals’’, ένα πιο mid-tempo τραγούδι στο στυλ παλιών Linkin Park με κάποια ξεσπάσματα αλά Soulfly! ‘’In cold blood’’, ένα αργό τραγούδι με gothic rock στοιχεία, ίσως και το hit του δίσκου που θα παιχτεί σε ράδιο και τηλεόραση. ‘’Down’’, ξεκινάει με έναν ανατολίτικο mid-tempo ρυθμό, θυμίζοντας αρκετά Rob Zombie. ‘’God is a gun’’ στους γνωστούς γρήγορους Otep ρυθμούς με αργές και γρήγορες εναλλαγές και κάποια thrash περάσματα. ‘’Equal rights, equal lefts’’,το χειρότερο κομμάτι του δίσκου με έναν ανούσιο hip-hop ρυθμό, που ‘’ξενερώνει’’ αφάνταστα τον ακροατή! ‘’No color’’, ακόμη ένα μέτριο τραγούδι με αργές-γρήγορες εναλλαγές με κιθαριστικά ρυθμικά που θυμίζουν Soulfly. ‘’Lie’’, η μπαλάντα του δίσκου, τίποτα το ιδιαίτερο, ένα μέτριο τραγούδι με ένα ωραίο ξέσπασμα και τίποτα παραπάνω. ‘’Generation Doom’’ και επιτέλους μετά από αρκετή ώρα ένα γρήγορο και ρυθμικό κομμάτι στο γνωστό τους στυλ. ‘’On the shore’’, ακόμη μια μπαλάντα χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, ίσως η χειρότερη επιλογή για το κλείσιμο του δίσκου.
Δυστυχώς έχουμε να κάνουμε με μία αρκετά μέτρια δουλειά που νομίζω ότι απευθύνεται κυρίως στον πυρήνα οπαδών της μπάντας και δύσκολα θα κερδίσει νέους οπαδούς. Οι υπόλοιποι σίγουρα θα το ακούσουμε μια-δυο φορές από περιέργεια, αλλά τίποτα παραπάνω αφού υπάρχει πληθώρα πολύ καλύτερων δίσκων να επιλέξουμε…
Βαθμολογία:65/100
Για το Rock Overdose,
Γιάννης ‘’ΘΩΡ’’ Φαλάγγης
Comments
