Ημερομηνία δημοσίευσης: 14 Ιανουαρίου 2017
Το να κάτσει να αναλύσει κάποιος τη μουσική πορεία και τις διάφορες εξελίξεις στο μουσικό προσωπείο του συγκροτήματος, απαιτεί ξεχωριστό άρθρο για ανάλυση και επεξήγηση σε βάθος, και πιθανότατα να μην αρκούν δύο εβδομάδες συνεχούς γραψίματος. Από την άλλη, το να αναλυθεί η επίδραση του συγκροτήματος στην ψυχοσύνθεση του Ελληνικού κοινού θεωρώ πως είναι περιττό, μιας και αποδεδειγμένα είναι ένα συγκρότημα που έχει αγαπηθεί παράφορα από την πρώτη στιγμή.
Και ακριβώς αυτή η αγάπη είναι που έκανε αβάσταχτη την αναμονή της κυκλοφορίας του νέου τους άλμπουμ μετά από έξι ολόκληρα χρόνια (το "Falling Home" δε μετράει, καθώς ουσιαστικά είναι συλλογή με ακουστικές εκτελέσεις), περίοδο κατά την οποία ο Daniel έχασε όλο το συγκρότημά του και παραλίγο να χάσει τη ζωή του, όταν διαγνώστηκε με μια σπάνια ασθένεια, η οποία επρόκειτο για ένα βακτήριο που έτρωγε τη σάρκα του. Αυτές οι δυσκολίες ωστόσο δεν τον πτόησαν, και μάλιστα είχαν σαν αποτέλεσμα αφενός να βρει άτομα που δένουν ακόμα πιο καλά με το όραμα του Daniel, με αποτέλεσμα τους αφήνει την ελευθερία να επιδείξουν τις ικανότητές τους (οι οποίες είναι σε πολύ καλό επίπεδο, καθώς αναγνωρίζουν το τέλειο σημείο ανάμεσα στην ουσία και την επίδειξη, με αποτέλεσμα να ακούγονται τεχνικά άρτιοι χωρίς να ξεφεύγουν με ανούσια σημεία επίδειξης τεχνικής), και αφετέρου, η έντονη, σχεδόν θανάσιμη, εμπειρία που έζησε ο Daniel να αντικατοπτρίζεται στα έντονα συναισθήματα που διαθέτουν οι συνθέσεις και οι στίχοι του, καταφέρνοντας για ακόμα μια φορά να συγκλονίζει με τα λόγια που έχει γράψει.
Υπάρχει κάτι σημαντικότερο, ωστόσο, που επηρέασε περισσότερο τη δημιουργία του δίσκου. Οι πιο φανατικοί ίσως είχατε προσέξει την επανακυκλοφορία του "Remedy Lane" το προηγούμενο καλοκαίρι, που περιείχε το άλμπουμ σε νέα μίξη ήχου και master, καθώς και δεύτερο cd με live από το Prog Power Festival 2014, όπου και έπαιξαν ολόκληρο το άλμπουμ live. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του συγκροτήματος, επηρεάστηκαν τόσο έντονα από αυτό το γεγονός, με αποτέλεσμα εδώ να έχουμε το βαρύτερο, τεχνικότερο και πιο prog metal άλμπουμ από την εποχή αυτού του άλμπουμ. Ότι ακολούθησε από τότε, δηλαδή η εσωτερικότητα του "Be", ο λυρισμός του "Scarsick" και η 70's νοοτροπία των δύο "Road Salt", δεν πρωταγωνιστούν πια, αλλά δεν εξαφανίστηκαν εντελώς, απλά λαμβάνουν ένα πολύ μικρό, διακριτικό και συνοδευτικό ρόλο, γεγονός που εμποδίζει αυτό το άλμπουμ να θυμίζει το "Remedy Lane".
Δηλαδή, αν για παράδειγμα η εσωτερικότητα στο "Be" ήταν το κύριο συστατικό του δίσκου και καταλάμβανε ποσοστό 90 με 95%, ο συνοδευτικός ρόλος του σε αυτό το άλμπουμ δεν υπερβαίνει το 10%. Και αυτό ισχύει και για τα υπόλοιπα στοιχεία που προαναφέραμε, ενίοτε και με μικρότερο ποσοστό. Γι’ αυτό, ίσως οι επιφανειακοί μιλήσουν για αναμασήματα και επιστροφή στο παρελθόν, θα έχουν χάσει όμως όλες τις συνοδευτικές γαρνιτούρες και νοοτροπίες που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο ηχητικό στίγμα και χαρακτήρα του συγκροτήματος και τους καθιστά τόσο ξεχωριστούς και μοναδικούς. Γι’ αυτό και πάντα, εις τους αιώνας των αιώνων, οι POS είναι μουσικό βίωμα και όχι μουσικό άκουσμα.
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Θεωρώ τεράστια πρόκληση να πρέπει να γράψεις για νέες κυκλοφορίες μπαντών όπως οι Fates Warning, Pain Of Salvation, Tool κλπ. Και να λοιπόν που έφτασε η ώρα του νέου άλμπουμ των Pain Of Salvation, οι οποίοι κυκλοφόρησαν studio album πριν περίπου 4 χρόνια. Με δυο κυκλοφορίες μάλιστα αμφιλεγόμενες για μεγάλο μέρος των φανατικών οπαδών τους μιας και έκαναν μια στροφή προς πιο 70’ s μονοπάτια με έναν πιο vintage ήχο.
Oι Pain Of Salvation λοιπόν επιστρέφουν στις αρχές του 2017 όχι μόνο με νέο άλμπουμ, αλλά και νέα μέλη στην ουσία, με εξαίρεση τον drummer, Leo Margarit οπου βρίσκεται στο drum kit από το Road salt one . Μετά την αποχώρηση των Johan Hallgren (κιθάρα) και Fredrik Hermansson (πλήκτρα) στα τέλη του 2012 και τη θέση τους να παίρνουν οι Ragnar Zolberg στην κιθάρα και ο Daniel Karlsson όπου μέχρι την εποχή εκείνη έπαιζε μπάσο στις περιοδείες να αναλαμβάνει τα πλήκτρα και στο μπάσο να επιστρέφει ο πρώην μπασίστας της μπάντας Gustaf Hielm.
Το “In The Passing Light Of Day” λοιπόν ξεκινάει με το “On A Tuesday” και αμέσως καταλαβαίνεις ότι η μπάντα έχει επιστρέψει στα γνώριμα μέρη όπου τους γνωρίσαμε και τους αγαπήσαμε. Η αμέσως επόμενη έκπληξη από το δυνατό ξεκίνημα του άλμπουμ είναι τα κάτι παραπάνω από υπέροχα φωνητικά του Ragnar Zolberg όπου δεν μένει μόνο στο ρολό των δεύτερων φωνητικών αλλά πρωταγωνιστεί κιόλας σε πολλά σημεία όλου του άλμπουμ. Το 10λεπτο λοιπόν “On A Tuesday” εκτός του ότι δεν σε αφήνει να βαρεθείς ούτε δευτερόλεπτο, σε προϊδεάζει για το τί θα επακολουθήσει.
To “In The Passing Light Of Day” συνεχίζει με το “tongue Of God”, το οποίο βρίσκεται πιο κοντά στην εποχή του “Scarsick” και συνεχίζει με το “Meaningless” που κυκλοφόρησε και ώς video single πριν ενάμισι μήνα περίπου. Ένα κομμάτι όπου μπορείς να διακρίνεις τα νέα στοιχεία που ενσωματώθηκαν στη μπάντα χωρίς να χάνεται το στοιχείο που κάνει τους Pain Of Salvation να ξεχωρίζουν.
Το άκρως συναισθηματικό “Silent Gold” παίρνει τη σκυτάλη και το αμέσως επόμενο “Full Throttle Tribe" έρχεται να μας θυμίσει ότι οι POS του “Remedy Lane” είναι εδώ. Ακολουθούν τα “Reasons” (το δεύτερο video single που κυκλοφόρησαν) και το “ Angels of Broken Things” που συνεχίζουν με κάθε νότα να μας προκαλούν ανατριχίλα και να μας δημιουργούν συναισθήματα όπως μόνο οι POS ξέρουν πολύ καλά να το καταφέρνουν. Το “The Taming of a Beast” είναι από τα κομμάτια που προανέφερα, λίγο κλασικό λίγο νέα στοιχεία χωρίς να ξεφεύγει από τη μαγεία του άλμπουμ.
Προτελευταίο κομμάτι και προσωπικά αγαπημένο του “In The Passing Light Of Day” το “this is the end” , το οποίο θα μπορούσε να βρίσκεται μέσα στο “BE” άνετα.
Και κλείσιμο με το 15λεπτο “The Passing Light of Day” που δεν ξεχνά να μας θυμίσει ότι η μπάντα είναι αυθεντία σε μεγάλα κομμάτια.
Συνοψίζοντας λοιπόν το “In The Passing Light of Day”, μπορώ μετά βεβαιότητας να πω ότι πρόκειται για μια απ’ τις σημαντικότερες κυκλοφορίες του 2017 με μεγάλη άνεση. Ο Daniel Gildenlow είναι ένας πραγματικά χαρισματικός άνθρωπος που πέρα από το χάρισμα του συνθέτη είναι και ίσως η καλύτερη φωνή στο είδος αυτή τη στιγμή και ένας πραγματικά πολύ καλός κιθαρίστας. Με τις κατάλληλες προσθήκες στις υπόλοιπες θέσεις της μπάντας έχουμε το αποτέλεσμα που κάνει το “In The Passing Light of Day” να παίρνει τη θέση του δίπλα σε κορυφαίες κυκλοφορίες τους όπως “The Perfect Element” και “Remedy Lane”.
Για εμένα θα μπορούσε να είναι το “Perfect Element II”, μιας και πρόκειται αν κατάλαβα καλά πάλι για ένα concept album.
Ανεπιφύλακτα λοιπόν μπορείτε να το λιώσετε ειδικά οπαδοί των παλιών POS.
Βαθμολογία: 95/100
Για το Rock Overdose
Κατσιρέας Χρήστος
Comments
