Ημερομηνία δημοσίευσης: 1η Αυγούστου 2017
Η αρχή μιας οποιασδήποτε καλλιτεχνικής πορείας χαρακτηρίζεται από μια ενθουσιώδη ορμή, η οποία δε σχετίζεται απαραίτητα με τα μετέπειτα βήματα. Αυτός είναι και ο λόγος που καθιστά τα ΕΡ άκρως ενδιαφέρονται. Το ΕΡ των Project Renegade, “Cerebra”, δε χρειάζεται να παίξει πάνω από λίγα δευτερόλεπτα, για να νιώσει ο ακροατής την προαναφερθείσα ορμή και την όρεξη των πρώτων διστακτικών βημάτων.
Τα τρία τραγούδια του ΕΡ δείχνουν την ταυτότητα της μπάντας, την βαθύτατη επιρροή που έχει ασκήσει πάνω τους η ένταξη διαφόρων ατμοσφαιρών στο σκληρό ήχο, είτε αυτό γίνεται μέσω ενός synth, είτε μέσω κονσόλας με ηλεκτρονικά ή ambient στοιχεία. Παράλληλα το rhythm section πατάει σε στιβαρά groove patterns και τα σκασίματά τους (ειδικότερα στο “Natural Born Killer”) είναι πολύ δουλεμένα και άκρως πωρωτικά. Οι κιθάρες ακολουθούν τις κατευθύνσεις της εκάστοτε ατμόσφαιρας, χωρίς να βγαίνουν τόσο μπροστά- πράγμα που εμένα προσωπικά μου έλειψε- αλλά έχοντας μπροστά μας ένα ΕΡ με παραγωγή, που δέχεται μεγάλη βελτίωση, δεν αποθαρρύνομαι. Το εύρος της Μαριάννας είναι κομμένο και ραμμένο για μεγάλες ερμηνείες, ζει τους στίχους που τραγουδάει και φαίνεται η αντίληψή της πάνω στους μουσικούς δρόμους των groove- άτων παιξιμάτων των Ody-Makis-Tasos, δρόμους τους οποίους ακολουθεί με ιδιαίτερη ευλυγισία.
Η προσέγγιση του ηχοχρώματος και των συνθέσεων κινείται σε ραδιοφωνικούς δρόμους, μιας και η μπάντα δείχνει να ψάχνεται με τις μελωδίες και να ντύνει κάθε τραγούδι με γραμμές εμπνευσμένες, οι οποίες τραβούν το ενδιαφέρον του αυτιού. Heavy άποψη, Groovy Nu πινελιές και διάχυτες ατμόσφαιρες που λειτουργούν σαν τον τέλειο πίνακα για απλωθούν οι μελωδίες. Πάλι θα αναφερθώ στο “Natural Born Killer”: Ένα ΕΡ αποτελεί ένα χάρτη αναζήτησης ταυτότητας. Εστιάζω σ’ αυτό το τραγούδι, διότι εκεί πιστεύω ότι η μπάντα με έπεισε περισσότερο. Σαν προσέγγιση, σαν vocal lines, σα στρωτό παίξιμο, σαν υλικό στο οποίο δόθηκε κατάθεση εμπιστοσύνης. Η διάρκεια των κομματιών είναι κατ’ εμέ αρκετά μεγάλη για την ποικιλότητα εντός της σύνθεσης, πράγμα που μπορεί να αποτελεί άποψη της μπάντας, οπότε πάω πάσο. Απλώς, θεωρώ ότι χρειάζεται λιγότερη επανάπαυση και περισσότερο ψάξιμο σε συναφή μέρη της ίδιας ιδέας. Όχι μόνο για εμπλουτισμό, αλλά και για μεγαλύτερη ανάδειξη των πραγματικά δυνατών σημείων.
Σε λίγα σημεία μου φάνηκε ότι η ροή «έκατσε» λίγο και γι’ αυτό ακόμα κρατάω το ζήτημα του ήχου. Ίσως φταίει το ότι το εν λόγω είδος μας έχει συνηθίσει σε πιο στρωτά και περιορισμένα τραγούδια, ίσως το ότι μιλάμε για μπουκιά και όχι πιάτο ( είναι ΕΡ), όλα παίζουν ρόλο στις ενστάσεις του ακροατή.
Το υλικό των δυνατοτήτων είναι πραγματικά αξιοσημείωτο. Θεωρώ ότι με λίγη παραπάνω εστίαση στην ποικιλότητα εντός της κάθε σύνθεσης, με συνεχή ορεξάτη δουλειά και καλύτερη παραγωγή το αποτέλεσμα θα σκοτώνει. Προσοχή στον άκρατο ενθουσιασμό, παίδες! Κάθε ιδέα που σκάει σαν ηδονική αναλαμπή έμπνευσης, καλό είναι να σμιλεύεται πρώτα, έτσι ώστε να αναδειχθεί με τον καλύτερο ιδανικό τρόπο. Το έχετε, αναμένουμε τη συνέχεια για περισσότερο τραγούδι και κοπάνημα.
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rock Overdose,
Θοδωρής Καλουδιώτης
Comments
