Ημερομηνία δημοσίευσης: 2 Μαΐου 2019
Μέχρι τώρα δεν μου είχε δοθεί η ευκαιρία να παρουσιάσω μια πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που αυτή η πρωτιά πάει στους χαρισματικούς Prysma. Οι Prysma λοιπόν είναι μια progressive/rock μπάντα από την Θεσσαλονίκη. Δημιουργήθηκε από μια παρέα φοιτητών το 2014. Οι μουσική τους είναι εμπνευσμένη από την progrock σκηνή του 70 και υλοποιείται μέσα από το πρίσμα του μοντέρνου ήχου, μια οπτική που φαίνεται να λειτουργεί πολύ καλά.
Στις 15 Μαρτίου κυκλοφόρησαν την πρώτη τους προσωπική δουλειά υπό τον τίτλο “Closer to Utopia”. Η παραγωγή του έγινε στα nVelope Studios, στη Θεσσαλονίκη. Από τεχνικής άποψης η ηχογράφηση έγινε στο μεγαλύτερο μέρος της ζωντανά, κάτι που δικαιολογεί την ηχητικά Vintage αισθητική που διακατέχει όλο τον δίσκο, ενώ υφολογικά έχει concept χαρακτήρα.
Το “Closer To Utopia” αποτελεί ένα υπόδειγμα πρώτου δίσκου. Προσεγμένες συνθέσεις και παραγωγή, τεχνικά άρτιο, μουσικά δουλεμένο, δημιουργεί το απαιτούμενο κλίμα και είναι ευκολοάκουστο για το είδος του. Προσωπικά όταν ακούω τον χαρακτηρισμό progressive «τάδε», προϊδεάζομε αρνητικά στη υπόθεση ότι θα ακολουθήσουν αχρείαστα μεγάλα κομμάτια εκ των οποίων η ουσία εντοπίζεται σε ελάχιστα σημεία, ενώ στην μεγαλύτερη διάρκειά τους είναι απλά ένα filler κάτω από την προσωπίδα του «ατμοσφαιρικού» και του δήθεν ψαγμένου. Στη δεδομένη περίπτωση οι Prysma έχουν καταφέρει το ακριβώς αντίθετο. Κάθε κομμάτι είναι μελετημένο τόσο δομικά όσο και μουσικά. Το χτίσιμο τους , με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι άκρα λειτουργικό και καθόλου πληκτικό. Πρέπει να γίνει ιδιαίτερη μνεία για το υπέροχο σκοτεινό κλίμα που διακατέχει τον δίσκο. Οι συνθέσεις καθώς αναφέρονται σε έναν εσωτερικό διάλογο-σύγκρουση του πρωταγωνιστή-σκεπτόμενου δικαιολογούν την εσωτερικότητα που βγάζουν τα κομμάτια καθώς και την, προαναφερθείσα, σκοτεινή ατμόσφαιρα. Πρέπει να αναφέρω, επίσης, ότι οι φωνητικές μελωδίες και πολλά riff είναι άκρως εθιστικά. Μετά από βδομάδες ακρόασης του δίσκου, ακόμα πιάνω τον εαυτό μου να σιγοτραγουδάει πολλά από αυτά.
Κορυφαίες στιγμές του δίσκου αποτελούν τα εκπληκτικά “Lost to the Sky” και το “Hypnotized” (με ένα φοβερό breakdown) χωρίς οι υπόλοιπες συνθέσεις να μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα.
Αν κάτι δε με ενθουσίασε, αυτό ήταν το πρώτο κομμάτι του δίσκου (“Bad time to Dream?”) που παρόλο που δεν πέφτει κάτω του μέτριου, ωστόσο η διάρκεια του και το αργό του χτίσιμο μπορεί να κουράσει πολλά μη εκπαιδευμένα αυτιά.
Τέλος αν μια τέτοια δουλειά παρουσιάζεται ως ντεμπούτο τρομάζω με τα όσα είναι ικανα οι Prysma να καταφέρουν στο μέλλον.
Βαθμολογία: 90/100
Για το Rockoverdose.gr
Πάρις Καραγιαννόπουλος
Comments
