Ημερομηνία δημοσίευσης: 9 Φεβρουαρίου 2018
9ο άλμπουμ για τους γερμανούς μεταλλάδες από το Hesse και όπως δηλώνει και το ίδιο το συγκρότημα, ο νέος δίσκος είναι σχετικά πιο αργός με ότι μας έχουν συνηθίσει 16 χρόνια τώρα. Οι οπαδοί τους σίγουρα θα πρόσεξαν ότι έχουμε να κάνουμε με την συνέχεια του ντεμπούτου τους άλμπουμ το 2002, αν και κάτι τέτοιες ενέργειες από άλλα συγκροτήματα, που το είχαν κάνει νωρίτερα ( King Diamond, Queensryche, Gamma Ray κ.α.), δεν ήταν και ότι καλύτερο, αφού σίγουρα περιμέναμε περισσότερα πράγματα.
Το νέο άλμπουμ, λοιπόν, χαρακτηρίζεται από μία μαύρη, σκοτεινή και μουντή ατμόσφαιρα. Τόσο θεματικά όσο και ακουστικά, το συγκρότημα επέστρεψε στις ρίζες του, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι τουλάχιστον. Όσο αφορά τη δική μου ταπεινή άποψη, έχουμε να κάνουμε με ένα άλμπουμ 12 κομματιών με μέσο όρο 5,5 λεπτά ανά κομμάτι, που δυστυχώς με αυτό το mid tempo που κυριαρχεί στη μεγαλύτερη διάρκεια του, το κάνει αρκετά κουραστικό στο γενικό σύνολο. Ναι μεν υπάρχουν κάποια σημεία που φέρνουν στο μυαλό αρκετά Accept, Grave Digger, Primal Fear, αλλά δε καταφέρνουν να σώσουν και την όλη κατάσταση.
Για να μπορέσω να εκφέρω μία σωστή άποψη, ακούω το συγκεκριμένο cd πάνω από ένα μήνα τώρα, μήπως και με τον καιρό κάτι αλλάξει, δεν είχα προσέξει κάτι, κάτι να αρχίσει να μου κάνει κλίκ, δυστυχώς όμως λειτουργεί αντίθετα και με το πέρασμα του χρόνου γίνεται ακόμη πιο αδιάφορο! Δεν υπάρχει αυτή η ‘’φλόγα’’ στα περισσότερα κομμάτια, λίγες αναλαμπές, χιλιοπερπατημένα μονοπάτια, σημεία που νομίζεις ότι τα έχεις συναντήσει πολλές φορές και σε άλλα συγκροτήματα τόσες δεκαετίες τώρα. Όπως έχω ήδη προαναφέρει, πάντα με τρόμαζε η ιδέα ενός τίτλου που φέρνει το Νο.2 αλλά βγαίνει αρκετά χρόνια μετά, ίσως γιατί κάποιο συγκρότημα έχει χάσει τον ενθουσιασμό του και απλά θέλει να στηριχτεί στη συνέχεια ενός άλμπουμ που τους είχε καθιερώσει, με προσωπική μου πάντα άποψη, αυτό να τους κάνει περισσότερο κακό.
Εύχομαι λοιπόν στους αξιοαγάπητους κατά τα άλλα ‘’Επαναστάτες’’, απλά να ήταν μία μικρή καμπή στη πορεία τους, την οποία όλα τα συγκροτήματα την κάνουν κάποια στιγμή. Ίσως τα συγκεκριμένα κομμάτια να σταθούν καλύτερα live παρά από αυτό που ακούσαμε στο studio? Σύντομα θα μάθουμε. Όχι, δεν είναι μια απλή μετριότητα, απλά είναι πολύ πιο κάτω από τα standards που μας έχει συνηθίσει η συγκεκριμένη μπάντα τόσα χρόνια και μιλώντας πάντα προσωπικά, περνάει χωρίς να αγγίζει. Τα επόμενα χρόνια θα δείξουν….
Βαθμολογία:67/100
Για το Rock Overdose,
Γιάννης Θώρ
Comments
