Ημερομηνία δημοσίευσης: 16 Σεπτεμβρίου 2018
Πριν αρχίσω με τους Scarlet Aura, θα ήθελα να καταγράψω στα πρακτικά ότι κάθε φορά που πρόκειται να συναναστραφώ με μέταλ συγκρότημα που είναι female-fronted το μυαλό μου πάει κατευθείαν στην περίπτωση της Ελλάδας και κατ’ επέκταση στη γυναίκα που άνοιξε το δρόμο για την αποποινικοποίηση της γυναικείας φωνής και παρουσίας στο χώρο της μέταλ. Η Μαρία Κολοκούρη, πιο γνωστή ως Tristessa, άφησε μεγάλη παρακαταθήκη η οποία δε θα ξεχαστεί.
Φεύγοντας από την ελληνική πραγματικότητα, χωρίς βέβαια να ταξιδέψουμε και πολύ μακριά παρά μόνο μέχρι τη Βαλκάνια γειτονιά μας και συγκεκριμένα την πρωτεύουσα της Ρουμανίας θα συναντήσουμε τους Scarlet Aura, ένα συγκρότημα τόσο νέο (ούτε 4 χρόνια στο ενεργητικό του) που κάνει τα τελευταία άλμπουμ των Tool και των System of a Down να νομίζεις ότι βγήκαν το Μεσαίωνα.
Η δεύτερη full length δουλειά τους που κυκλοφόρησε πολύ πρόσφατα ονομάζεται “Hot'n'Heavy” και είναι γεγονός ότι τίποτα από τη συγκεκριμένη κυκλοφορία δεν προδίδει την ευρωπαϊκή καταγωγή της. Από το εξώφυλλο μέχρι το στυλ μουσικής μέχρι τους στίχους εγώ νόμιζα ότι είχα να κάνω με ένα σύνολο από τον αμερικανικό Νότο. Hot δεν ξέρω αν το λες, αλλά Heavy είναι σίγουρα. Μιλάμε για τρελή power-ιά με riffs που δεν αστειεύονται. Η τετράδα μας δίνει ένα 11-τράγουδο αποτέλεσμα διάρκειας 50 λεπτών συν ένα μπόνους από συνεργασία τους με τους Βούλγαρους Krossfire. Ο δυναμισμός είναι όσος πρέπει, ενώ η μπάντα κάνει και τα απαραίτητα βήματα πίσω με μπαλάντες όπως “Fallin’ to Pieces” και “Light Be My Guide”.
Το μελανό σημείο για μένα είναι τα φωνητικά. Δεν ξέρω τι συμβαίνει εδώ, αλλά μου δίνεται η εντύπωση ότι σε κάποια σημεία το «χάνουμε». Η συμπαθής Άουρα έχει ωραία φωνή, διαθέτει το απαραίτητο γρέζι για να ερμηνεύσει τέτοια μουσική αλλά ο συνδυασμός κάποιων τεχνικών λαθών από μεριά της και της ελλιπούς φωνητικής παραγωγής κάνουν το τελικό αποτέλεσμα, σε κάποια μόνο σημεία, να το τονίσω, να ακούγεται περίεργο.
Μπορεί κατ’ εμέ να υπάρχει ένα θέμα με τα φωνητικά αλλά αν αναφερόμουν στη σύνθεση θα την έλεγα άψογη. Ακούς όλες τις θρυλικές επιρροές του συγκροτήματος, με έναν τρόπο όμως που αναδεικνύεται και το προσωπικό ύφος του. Από μουσικής άποψης βρήκα το δίσκο αρκετά ενδιαφέρων. Οι στίχοι, όπως και το στυλ που παίζουν, δυναμικοί. Μας χαιρετίζουν, μιλούν για πόνο, εκδίκηση, εκτόνωση. Δε διστάζουν να στολίσουν με γαλλικά τους haters. Badass ως εκεί που δεν πάει.
Το πιο αξιομνημόνευτο κομμάτι σαφώς και είναι το ακόλουθο του πρελούδιο “Hail to You”, με εξαιρετική μελωδία. Στις συναυλίες θα είναι σίγουρα η αφιέρωση του συγκροτήματος στο κοινό του. Το ομώνυμο κομμάτι, περιέργως, δε μου φάνηκε κάτι το ιδιαίτερο, σε αντίθεση με το φοβερό “Glimpse in the Mirror”. Το άλμπουμ κλείνει με ένα κομμάτι «τώρα που τελειώσαμε, κάντε τα όλα λίμπα», ή αλλιώς “Let’s Go Fucking Wild”.
Αγαπημένα κομμάτια: “Hail to You”, “Glimpse in the Mirror”, “Silver City”
Βαθμολογία: 66/100
Για το Rockoverdose.gr
Κυριάκος Μιχαλόπουλος
Comments
