Συντάκτης: Άγγελος Χατζηγιάννης
Τα πανιά σηκώθηκαν. Η γαλέρα αναχωρεί. Όλοι μας πρέπει να υπηρετήσουμε την παλίρροια.
Η σημερινή μας περιήγηση ξεκινά από τη Γερμανία, την πατρίδα των Helloween και Gamma Ray, πρωτεργατών του ευρωπαϊκού heavy/power κινήματος, αλλά και των συνεπών thrashers Kreator και Sodom. Στα χνάρια των δασκάλων του σκληρού ήχου της χώρας του, αλλά και με το “Epicus Doomicus Metallicus” των Candlemass στο χέρι, ένας μουσικός ονόματι Leonid Rubinstein θα σχηματίσει τους Servants To The Tide, το οποίο θα είναι και το όχημα της καλλιτεχνικής του ανησυχίας για τα επόμενα χρόνια.
Η μουσική των Servants To The Tide ανατρέχει σε ηρωικές ναυμαχίες, θαλασσοταραχές και κάθε λογής ιστορία για τη νοσταλγία της ξηράς, μουσική την οποία είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε και ζωντανά στην Αθήνα τον περασμένο Μάιο, στο πλευρό των Ελλήνων Achelous. Για όσους λοιπόν δεν είχαν την ευκαιρία να παραβρεθούν εκεί, ο φετινός δεύτερος full-length δίσκος των Γερμανών έρχεται κοντά μας τον ερχόμενο Ιούλιο, προσφέροντάς μας νέο υλικό προς ακρόαση και μελέτη.
Αφήνοντας πίσω τις ημέρες όπου το project ήταν ουσιαστικά ένα one-man band, έχοντας πλέον πλήρες και σταθερό lineup πέντε ατόμων, το σχήμα του Rubinstein συνεχίζει στο ίδιο μήκος κύματος με τον προκάτοχό του: βαρύ κι αργόσυρτο epic doom metal, ακριβώς όπως θα το έπαιζαν οι προσωπικοί ήρωες του Rubinstein, οι Atlantean Kodex.
Με ελάχιστες παρεκκλίσεις από ύφος που μας παρουσίασαν στο ντεμπούτο τους, οι Γερμανοί μας διηγούνται ξανά τις συνήθεις ιστορίες τους για τη θάλασσα, με τα βαριά, mid-tempo riffs να διαδέχονται τα λυρικά, μελωδικά σημεία όπως η άμπωτη διαδέχεται την παλίρροια. Ειδικά τα πιανιστικά, πιο μελωδικά μέρη του δίσκου μας φέρνουν στο μυαλό μια θαλασσινή εκδοχή των -επίσης συμπατριωτών- Blind Guardian, με την μπαλαντοειδή δομή τους και τη θερμή ερμηνεία του Stephan Wehrbein να προσφέρουν μια απαραίτητη πινελιά ποικιλομορφίας στο ηχόχρωμα του “Where Time Will Come To Die”.
Οι συνθέσεις δεν διστάζουν να ξεπεράσουν τα 7-8 λεπτά σε διάρκεια, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το 11λεπτο “If The Stars Should Appear” και το 9λεπτο “Sunrise In Eden”, που είναι κατ’ εμέ και τα highlights του δίσκου. Σε ορισμένα σημεία ωστόσο, η μεγάλη διάρκεια των κομματιών αποδεικνύεται περισσότερο ως μειονέκτημα, με πιο χαρακτηριστικό δείγμα να αποτελεί το “White Wanderer”, ένα αχρείαστα μεγάλο σε διάρκεια doom κομμάτι, με την επαναλαμβανόμενη μουσική μελωδία του και το στιχουργικό του θέμα να “κουράζει” τον ακροατή.
Όσοι αισθάνονται απελευθερωμένοι στη θέα του απέραντου γαλάζιου και σαγηνεύονται από την ψυχρή αγκαλιά της ανοιχτής θάλασσας, ενώ ταυτόχρονα ζουν κι αναπνέουν για τον αργό και πένθιμο, αλλά συνάμα ηρωικό ήχο του epic doom οφείλουν να προσθέσουν αυτόν τον δίσκο στη λίστα τους. Με αργά αλλά σταθερά βήματα η γερμανική metal σκηνή αποκτά έναν έναν τους νέους πρωταγωνιστές της, και οι Servants Of The Tide με το δεύτερο θετικό δείγμα γραφής, μοιάζουν δειλά δειλά να μπαίνουν κι αυτοί στον χορό, με μικρά αλλά σίγουρα βήματα εξέλιξης. Εάν αυτό το σερί διατηρηθεί, τότε μπορούμε να μιλάμε στα επόμενα χρόνια για ένα ανερχόμενο ταλέντο της Γερμανικής μεταλλικής σκηνής.
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rockoverdose,
Άγγελος Χατζηγιάννης
SERVANTS TO THE TIDE – “Where Time Will Come To Die”
No Remorse Records (2024)
Comments
