Ημερομηνία δημοσίευσης: 8 Αυγούστου 2019
Οι Sleeping Ancient κατάγονται από το Τέξας και φέτος το Σεπτέμβριο θα κυκλοφορήσουν την πρώτη τους full-length δουλειά, μετά το EP “The Last Seer” προ τριετίας.
Η φάση τους είναι τελείως underground. Ενωμένοι με τα δεσμά του συγκροτήματος από το 2010 δεν έχουν καταφέρει να μπουν στο mainstream στερέωμα του είδους ακόμα. Σίγουρα αυτό το άλμπουμ είναι η προσπάθεια τους. Παίζοντας ένα μοντέρνο post metal με στοιχεία old-school black είναι η αλήθεια ότι μπαίνουν σε χιλιοπατημένα μονοπάτια. Αλλά δείχνουν να βαδίζουν σωστά και σταθερά.
Κυρίαρχη επιρροή στην ατμόσφαιρα της μουσικής τους αποτελούν οι συγγραφικές δουλείες του H.P. Lovecraft, ενός συγγραφέα που έχει επηρεάσει πάμπολλα αλλά συγκροτήματα του extreme (Morbid Angel, Portal, Septicflesh) και όχι μόνο (Electric Wizard) ήχου.
Μετά από μια αργή τρίλεπτη εισαγωγή που χτίζει ένταση (“Keeper of Wasted Lives”) μπαίνουμε δυνατά στο μοναδικό κομμάτι που έχει κυκλοφορήσει από τώρα το συγκρότημα μέσω του bandcamp τους. Πρόκειται για το “A Path Emerges” και αδιαμφησβήτητα είναι το πιο δυνατό κομμάτι του δίσκου. Όχι ακριβώς το αρχέτυπο της Black metal μουσικής, μολαταύτα καταφέρνει να τραβήξει το ενδιαφέρον με τα πολύ βαθιά και σκοτεινά φωνητικά από τον Rory Ahlquist.
Στο “Akeru” (ιαπωνική λέξη με αρκετές σημασίες) περνάμε σε πιο doom μονοπάτια. Στην πλειονότητά τους αργά ριφ και σε σημεία πλησιάζει το funeral doom. Οι φαν του είδους θα το εκτιμήσουν.
Το 4ο κομμάτι με το φοβερό τίτλο “Taphephobic Hallucinations” ξεκινά μελωδικά με ήπια κιθάρα και χτίζει το τραγούδι, για διάστημα ωστόσο που μοιάζει πολύ μεγάλο. Το κύριο μέρος από το 2ο λεπτό και μετά περιλαμβάνει την πιο true black metal εκδοχή του black metal όπως την εκφράζουν οι Sleeping Ancient.
Το “Disillusionist” είναι το πιο σύντομο κομμάτι πέραν της εισαγωγής και είναι ένα πολύ ενδιαφέρον μείγμα post με blackgaze. Αυτό το κομμα΄τι που φάνηκε πολύ όμοιο με τη μουσική των Deafheaven, εξ ου και η αρέσκειά μου. Μακάρι όλα τα κομμάτια να ήταν έτσι, σύντομα και κατευθείαν στο ψητό. Γενικά το άλμπουμ σε σημεία υποφέρει από αχρείαστο τράβηγμα της μουσικής, η οποία ναι μεν βοηθά στο χτίσιμο ατμόσφαιρας απαραίτητης στο συγκεκριμένο ιδίωμα, αλλά όταν χρησιμοποιείται υπέρ του δέοντος κουράζει.
Τα δύο τελευταία κομμάτια ουσιαστικά είναι ένα, με το 5λεπτο ορχηστρικό “A Locked Room” να συνοδεύει το φινάλε “Writhing In The City Of Dregs”, ολοκληρώνοντας το 39λεπτο αποτέλεσμα με το παράπονο ότι τα καλά σημάδια ήταν πολλά και καλά, αλλά έχοντας στο πίσω μέρος του νου ότι υπήρχε μια επαναληπτικότητα που δε λειτούργησε υπέρ του τελικής ενότητας. Όσον αφορά το φινάλε, πάντως, αποτελεί την πιο heavy πλευρά της μπάντας, με ένα breakdown που έχει προέλθει από τις πιο βαθιές τάφρους που στα βάθη τους ελλοχεύει το Κθούλου. «In his house at R'lyeh dead Cthulhu waits dreaming».
Αγαπημένα κομμάτια: “A Path Emerges”, “Disillusionist”
Βαθμολογία: 67/100
Για το Rockoverdose.gr
Κυριάκος Μιχαλόπουλος
Comments
