Ημερομηνία δημοσίευσης: 7 Νοεμβρίου 2016
“Μυστηριότητα”
Έχουν υπάρξει φορές που ένα μυστηριώδες υπόβαθρο παίζει πιο σημαντικό ρόλο και δημιουργεί φήμες και δημοτικότητα περισσότερο από την ίδια τη μουσική. Και δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις προφανείς όπως οι Ghost, αλλά σε ακόμα πιο περίεργες, όπως ήταν οι Dethklok, από τη σειρά Metalocalypse. Κι αυτό γιατί οι Sons Of Balaur κυκλοφόρησαν πρώτα το κόμικ "Realm Of The Damned" και μετά από χρόνια, και αφού είχαν αποκτήσει φήμη στους εικαστικούς χώρους στο μεταξύ, αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα μουσικό άλμπουμ βασισμένο σε αυτό το κόμικ.
Και καθώς στα εικαστικά δεν μπορώ να πω ότι διαθέτω γνώσεις και απόψεις, αφήνω εσάς να ψάξετε την εικαστική ιστορία τους, αν ενδιαφέρεστε, και να επικεντρωθώ στη μουσική τους, όπου βρίσκουμε και άλλα παράδοξα, καθώς παρά το γεγονός πως είναι Νορβηγοί και μάλιστα από το Όσλο, το black metal τους ελάχιστη σχέση έχει με το δεύτερο κύμα που ξεπήδησε από εκεί, και προέρχεται από ένα πιο μελωδικό και 'κλασικομεταλλικό' υπόβαθρο. Το εναρκτήριο κομμάτι για παράδειγμα ζέχνει Venom, αλλά στο πιο τεχνικό και άρτιο.
Από εκεί και πέρα, και αναλόγως τα κομμάτια, διακρίνονται περισσότερο ή λιγότερο διάφορα άλλα σχήματα όπως Watain, Lord Belial και Keep Of Kalesin. Η παραγωγή είναι εξαιρετικά καλογυαλισμένη, σε σημείο που θα ενοχλήσει τους λάτρεις της 'βρωμιάς'. Σε κάποια σημεία μάλιστα, είναι τόσο ραφιναρισμένη που θα μπορούσε ο ήχος περισσότερο να χαρακτηριστεί μελωδικό death παρά black. Οι συνθέσεις αυτές καθεαυτές πάντως, είναι εξαιρετικά καλοστημένες, αλλά αναλόγως πως θα το αντιληφθεί κανείς, καθώς ελάχιστα θυμίζει ένα τυπικό black metal άλμπουμ, έστω και μελωδικό. Προσθέστε το γεγονός πως σε πολλά σημεία γυρίζει στο black 'n' roll ή σε doom στοιχεία και θα λάβετε μια ολοκληρωμένη εικόνα για το υπόβαθρο.
Δεν μπορώ να γνωρίζω πόσοι από εσάς γνωρίζετε το εικαστικό παρελθόν και ενδιαφέρεστε για αυτό, δεν θα έπρεπε όμως αυτό να επηρεάσει την ακρόαση του άλμπουμ. Ο ιδιαίτερος μουσικός χαρακτήρας του και η δομή του το καθιστούν αρκετά προσιτό για πολύ κόσμο, με αποτέλεσμα να μην είμαι σίγουρος πως οι σκληροπυρηνικοί στο black θα το αποδεχτούν σίγουρα. Η μελωδικότητά του και η καθαρότητά του είναι τα στοιχεία που διακρίνονται με αποτέλεσμα να πρέπει να κρίνετε εσείς αναλόγως τα μουσικά γούστα σας. Το μοναδικό αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι πως είτε είστε γνώστης του εικαστικού concept τους είτε όχι, το στιχουργικό concept του δίσκου που επηρεάζεται άμεσα από το εικαστικό, καθίσταται εξαιρετικά ενδιαφέρον λόγω του fictional χαρακτήρα του.
Βαθμολογία: 75/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος
Comments
