Ημερομηνία δημοσίευσης: 19 Απριλίου 2019
Σήμερα θα ξεστρατίσω λίγο από τα συνήθη μουσικά μονοπάτια μου, εισχωρώντας στο χώρο του Punk και πιο συγκεκριμένα στην καινούργια και πρώτη κυκλοφορία των Αθηναίων punkστερς Sordid Dogs. Οι Sordid Dogs ιδρύθηκαν πριν 2 χρόνια και από τότε δεν έχουν κάτσει με σταυρωμένα χέρια, αφού ήδη μετράνε ένα EP, 4 split άλμπουμ (με Besthoven, Abigail, Dogs48 και Agathocles) και την ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους, με τίτλο “City Freaks”, με την οποία θα ασχοληθούμε σήμερα. Η μπάντα αποτελείται από τον συνήθη ύποπτο Νίκο Σιδηρόπουλο (Convicted, Isolert, Sores, Sorgelig, Nefarious Dusk) στα τύμπανα και στα φωνητικά, τον Filthgrinder στο μπάσο και τον Monorgasmatron στις κιθάρες.
Ακόμα και να μην έχεις ακούσει τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους δεν υπάρχει θέμα, αφού οι Αθηναίοι σε βάζουν άμεσα στο κλίμα ήδη από τα πρώτα δευτερόλεπτα του πρώτου κομματιού, “The Princess is a Punk”. Γρήγορη σύνθεση, με βρόμικο ήχο και αλανιάρα διάθεση, με καταβολές από old school Thrash Metal, Speed Metal, και Punk, κάτι βέβαια που δεν ισχύει μόνο για το πρώτο τραγούδι, αλλά και για τις υπόλοιπες οχτώ συνθέσεις. Και αν προσθέσουμε και λίγα στοιχεία από D-Beat και Crust Punk (με αυτή την ωραία βρομιά στον ήχο και το δυνατό μπάσο με τον πρωταγωνιστικό ρόλο) και από το πρωτοεμφανιζόμενο Black Metal των Venom, Hellhammer και Celtic Frost, τότε μπορώ να πω ότι έχουμε μια πιο σαφή ιδέα ως προς το τι μουσική παίζουν οι Sordid Dogs (μην ανησυχείτε, θα ακούσετε και Motorhead, ειδικά στο κομμάτι “…To Lemmy”). Μια μουσική που συνοδεύεται από γενικά υψηλές ταχύτητες αλλά και από άπλετο groove, δυο χαρακτηριστικά που καθιστούν τον δίσκο άκρως διασκεδαστικό και που θα κάνουν τον ακροατή να πατήσει το play ξανά και ξανά. Τα παιδιά έχουν κάνει μια εξαιρετική δουλειά τόσο στη σύνθεση όσο και στην εκτέλεση των κομματιών, καταφέρνοντας και να συνδυάσουν με αρμονικό τρόπο τα προαναφερθέντα είδη, αλλά και να κάνουν αισθητά στον ακροατή τα διαφορετικά τους χαρακτηριστικά, χωρίς κάποιο να επισκιάσει κάποιο άλλο.
Φαίνεται γενικά από το “City Freaks”, αλλά και από τις άλλες τους κυκλοφορίες , πως τα τρία μέλη της μπάντας και έχουν βρει την κατάλληλη χημεία που τους ενώνει και ότι όταν παίζουν το κάνουν με όρεξη και πάθος και αυτό είναι κάτι που γίνεται αντιληπτό από τον ακροατή που με τη σειρά του περνάει φοβερά με τα γρήγορα, σκοτεινά, γκρουβάτα και αλήτικα τραγούδια τους. Αν γουστάρετε γενικά τέτοιου είδους μουσική αλλά και το συναίσθημα που βγαίνει από αυτή, τότε τσεκάρετε άφοβα. Θα περάσετε φοβερά εγγυημένα.
Βαθμολογία: 82/100
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
