Συντάκτης: Άγγελος Κατσούρας
Stratovarius, ένα συγκρότημα που αγαπήθηκε όσο ελάχιστα στη δεκαετία των ‘90s ειδικότερα στην χώρα μας. Για την ακρίβεια αυτοί και οι Iced Earth είχαν αποδοχή με ποσοστά… δικτάτορα στην Ελλάδα και ο κόσμος συνέχεια περίμενε κάθε επόμενο δίσκο ή συναυλία τους με τεράστια προσμονή.
Οι αγαπημένοι Φινλανδοί είχαν πάντα τον τρόπο να πληρούν τους ακροατές, μέχρι που και αυτοί κάποια στιγμή έπεσαν θύματα της δικής τους μεγαλομανίας και θέλησαν να πάρουν περισσότερα από τα πολλά που ήδη είχαν και σκάρωσαν μια άνευ προηγουμένου δολοπλοκία γεμάτη ίντριγκες η οποία προφανώς και στράφηκε εναντίον τους.
Ο κόσμος έδειξε να τους ξεγράφει οριστικά μετά και την φυγή του Timo Tolkki, ωστόσο η μεγαλύτερη μπάντα από τη χώρα των χιλίων λιμνών κατάφερε να συνεχίσει να βγάζει ποιοτικότατα άλμπουμ και για να είμαστε δίκαιοι, μαζί με τους Rage, ήταν οι μόνοι που μπορούσαν ακόμα να γράφουν τραγουδάρες και να προσφέρουν σύνολα άξια ακρόασης, σε σχέση ειδικά με τους υπόλοιπους συνοδοιπόρους τους στην χρυσή εποχή του power metal. 7 χρόνια πέρασαν από το “Eternal” και το compilation “Enigma: Intermission II” του 2018 δεν ήταν δυνατό να γεμίσει το κενό, 7 χρόνια χωρίς δίσκο που κάποτε σε 8 χρόνια (1992-2000) έβγαλε 7 άλμπουμ είναι κάτι άκρως σουρεαλιστικό.
Να όμως που τελικά με απόλυτο μυστικισμό και χωρίς πολλές υπερφίαλες δηλώσεις, οι Stratovarius επιστρέφουν εν έτει 2022 με το “Survive”, ένα φοβερό άλμπουμ το οποίο έχει ήδη προϊδεάσει τον κόσμο πολύ θετικά με τα πρώτα του δείγματα, δηλαδή το ομότιτλο κομμάτι που ανοίγει το δίσκο βαρύτατα, μοντέρνα και με το αίσθημα σαν να μην πέρασε μια μέρα υπαρκτό, το εμβατηριακό “World On Fire” με το φοβερό του βίντεο αλλά και το πρόσφατο βίντεο τους “Firefly” για ένα άκρως ενεργητικό κομμάτι το οποίο σίγουρα θα αποτελέσει ένα από τα αγαπημένα των οπαδών και θα βρει νομοτελειακά τη θέση του στο σετ δίπλα σε ύμνους του παρελθόντος.
Η παραγωγή είναι εκπληκτική, τρομερά πεντακάθαρη, όχι γυαλισμένη, προσδίδει όγκο και τα πάντα ακούγονται λες κι έχει γίνει ηχητικό σεμινάριο. Το δε εξώφυλλο φοβερό και με πολλά μηνύματα ελπίδας, ενώ το ότι ακομπλεξάριστα επέλεξαν να φαίνεται το cd του ομότιτλου άλμπουμ τους του 2005 μαζί με τα υπόλοιπα απορρίμματα, δείχνει ότι μάλλον και οι ίδιοι πιστεύουν όπως όλοι οι οπαδοί τους ότι ήταν μια στιγμή στη δισκογραφία τους που δεν τους τιμούσε ιδιαίτερα και προσωπικά είναι ο μόνος δίσκος τους που δε μπορώ να πω ότι είναι λίγο ή πολύ αξιόλογος στο σύνολο του.
Άκουσα από πολλούς να αναφέρουν ότι τα κομμάτια που έχουν βγει σε βίντεο δεν είναι τόσο καλά όσο το υπόλοιπο αποτέλεσμα του “Survive”, αν και θεωρώ την άποψη υπερβολική, δε μπορώ παρά να συμφωνήσω στο γεγονός ότι τα κομμάτια που δεν έχετε ακούσει οι περισσότεροι μέχρι στιγμής προσδίδουν φοβερό «σπρώξιμο» στο δίσκο και παρότι πλέον 7 χρόνια περισσότερα βαραίνουν άπαντες στο συγκρότημα, ακούγονται μη γηραιοί αλλά τρομερά ώριμοι και ο δίσκος αυτός αν μη τι άλλο δουλεύτηκε μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια για να τους βγάλει ξανά δυνατά στο προσκήνιο, όπως και πιστεύω ότι θα συμβεί λίαν συντόμως.
Δε μπορείς να προσπεράσεις κομμάτια σαν τα “Demand”, “Broken” και “We Are Not Alone” στο πρώτο μισό του δίσκου τα οποία σου ανεβάζουν άμεσα τη διάθεση και σε κάνουν να αναπολείς τις στιγμές που οι Strato παίζανε χωρίς αντίπαλο σε όλο το power metal της Ευρώπης. Το δε “Frozen In Time” ακριβώς στη μέση του δίσκου, δείχνει ότι όταν θέλουν να ρίξουν τέμπο και να υπερισχύει το πιο στακάτο στυλ τους, κάνουν θαύματα, ενώ η αρχή του “Glory Days” μας πάει σε εποχές “Episode”/”Visions” σας συναίσθημα. Το ξέρω ότι σας φαίνεται απίθανο να μπαίνουν δίσκοι τέτοιας αξίας στην κριτική του “Survive”.
Όμως πράγματι η καρδιά θα χτυπήσει λίγο πιο δυνατά σ’αυτό το κομμάτι καθώς το ρεφρέν του –όπως και των υπόλοιπων κομματιών- θυμίζουν δεκαετία ’90 και όχι ως παρελθοντολαγνία αλλά ως φυσική εξέλιξη ενός στυλ το οποίο και καθιέρωσαν και βρήκε πολλούς μιμητές ακόμα και σε διαφορετικά στυλ (Sonata Arctica, Nightwish, Children Of Bodom οι κυριότεροι όσων είχαν εικόνισμα τους Stratovarius).
Τα δυο κομμάτια πριν το τέλος, τα “Breakaway” και “Before The Fall” ανεβάζουν το τέμπο και την εμβατηριακή αύρα του δίσκου (ωωω – ωωω- ωωω – ωωω…) μέχρι να έρθει ο Κολοσσός του δίσκου από άποψη διάρκειας, το 11λεπτο “Voice Of Thunder”, να τον κλείσει ιδανικά μέσα σε μεγαλεπήβολη ατμόσφαιρα και να καταστήσει σαφές ότι οι Stratovarius του 2022 έχουν νόημα ύπαρξης και μπορεί να μην ανακαλύπτουν εξ’αρχής τον τροχό, αλλά σε ένα πλήρως νεκρό είδος, μπορούν να δώσουν εκ νέου ζωή και ίσως να συμβάλλουν στο να αφυπνίσουν διάφορες μπάντες, της γενιάς τους η μη, να το πάρουν το ίδιο σοβαρά –και κυρίως ποιοτικά- και να μάθουν να δουλεύουν έχοντας βάλει τα λάθη του παρελθόντος στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και να κοιτάνε μόνο μπροστά για ότι κι αν είναι αυτό που τους περιμένει μελλοντικά, ειδικά μετά από τόσο μεγάλο διάστημα απουσίας χωρίς δίσκο.
Οι Stratovarius με πάρα πολλά δεδομένα εναντίον τους, κάθισαν στο τραπέζι και τράβηξαν ένα πάρα πολύ δυνατό χαρτί που έφερε τούμπα το παιχνίδι. Το “Survive” δεν είναι δίσκος επιπέδου “Visions” και πίσω, αλλά ήδη βλέπω πολύ κόσμο να το θεωρεί ότι καλύτερο έχουν κάνει χωρίς τον Tolkki, με το οποίο και πάλι θα διαφωνήσω καθώς υπάρχουν τα “Polaris” και “Nemesis” ως σχεδόν ισάξια αν όχι ανώτερα, το βέβαιο όμως είναι ότι παρότι δεν τινάζουν την μπάνκα στον αέρα και τους αφήνουν όλους άφραγκους, φεύγουν από το εν λόγω τραπέζι έχοντας στρέψει πλέον τα δεδομένα υπέρ τους, γεμίζοντας αυτοπεποίθηση και αντί για χρήματα, γεμίζουν τις τσέπες τους με αυτοσεβασμό, περηφάνια για ένα πραγματικά ποιοτικό και καλοδουλεμένο άλμπουμ και ας το παραδεχτούμε, από το πουθενά σχεδόν έρχονται ξανά να μας θυμίζουν ότι μεγάλο συγκρότημα δεν γίνεσαι αλλά γεννιέσαι και παραμένεις για πάντα παρά τα όσα μπορεί να σε φθείρουν στην πορεία.
Το “Survive” είναι άλμπουμ άξιο ακρόασης και αγοράς από όσους τους αγαπήσατε σφοδρά –και ξέρουμε αν και πόσοι πολλοί είστε- αλλά θα εκτιμηθεί και από όσους θέλουν να ακούνε καλή μουσική συνολικά ανεξαρτήτως ειδών. Ένα μεγάλο μπράβο στους Stratovarius που με ένα τέτοιο δίσκο, κερδίζουν πολλά περισσότερα απ’όσα μπορούσε να φανταστεί κι ο πιο αισιόδοξος.
Βαθμολογία: 85/100
Για το Rock Overdose,
Άγγελος Κατσούρας
Comments
