Ημερομηνία δημοσίευσης: 22 Ιουνίου 2017
Τους Syrus οι περισσότεροι τους γνωρίζουν απλά ως «η μπάντα που τραγουδούσε ο Ray Alder». Κάποιοι άλλοι τους μάθαμε από τη μπουτλεγκιά της Reborn Classics, ενώ με την επανακυκλοφορία του demo υλικού τους από την Steel Legacy, έφτασαν στο όποιο απόγειο της δημοτικότητάς τους. Το θέμα είναι, πως για ένα τόσο σπουδαίο συγκρότημα όπως οι Syrus, αν το τέλος γραφόταν εκείνη τη στιγμή, θα είχε συντελεστεί μια από τις μεγαλύτερες αδικίες στην Ιστορία του metal.
Οι Syrus, λοιπόν, υπήρξαν μέρος εκείνης της θρυλικής σκηνής του Τέξας (στης οποίας τον ήχο αποτίνουν φόρο τιμής και οι δικοί μας Sacral Rage), η οποία φημιζόταν για το «παρανοϊκό», τεχνικό, υψίφωνο, speed-αριστό της, metal, με μπάντες όπως οι Helstar, S.A. Slayer, Watchtower, Juggernaut, Karion, Militia, Oblivion Knight κλπ. Μάλιστα τολμώ να πω (με εξαίρεση ίσως των Helstar που παίζουν σε άλλη κατηγορία) ότι ήταν οι καλύτεροι όλων!!
Οι τίτλοι τέλους -ευτυχώς- δε γράφτηκαν με εκείνη την ανθολογία του 2008 και έστω και χωρίς νέες συνθέσεις, η μπάντα κάνει επανεκκίνηση με το “Tales Of War”. Για όσους δεν έχουν έρθει σε επαφή με τον ήχο των Syrus, η περιγραφή «συνδυασμός πρώιμων Fates Warning με Helstar » που διάβασα κάπου, πιστεύω ότι υπηρετεί επαρκώς την αλήθεια. Από την παλιά σύνθεση παραμένουν οι δύο κιθαρίστες και ο ντράμερ , ενώ από τους καινούριους, σημαντικότερη αλλαγή είναι η προσθήκη νέου τραγουδιστή, του Geoff Dee. Το συγκρότημα αποφάσισε να επανηχογραφήσει το παλιό υλικό με τη νέα σύνθεση, είτε γιατί πιστεύει ότι χρειάζεται μια δεύτερη ευκαιρία, είτε γιατί δεν έχει αρκετή αυτοπεποίθηση να προχωρήσει άμεσα με νέο υλικό. Πάντως, αν και άρτια παιγμένες, οι νέες εκτελέσεις στερούνται της αρχικής «φρεσκάδας». Επίσης στα φωνητικά, αν και πολύ καλά, λείπει ο αυθορμητισμός και η τρέλα των ορίτζιναλ τραγουδιστών. Παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες της μπάντας να αποδώσει πιστά το αρχικό πνεύμα των κομματιών, ενώ παράλληλα να βελτιώσει τον ήχο, οι αρχικές εκτελέσεις παραμένουν οι αγαπημένες μου και εκεί είναι που αποτυγχάνει το “Tales Of War”. Αναγκάζεται να συγκριθεί και να συγκρουστεί με κάτι που παρά τις ελλείψεις του, έχει καταχωρηθεί στη συνείδηση των οπαδών ως κλασσικό και διαχρονικό.
Το “Tales Of War”, ως αυτόνομη κυκλοφορία, είναι ένα εκπληκτικό άλμπουμ! Θα βρίσκεται όμως πάντα στη σκιά των αυθεντικών ηχογραφήσεων. Γι’αυτό καλό είναι η μπάντα να πάψει πλέον να κατοικεί στο παρελθόν και να στραφεί στο μέλλον. Πιστεύω ότι έχει τις δυνατότητες να θριαμβεύσει και πάλι.
Βαθμολογία: 87/100
Για το Rock Overdose,
The Shadowcaster
Comments
