"Just Like The Moon Does..."
Το καλύτερο ίσως στοιχείο των Φιλανδών 69 Eyes είναι πως ότι και να κάνουν, ότι και να δημιουργήσουν, από το απόλυτο σκοτεινό μουσικό έπος μέχρι και το πιο "κιτς" κομμάτι ever, το δίνουν με τέτοιο τρόπο που όχι μόνο σε κάνει να το γουστάρεις ή απλά να αναγνωρίσεις τις ικανότητες της μπάντας, αλλά να παραδεχτείς αυτή τη δημιουργία αυτή πραγματικά εις βάθος! Το ίδιο συμβαίνει και με τη νέα τους ενδέκατη στον αριθμό δουλειά, με τίτλο "Universal Monsters"!
Παρότι λοιπόν στη πλειοψηφία τους τα έντεκα κομμάτια φλερτάρουν με πιο καθαρό rock n' roll και πιο radio friendly ύφος, όλα τους κρατούν μια ισχυρή υποβόσκουσα μαυρίλα, δίχως να χάνουν το goth χαρακτήρα τους, κάτι που μάλλον έχει να κάνει με τη φωνάρα του Jyrki69 περισσότερο κι όχι τόσο με τις συνθέσεις αυτές καθ' αυτές!
Αυτό που θέλω να πω με λίγα λόγια είναι πως ως σκληροπυρηνικός οπαδός ενός ήχου που στη προκειμένη περίπτωση θα ονομάσω σκοτεινό heavy rock, δε γουστάρω η αγαπημένη μου μπάντα να "ξεφεύγει" από το ιδανικό που εγώ έχω στο μυαλό μου!
Όμως.. αν και τα κομμάτια όπως το αρχικό "Dolce Vita", το "Jet Fighter Plane" (ώρες ώρες απορώ με τους "άκυρους" τίτλους που δίνουν στα κομμάτια τους....), τα "Miss Pastis", και "Stiv & Johnny", είναι όπως είπα πιο light και "φιλικά προς το περιβάλλον" παραδείγματα που θ' ακούσει κανείς, την ίδια στιγμή όμως καταφέρνουν να σε κάνουν να παραδεχτείς ότι γουστάρεις πολύ ακούγοντας τα και ιδιαίτερα μετά από μερικές ακροάσεις "πιάνεις" τον εαυτό σου να πατάει το repeat ώστε ν' ακούσει ολόκληρο το "Universal Monsters" για μια ακόμη φορά!
Άλμπουμ που όπως είπα αν το ακούσεις μερικές φορές σε κάνει να συνειδητοποιήσεις πως σε γυρνάει συνθετικά και ηχητικά πιο κοντά σε δίσκους όπως τα "Paris Kills", κάτι που όπως μπορεί να καταλάβει κανείς είναι καλό!
Όμως τολμώ ταυτόχρονα να παραδεχτώ πως δεν ανακάλυψα breakthrough κομμάτια ανάλογα με εκείνα που μας έχουν συνηθίσει οι 69 Eyes σε κάθε κυκλοφορία τους.
Ίσως με εξαίρεση δύο κομματιών, το ένα έχει μάλιστα πολιτικοθρησκευτική απόχρωση και αναφέρομαι στο "Jerusalem", το οποίο διαθέτει ίσως ένα από τα πιο "πιασάρικα" ρεφρέν που θα μπορούσε να μας προσφέρει μια μπάντα του είδους!
Και το δεύτερο κομμάτι το οποίο με μαγνήτισε προσωπικά και θεωρώ ότι κάνει μια καλή βουτιά στο πραγματικό goth 'n roll, είναι το "Blue", μια πιο μπαλαντοειδής σύνθεση που όμως πραγματικά σε δένει και ορίζει το τι είναι μια gothic σύνθεση!
Συνοπτικά θα έλεγα πως το "Universal Monsters" είναι όντως μια πάρα πολύ καλή δουλειά τελικά και πως οι οπαδοί των 69 Eyes θα λατρέψουν, αφού "στέκεται" με αξιοπρέπεια ανάμεσα στις υπόλοιπες κυκλοφορίες τους!
Είναι όμως η καλύτερη; Ίσως όχι, μα πάλι αυτό δε θα σταθεί εμπόδιο να ξαν' ακούσω άλλη μια φορά τη κυκλοφορία αυτή και φυσικά να την εκτιμήσω αναλόγως!
Συνεπώς δαγκώστε άφοβα!!
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης "The Lone Werewolf" Κανακουσάκης
Comments
