Συντάκτης: Γεωργία Λαδοπούλου
Όσο δύσκολο κι αν είναι να καθορίσεις ακριβώς το είδος που πρεσβεύουν οι The Acacia Strain, είναι πλέον κοινώς αποδεκτό πως οι δύο επικρατέστερες ταμπέλες που μπορούμε να τους προσάψουμε είναι αυτές του doom και του death metal. Κατά έναν αξιοθαύμαστο τρόπο, αυτά τα δύο είδη καταφέρνουν και συνυπάρχουν σχεδόν πάντα αρμονικά, με κάποιες από τις καλύτερες μελωδίες του μοντέρνου ήχου να έχουν γραφτεί από το εν λόγω συγκρότημα. Αρκετά χρόνια πορείας στις πλάτες τους, ακόμα περισσότεροι δίσκοι και EPs, είναι λογικό να αναρωτηθεί κανείς τι μπορούν να κάνουν οι The Acacia Strain το έτος 2020 και χωρίς ιδιαίτερους πειραματισμούς να εμπεριέχονται στο παρελθόν τους;
Όχι και πάρα πολλά. Αρχικά το gimmick με τα πέντε EPs, αποτελούμενα από δύο κομμάτια το καθένα και με την κυκλοφορία τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα ώστε σιγά σιγά αυτά να συνθέσουν το “Slow Decay”, ήταν ομολογουμένως πετυχημένο και ταυτόχρονα αρκετά πρωτότυπο. Το γεγονός ότι το πρώτο ονομαζόταν “D”, το δευτερο “E” και με τη σειρά τους τα υπόλοιπα τρία “C”, “A” και “Y” προσέδωσαν μία άλλη έννοια στο πόσο slow ήταν αυτό το decay. Ο δίσκος, πλέον χτισμένος, και με την προσθήκη ακόμα δύο κομματιών, έτσι για το καλό κατευόδιο, ολοκληρώθηκε, χωρίς να μιλάμε για κάτι πρωτόγνωρο.
Δεν πρόκειται απαραίτητα περί στασιμότητας, όσο για το πόσο ασφάλεια ή όχι μπορεί να προσφέρει όντως η μαεστρία πάνω σε ένα συγκεγριμένο ύφος, το οποίο εσύ ο ίδιος έχεις σχεδόν ιδρύσει. Προφανώς και οι συνθέσεις είναι για ακόμα μία φορά προσεγμένες στην εντέλεια, με αρκετά από τα κομμάτια να είναι εξίσου καλά με αρκετά από εκείνα των προηγούμενων δίσκων του συγκροτήματος. Αλλά αυτό είναι και, ενδεχομένως, το πρόβλημα που έχω τα τελευταία χρόνια με τους Acacia Strain. Κάθε δίσκος τους, στα πρώτα ακούσματα είναι ικανοποιητικός, αλλά στο τέλος έρχεται η αποδοχή ότι κρατάμε ένα με δύο κομμάτια, βαριά βαριά τρία, και τα υπόλοιπα, που είναι fillers, πηγαίνουν στην άκρη. Και εδώ παραμένει η ίδια εικόνα.
Εν ολίγοις, το “Slow Decay” δεν είναι δίσκος με τον οποίο δε θα περάσεις καλά. Έχει αρκετές ωραίες στιγμές και στην περίοδο που διανύουμε, που όσο να πεις μια ξηρασία την περνάμε, είναι καλό υποκατάστατο για τις ορέξεις μας. Το πρόβλημα είναι ότι σε λίγους μήνες από τώρα, λίγα θα είναι τα κομμάτια που θα θυμόμαστε από αυτόν και οι The Acacia Strain θα συνεχίσουν να είναι γνωστοί σχεδόν αποκλειστικά από το “Cauterizer” και το “The Hills Have Eyes”.
Βαθμολογία: 60/100
Για το Rock Overdose,
Γεωργία Λαδοπούλου
Comments
