Ημερομηνία δημοσίευσης: 8 Αυγούστου 2017
Ένα τόσο προβοκατόρικό όνομα θα προκαλέσει σίγουρα εντύπωση, όχι μόνο στους παραδοσιακούς οπαδούς των Venom, αλλά και γενικότερα στη σκηνή, καθώς μοιάζει με ξεκάθαρη απόπειρα κόντρας και σύγκρισης, αλλά και απόπειρα κλοπης δόξας. Ωστόσο, τα μέλη που απαρτίζουν τους Venom Inc., μπορούν δικαιωματικά να διαθέτουν αυτό το όνομα, καθώς πρόκειται για άτομα με πολύ σημαντική ιστορία στους Venom, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο. Πιο αναλυτικά, το τρίο (προφανώς, γίνεται κουαρτέτο κάτω από οποιοδήποτε σχήμα που φέρει τέτοιο όνομα?) αποτελείται από τα ιδρυτικά μέλη των Venom, Jeff "Mantas" Dunn (κιθάρα) και Anthony "Abaddon" Bray (drums), με την παρέα να συμπληρώνει ο Tony "Demolition Man" Dolan (φωνητικά/ μπάσο). Ένα τρίο δηλαδή που αποτελούσε τους Venom την περίοδο 1989-92, όταν είχε αποχωρήσει ο Cronos.
Διαβάζοντας όλα αυτά, εύλογα αναρωτιέται κάποιος τι παραπάνω έχει να προσφέρει αυτό το line-up σε σχέση με τις, χλιαρές ας μου επιτραπεί, δουλειές των Venom μετά την αποχώρησή τους. Ακούγοντας όμως κάποιος το δίσκο, καταλαβαίνει αμέσως πως αυτό το τρίο έχει να προσφέρει πολλά περισσότερα από αυτό που νομίζεις. Καταρχήν, έχουν διατηρήσει αναλλοίωτα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που καθιέρωσαν τους Venom, το κάνουν όμως με δικό τους τρόπο. Με κυριότερο, το γεγονός πως έχουν δώσει πολύ μεγαλύτερη βάση στις συνθέσεις, παρά στην προσπάθεια επιτηδευμένου εντυπωσιασμού μέσω του ήχου, της κουλαμάρας και του image. Εδώ αυτά δεν παίζουν κανέναν ρόλο, καθώς όλα περιστρέφονται γύρω από τα τραγούδια. Ίσως κιόλας ακριβώς γι αυτό, ο δίσκος δείχνει να ταιριάζει πολύ περισσότερο σε ένα παραδοσιακό rock'n' roll πάρτυ με δερμάτινα και chopper, παρά σε αυτούς που προτιμούν την πιο διαβολική, σκατόψυχη και πρωτομαυρομεταλλική πλευρά του συγκεκριμένου ήχου.
Με πιο απλά λόγια, θα μπορούσε κάποιος να περιγράψει το δίσκο ως απόλυτα παραδοσιακό, με παρόντα τα N.W.O.B.H.M./speed στοιχεία των 80's Venom, προσαρμοσμένο όμως απόλυτα στο σήμερα, όσον αφορά τον ήχο, το παίξιμο, την παραγωγή, και την απουσία διάφορων τρικ και μπιχλιμπιδίων, που αφορούσαν την εστίαση στην εικόνα και το image, παραμελώντας την ίδια τη μουσική. Βέβαια, μια προσπάθεια για ένα ιδιαίτερο image λαμβάνει και εδώ χώρα, χωρίς όμως να είναι υπερβολική και να καπελώνει τις συνθέσεις. Κάθε τραγούδι διαθέτει το δικό του χαρακτήρα, και έτσι στη βασική ηχητική φόρμα που γνωρίζουμε, προστίθενται και αφαιρούνται κάθε φορά διαφορετικά υλικά, με αποτέλεσμα να έχουμε μια ενδιαφέρουσα ηχητική ποικιλία, ενώ ταυτόχρονα δεν αλλοιώνεται καθόλου το ύφος και ο ήχος, τα οποία όπως προαναφέραμε, περιλαμβάνουν ως βάση ένα 'πουτανιάρικο' rock'n'roll, ή black'n'roll όπως το αποκαλούν οι ίδιοι.
Τολμώ να πω πως ο συγκεκριμένος δίσκος είναι τόσο διασκεδαστικός και εκρηκτικός, που καταφέρνει να πατήσει κάτω ότι έχουν κάνει οι Venom τα τελευταία τουλάχιστον 25 χρόνια. Αυτό γίνεται κυρίως γιατί ο δίσκος είναι πρώτα απ 'όλα ειλικρινής με τον εαυτό του και ξέρει τι θέλει να προσφέρει και τον τρόπο που οφείλει να το κάνει. Δεν προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από τα όποια ελαττώματά του, εντυπωσιάζει με την ποικιλία του και τη δυναμικότητά του, είναι δουλεμένο στην εντέλεια και προσαρμοσμένο απόλυτα στο σήμερα, και, κυρίως, αποτελεί ένα πολύ καλό soundtrack για ξεφάντωμα με την παρέα. Ένας δίσκος που σε κερδίζει από το ξεκίνημά του και σε κρατάει σφιχτά μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτό του. Όσοι πάλι, ψοφάτε για τις πιο 'σατανικές' και μαυρομεταλλικές στιγμές των Venom, εδώ θα βρείτε μόνο τους στίχους να σας εκφράζουν. Άντε και κάνα δύο στιγμές μουσικά, που αποτελούν μία από τις προσαρμοσμένες ποικιλίες που προαναφέραμε.
Βαθμολογία: 80/100
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Πισσάνος