VISCERA/// – “3: Release Yourself Through Desperate Rituals”

Ημερομηνία δημοσίευσης: 31 Μαΐου 2017

 

Ταμπέλες, μια ιστορία εντελώς πονεμένη, ειδικά στη σύγχρονη εποχή, όπου το μπαστάρδεμα και το ανακάτεμα των ειδών εξελίσσεται με ρυθμούς αναπαραγωγής αμοιβάδας. Μπορεί κάποια συγκροτήματα να είναι κομμένα και ραμμένα για κάποιες ταμπέλες (αυτό πολλές φορές δεν είναι για καλό βέβαια), ωστόσο υπάρχουν και πολλά συγκροτήματα που ασφυκτιούν κάτω από ένα χαρακτηρισμό και χρειάζονται πολλές λέξεις για να περιγραφούν.

 

Η περίπτωση των Ιταλών Viscera/// είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές. Συνήθως τους αποδίδεται η ταμπέλα του post-metal, στην περίπτωσή τους όμως, αυτή η ταμπέλα είναι πλήρως περιοριστική. Κι αυτό γιατί αφενός ο τρόπος που παίζουν και αποδίδουν το τερατούργημά τους είναι πλήρως σκατόψυχος και αφιλόξενος, κάτι εκ διαμέτρου αντίθετο με τα παραδοσιακά σχήματα του είδους, και αφετέρου δε γίνεται να μη διακρίνεις τα υπόλοιπα είδη που υπάρχουν σε αυτό το υβρίδιο.

 

Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για blackened sludge, διάφορα στοιχεία καθαρόαιμου black σε πολλά σημεία, καθώς και πολύ ψυχεδέλεια. Όχι όμως την ευχάριστη και την ευκολοδιάκριτη ψυχεδέλεια που χρησιμοποιεί η πλειοψηφία. Εδώ έχουμε μια πιο υπόγεια και ύπουλη χρήση της, καθώς δε γίνεται εύκολα και άμεσα διακριτή, στην πραγματικότητα όμως χτίζει αυτήν την αφιλόξενη και δύσμορφη ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζει όλο το δίσκο και κουμπώνει άψογα με το χάος που δημιουργείται από τα blastbeats και την παράνοια. Περιττό να πούμε πως αυτή δεν προέρχεται από τη χρήση keyboards.

 

Βάλτε επίσης στο μυαλό σας πως όλη η υπόγεια νοοτροπία δε περιορίζεται μόνο στις συνθέσεις αυτές καθαυτές, αλλά αντικατοπτρίζεται και στο concept, αλλά και στη διάρκεια των συνθέσεων, οι οποίες στην πλειοψηφία τους αγγίζουν ή ξεπερνάνε το δεκάλεπτο, ενισχύοντας έντονα αυτήν την αφιλόξενη αισθητική που τους χαρακτηρίζει. Η ποικιλία στις εναλλαγές και στο εύρος των συνθέσεων, το βάθος και η πολυπλοκότητα που διακρίνουν επίσης τις συνθέσεις, καθιστούν το δίσκο έναν από τους καλύτερους του είδους του. Βέβαια, πιστεύω πως αυτό το είδος είναι τόσο δύστροπο, που απευθύνεται σε συγκεκριμένους χαρακτήρες ακροατών.


Βαθμολογία: 85/100

 

Για το Rock Overdose,

Σταύρος Πισσάνος

 

 

 

 

 

 

 


Comments