VOJD – “The Outer Ocean”

Ημερομηνία δημοσίευσης: 7 Φεβρουαρίου 2018

 

Λίγο-πολύ για το παρελθόν των Vojd ως Black Trip τα είπαμε προσφάτως στην κριτική του ΕΡ Behind the Frame. Οπότε μπορούμε να προχωρήσουμε δίχως μακροσκελείς προλόγους στο παρόν και το μέλλον τους.

 

 

Αν θυμάστε (οι «επιμελείς» αναγνώστες του Rock Overdose), το Behind the Frame δεν ενθουσίασε ιδιαιτέρως τον γράφοντα, αλλά από την άλλη δεν το θεώρησα πηγή ανησυχίας κι ούτε απαραίτητα ενδεικτικό της ποιότητας του επερχόμενου full length, The Outer Ocean. Πράγματι, οι Vojd έχουν πολλά περισσότερα να μας προσφέρουν απ’ ό,τι το ΕΡ αποκάλυπτε. Παρόλα αυτά, μας έδωσε με αρκετή ακρίβεια μια πρόγευση του προσανατολισμού και των προθέσεών τους, τις οποίες αν θέλουμε να συνοψίσουμε, θα λέγαμε ότι  επιθυμία της μπάντας είναι να εμβαθύνει ακόμα περισσότερο στο λεγόμενο κλασικό rock και σε συγγενικούς παλιομοδίτικους ήχους.

 

 

Πάμε αναλυτικά:

“Break Out”.  Ασφαλής επιλογή για άνοιγμα του άλμπουμ. Ένα τυπικό Black Trip/Vojd κομμάτι που φέρει  όλα τα χαρακτηριστικά του ήχου τους και ποιοτικά στέκεται σε αρκετά υψηλά επίπεδα. Από την άλλη, μάλλον δεν ενθουσιάζει κιόλας...

 

 

“Delusions in the Sky” …πράγμα που όμως κάνει το κομμάτι που ακολουθεί. Το συγκρότημα κινείται με τρομερή άνεση στις γνώριμες Thin Lizzy φόρμες του και μας προσφέρει ένα απίστευτα πωρωτικό κομμάτι, με ιδιαίτερα κολλητικό και πιασάρικο ρεφρέν.

 

 

“Secular Wire”. Η συνέχεια είναι απογοητευτική. Το SW είναι αρκετά «ροκάδικο» και μέτριο συνθετικά.

 

 

“The Outer Ocean”. Αντίθετα, το ομώνυμο κομμάτι εντυπωσιάζει ευχάριστα. Αν και δεν είναι ούτε αυτό ιδιαίτερα μεταλλικό (ουσιαστικά είναι heavy blues με space/psych διάθεση) είναι πολύ ξεχωριστό και ταξιδιάρικο. Το δεύτερο καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ μετά το “Delusions in the Sky”.

 

 

“Vindicated Blues”. Καλό αλήτικο heavy rock τραγούδι με ευχάριστο ρεφρέν.

 

 

“On an endless day of everlasting winter”. Ξεκινάει με μια χαρακτηριστική Maiden-ικη εισαγωγή και στη συνέχεια αναπτύσσεται πάνω σε ένα «επίμονο», ζόρικο boogie ριφ που θυμίζει Cactus. Έχει ωραίο ρεφρέν και συνολικά τα φόντα να γίνει το χιτάκι του άλμπουμ.

 

 

“Heavy Skies”.  Το κομμάτι που μας σύστησε τη μπάντα εδώ και αρκετό καιρό. Κι αυτό ξεχειλίζει  τη γνώριμη αδρεναλίνη και τεστοστερόνη του συγκροτήματος. Διανθίζεται από φοβερά σόλο και  είναι από τα πιο μεταλλικά τραγούδια του άλμπουμ.

 

 

“On the Run”. Τυπικό κομμάτι χωρίς κάτι ξεχωριστό. Γενικά ψιλοευχάριστο.

 

 

“Dream Machine”- Καθαρόαιμη μπλουζιά με ένα μικρό ξέσπασμα λίγο μετά τη μέση. Αρκετά μακριά από τα ακούσματά μου και έτσι δεν μπορώ να το αξιολογήσω.

 

 

“Walked me Under”. Άλλο ένα τυπικό κομμάτι που κλίνει προς τη ροκάδικη πλευρά τους παρά τα άφθονα Thin Lizzy/ Maiden στοιχεία του. Κι αυτό ψιλοαδιάφορο.

 

 

“To the Light”. Το άλμπουμ κλείνει με ένα συμπαθητικό κομμάτι κοντά στο ταξιδιάρικο πνεύμα του ομώνυμου αλλά πιο ευθύ και άμεσο.

 

 

Καταλήγοντας... Δυστυχώς η μαγεία του GoinUnder δεν μπορεί να επαναληφθεί εύκολα. Από κει και πέρα, γίνεται για άλλη μια φορά ξεκάθαρο ότι με ένα δίσκο Black Trip/Vojd ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να μην περάσεις καλά. Μάλιστα, οι φίλοι του συγκροτήματος που νιώθουν άνετα με την κατεύθυνση που άρχισε να παίρνει η μουσική τους στο Shadowline”, πιστεύω ότι θα ικανοποιηθούν πλήρως.


Βαθμολογία: 78/100

 

Για το Rock Overdose,

The Shadowcaster

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Comments