WOODSCREAM – “Octastorium”

Καλησπερίζω το φιλοθεάμων κοινό. Σήμερα έχουμε κυριολεκτικά μία θεατρική παράσταση. Μία παράσταση Folk Metal, από τους Ρώσους Woodscream. Τραγουδούν τα πάντα στα ρώσικα και από τη σελίδα τους στο bandcamp, μαζί με κάποιες μεταφράσεις που διάβασα, ξεσκονίζουν ιστορίες που αφορούν την κουλτούρα τους, οι οποίες όμως δεν περιορίζονται ούτε χρονικώς, αλλά ούτε και θρησκευτικώς. Το γιατί ονομάτισα το ντεμπούτο τους θεατρική παράσταση, θα το διαπιστώσετε διαβάζοντας τα παρακάτω λόγια.

Πολλές μπάντες κατά καιρούς έχουν μπει στο τρυπάκι του να παίξουν αυτό το είδος μουσικής και όλες λίγο πολύ το έχουν κάνει με τρόπους που αφορούν είτε τους εορτασμούς, ή επικές συνθέσεις για ηρωικά ανδραγαθήματα. Οι Woodscream διαφοροποιούνται πλήρως. Αφηγούνται ιστορίες και το κάνουν πάρα πολύ καλά. Τον κύριο λόγο στα φωνητικά έχει η Valentina Tsyganova, η φωνή της οποίας φαίνεται να έχει πολλές δυνατότητες, αλλά ας μην ξεφεύγουμε από το θέμα μας. Που και που συμβαίνουν ορισμένα μπρούταλ ξεσπάσματα  από τον Alexander Klimov και έτσι τονίζονται κάποιες πιο σκοτεινές πτυχές των ιστοριών αυτών. Θα ήθελα πολύ να σας τις παρουσιάσω κι αυτές, αλλά οι μεταφράσεις δεν είναι και ότι καλύτερο, οπότε ας το κάνει ο καθένας μόνος του.

Στα της αφηγήσεως τώρα και πως αυτό μπορεί να γίνει όντως ένα παραμύθι. Οι φωνές που προανέφερα, δημιουργούν από μόνες τους εικόνες με έναν θίασο γύρω από μία φωτιά. Όταν σε αυτό μπαίνουν και οι μουσικοί του συγκροτήματος και ντύνουν τις αφηγήσεις με κλασσικές μεν, συναισθηματικές δε, συνθέσεις, δεν μπορείς παρά να φανταστείς ότι βρίσκεσαι σε κάποια μεσαιωνική ή και προχριστιανική εορτή και καταλήγεις να ζεις τον δίσκο στο πετσί σου. Μιλάμε για έναν δίσκο, ο οποίος μπορεί να μην έχει κάτι το τρομερό στο συνθετικό κομμάτι, αλλά έχει ψυχή και είναι σαν ζωντανός. Δεν είναι ένας δίσκος για όλη την μέρα, αλλά για όταν θες να ξεφύγει το μυαλό σου, ή να πιείς την μπύρα σου με κάναν φίλο και να γιορτάσετε.

Ξέρω ξέρω, δεν έχω καταλογίσει ούτε ένα αρνητικό πέραν των απλοϊκών συνθέσεων. Δεν υπάρχει κάτι άλλο όμως. Εξυπηρετεί τέλεια τον ρόλο της ψυχαγωγίας στον οποίο αποσκοπεί η ύπαρξη της μουσικής και δεν σφάλλει πουθενά. Συγχωρώ μέχρι και το εξώφυλλο, το οποίο θυμίζει περισσότερο Groot, παρά παραπομπή σε σλάβικο παραμύθι. Δεν νοείται λοιπόν οπαδός της συγκεκριμένης μουσικής που να θέλει να έχει ενημερωμένη τη δισκοθήκη του και να μην το έχει ήδη σε περίοπτη θέση. Μπορεί τα ρώσικα να ξενίζουν στην αρχή, αλλά όσο περισσότερο τα ακούς, τόσο περισσότερο σε κερδίζουν. Να κατέρριψα κι άλλο ψεγάδι!

ΥΓ: Αν είστε φίλος του σύμπαντος του Andrzej Sapkowski και των βιβλίων του The Witcher, απλά ακούστε τον δίσκο χωρίς δεύτερη σκέψη!

Βαθμολογία: 82/100

Για το Rock Overdose,

Ηλίας Ιακωβόπουλος