Όταν την προηγούμενη μέρα έχεις δει μία «πραγματική rock’n roll συναυλία με τα όλα της» (βλ. ανταπόκριση) , έχεις κοιμηθεί αναπόφευκτα αργά, έχεις ξυπνήσει νωρίς, με τι κουράγιο να πας την άλλη μέρα σε μία επίσης διαφαινόμενη δυναμική συναυλία; Η mini περιοδεία Cosmic Envy των Scanner και Fortress Under Siege (έχουν την ίδια δισκογραφική εταιρία: Rock of Angels Records) σε 6 ελληνικές πόλεις και την Σόφια, είχε ως δεύτερο σταθμό το αθηναϊκό Κύτταρο και δεν γινόταν να το χάσω, δεδομένου ότι εξαιτίας κάποιων συγκυριών δεν είχα δει τους Scanner το 2015, ούτε τους Fortress Under Siege στην πρόσφατη συναυλία τους στο Temple (25-11-2023).
Πρώτοι στη σκηνή του Κύτταρου, με μικρή καθυστέρηση, ανέβηκαν οι νεοεμφανιζόμενοι ILLUSIVE MIRRORS, μια προσθήκη της τελευταίας στιγμής, καθώς κλήθηκαν να αντικαταστήσουν τους Rock N' Road. Η συγκυρία αυτή ωστόσο, καθόλου απροετοίμαστους δε τους βρήκε μιας και δυο μέρες πριν είχαν εμφανιστεί στο An Club, μαζί με ακόμη 3 αξιόλογα συγκροτήματα της ελληνικής σκηνής, δίνοντας τα πρώτα δείγματα γραφής τους.
Η τετράδα των Illusive Mirros παρουσίασε δείγμα του υλικού τους, το οποίο αναμένεται σύντομα, και ηχητικά κινείται γύρω απ' το hard rock με αρκετά μελωδικά και alternative στοιχεία, τα οποία αναδεικνύει τόσο η γρεζάτη φωνή της frontwoman τους Δήμητρας Κοένκα, όσο και οι βιτρουόζικες πινελιές του κιθαρίστα Δημήτρη Φλώρου. Στο ρυθμικό κομμάτι ο μπασίστας Γιάννης Ζαβραδινός και ο drummer Δημήτρης Κοφινάς, φαίνεται κρατούν γερά και με αφοσίωση την καλοκουρδισμένη μηχανή των Illusive Mirrors, αποδεικνύοντας πως συνολικά η μπάντα τους έχει όραμα και στόχο να αφήσει το δικό της αποτύπωμα στην ανερχόμενη ελληνική σκηνή.
Απ΄τις αξιόλογες συνθέσεις τους ξεχώρισα το πιασάρικο "Save A Bullet", που μας έκανε να λικνιστούμε στο ρυθμό του και με το οποίο έκλεισαν την εμφάνισή τους. Ενώ νωρίτερα, μας ξάφνιασε αναπάντεχα τολμώ να πω, η διασκευή στο "Wicked Game" του Chris Isaac, που εντυπωσίασε.
Illusive Mirrors setlist:
Hopeless Dream
World Of Destruction
Over And Over Again
Wicked Game (Cover Chris Isaac)
Stand Up
Insanity
Save A Bullet
Η περίπου ημίωρη καθυστέρηση που υπήρχε στους Illusive Mirrors μεταφέρθηκε και στην έναρξη των Fortress Under Siege, οι οποίοι ξεκίνησαν δυναμικά με την εισαγωγή του Soldier Boy από παρθενικό EP τους. Θυμάμαι ότι στα τέλη της δεκαετίας του ’90 ήταν ένα πολύ ελπιδοφόρο Power - Progressive συγκρότημα και η κυκλοφορία του ομώνυμου EP το 1996 είχε προκαλέσει ευχάριστη αίσθηση στην μεταλλική κοινότητα. Ας μην ξεχνάμε ότι τα μέσα τότε ήταν πολύ πιο περιορισμένα. Δυστυχώς το συγκρότημα διαλύθηκε 2 χρόνια μετά. Ευτυχώς από το 2010 και έκτοτε επαενεργοποιήθηκε από τα αρχικά μέλη Φώτη Σωτηρόπουλο (κιθάρα) και Μιχάλη Σμέρο (φωνητικά), με τον Σμέρο να αποχωρεί λίγο μετά την κυκλοφορία του The Mortal Flesh of Love (2011). Συνολικά από το 2010 έχουν κυκλοφορήσει 4 πλήρεις κυκλοφορίες, όλες σε πολύ υψηλό επίπεδο και μάλιστα η τελευταία Envy (2023) έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές και δικαίως.
Η μόνη μου ένσταση (και αρκετών μη αμιγώς progressive fans) είναι ότι οι progressive φόρμες, τα κοψίματα κτλ γίνονται κάποια στιγμή βαρετά. Όμως, όταν άκουσα τα κομμάτια των Fortress Under Siege να παίζονται live, είχα τελείως διαφορετική άποψη. Η μουσική τους ακούγονταν τόσο ενδιαφέρουσα σε συνδυασμό με τα Power μέρη τους, τα οποία δίνουν άλλον τόνο στα τραγούδια τους, που δεν ήθελα να τελειώσουν! Απίστευτοι μουσικοί και πολύ καλοδουλεμένο σύνολο με προεξέχοντα τον ιθύνοντα νου της μπάντας, συνθέτη και στιχουργό (και χωρίς υπερβολή ένα από καλύτερους κιθαρίστες της ελληνικής metal σκηνής): Φώτη Σωτηρόπουλο. Όμως και οι υπόλοιποι μουσικοί δεν υστερούσαν (πως θα μπορούσε να γίνει άλλωστε διαφορετικά): Στέφανος Κοπανάκης (μπάσο), ο οποίος είχε και το δικό του φανατικό κοινό, Τάσος Λάζαρης (φωνητικά) και ο οποίος ήταν κιθαρίστας στο συγκρότημα την περίοδο 2016-8 πριν αναλάβει τα φωνητικά, ο «συμπαίκτης» του Φώτη στις κιθάρες Θέμης Γουρλής (δεν ξέρω πόσο γουρλής είναι, σίγουρα όμως είναι πανάξιος κιθαρίστας), ο βράχος του ρυθμού Δημήτρης Καπουκάκης (drums) και ο έτερος ακρογωνιαίος λίθος Γιώργος Γεωργίου (πλήκτρα).
Το κοινό είχε ενθουσιαστεί με αυτά που έβλεπε επί σκηνής, επευφημούσε και επιδοκίμαζε σε κάθε ευκαιρία και αυτό ανατροφοδοτούσε θετικά περαιτέρω την απόδοση του συγκροτήματος. Σε κάποια φάση προς το τέλος όταν ο Τάσος προλόγισε το “A Legacy in Stone” λέγοντας «και τώρα θα πάμε πολύ πίσω» κάποιοι από το κοινό φώναξαν: «τότε ήσουν αγέννητος». «Όχι» είπε ο Τάσος «τότε ήμουν ενός έτους»! Δείγμα του πόσο αρμονικά έχουν δέσει οι νέοι μουσικοί με τον Φώτη και τους παλαιότερους μελωδικούς δρόμους. Και φυσικά έγινε χαμός! Μετά ακούστηκε ως outro το “Faithless” και το σετ των Fortress Under Siege έλαβε τέλος με το κοινό να έχει πάθει την πλάκα του με αυτό που βίωσε.
Το setlist βασίστηκε στις δύο τελευταίες κυκλοφορίες (μπορείτε να το διαβάσετε παρακάτω), όμως λόγω των καθυστερήσεων αναγκάστηκαν να διαγράψουν (να μην παίξουν) 3 τραγούδια: “Hate What We Like”, “Disobey” και “Seventh Son”. Κοντολογίς, μουσικά ήταν άψογοι, επικοινωνιακοί με τον κόσμο και παρόλο που έχουν 30 έτη ζωής είναι σε ανοδική πορεία! Όποτε πετυχαίνετε συναυλία τους μην την χάνετε (είστε, δεν είστε fan του συγκεκριμένου ιδιώματος)!
Fortress Under Siege setlist
Intro (Soldier Boy)
Bring Out Your Dead
Distant Voices
Lords of Death
Spartacus
Atlantis +
Don't Let Go
Look at You
Love Enforcer
Ride the Thunder
A Legacy in Stone +
Outro (Faithless)
Αναγκαίο διάλειμμα για κάποιες ανάσες (καθ’ οδόν προς την τουαλέτα πέτυχα μέλη των FUS και τους συνεχάρην) και ετοιμασίες στη σκηνή για τους Scanner, οι οποίοι δεν θέλουν και πολλές συστάσεις. Πρόκειται για ένα Heavy - Power συγκρότημα από το Gelsenkirchen της ένδοξης «γερμανικής σχολής» της περιόδου mid - late 80ties, με κύριους εκπροσώπους τους Helloween, Blind Guardian, Gamma Ray κ.ά. Δεν ήταν πρώτο όνομα όπως τα προαναφερθέντα συγκροτήματα, όμως είχαν κυκλοφορήσει 2 αξιόλογες κυκλοφορίες («διαμαντάκια») στο ξεκίνημα τους: Hypertrace (1988) και Terminal Earth (1989). Την περίοδο 1995 - 2002 άλλες 3 κυκλοφορίες και επανεργοποίηθηκαν δισκογραφικά από το 2015 και εντεύθεν. Μετά από αλλαγές πολλών μελών από την αρχική σύνθεση έχει απομείνει μόνο ο 62χρονος lead κιθαρίστας Axel Julius. Το δεύτερο παλαιότερο μέλος είναι ο τραγουδιστής Ευθύμης Ιωαννίδης (από το 2003), ενώ τα υπόλοιπα μέλη: Jörn Bettentrup (μπάσο), Sascha Kurpanek (drums), Dominik Rothe (κιθάρα) είναι πιο πρόσφατοι στο συγκρότημα.
Ήδη οι πρώτες επιδοκιμασίες ακούστηκαν όταν οι Scanner εμφανίστηκαν στην σκηνή για το στήσιμο και γύρω στις 10:30 ξεκίνησε το σετ τους με πρώτο τραγούδι το “The Earth Song” εν μέσω ζητωκραυγών. Η συνέχεια ήταν επίσης δυναμική με το “Fuck The Bastards” και ενώ το συγκρότημα έδινε «γκάζια», ο ήχος κυρίως στην κιθάρα του Axel έκανε «νερά» με τον Axel να κάνει σήματα προς τον ηχολήπτη. Σε κάποια φάση προς το 4ο τραγούδι (“The Judgement”, αν δεν κάνω λάθος) ο Ευθύμης ανακοινώνει πως κάηκε ο ενισχυτής. Το ξέραμε ότι ήμασταν σε συναυλία ενός Power Metal συγκροτήματος, αλλά όχι τόσο Power που να καίει τους ενισχυτές! Και η ανακοίνωση συνεχίζεται: «Παρακαλείται ο κιθαρίστας του προηγούμενου συγκροτήματος (Φώτης) να ανέβει στην σκηνή». Και πράγματι ανεβαίνει στην σκηνή ο Φώτης ανοίγει τον εξοπλισμό του (δεν γνωρίζω τεχνικές λεπτομέρειες), αλλά υποθέτω ότι συνέδεσε την κιθάρα του Axel με τον ενισχυτή του, του εξήγησε μερικές λεπτομέρειες με την πεταλιέρα και μετά από μερικές δοκιμές οι Scanner συνέχισαν ακάθεκτοι. Όμως τουλάχιστον στην αρχή, ο ήχος της κιθάρας υπερκάλυπτε τα υπόλοιπα όργανα. Προσωπικά δεν με χαλούσε και πολύ. Σταδιακά ο ήχος εξισορροπήθηκε. Όπως ήταν αναμενόμενο (με την νέα καθυστέρηση) αναγκάστηκαν και αυτοί να κάνουν περικοπές 2 τραγουδιών: “Ball Of The Damned” και “Eutopia”.
Η διάθεση του κόσμου ανέβηκε σταδιακά στα προ διακοπής επίπεδα. Στα περίπου 80’ που διήρκησε το σετ τους (συμπεριλαμβανομένης και της καθυστέρησης αλλαγής ενισχυτή) έπαιξαν 12 τραγούδια. Λογικό ήταν οι πρώτες 2 «χρυσές» κυκλοφορίες να είχαν την μερίδα του λέοντος στο setlist (6 από τα 12, ενώ εάν δεν είχε γίνει η περικοπή θα ήταν 6/14), όπως επίσης να προωθήσουν τελευταία κυκλοφορία, η οποία ήταν αρκετά καλή, με 3 τραγούδια. Τα μετά το 1994 τραγούδια δεν έχαιραν και πολύ θερμής υποδοχής από το κοινό. Μία ένσταση που έχω είναι που δεν παίζουν γενικώς στις συναυλίες του το “Touch the Light”. Κατ’ εμέ είναι ένα αριστουργηματικό κομμάτι που κακώς δεν είναι στο setlists τους τα τελευταία χρόνια.
Στο Scanner's Law ο Ευθύμης ανακοίνωσε προσχηματικά ότι το σετ τους τελειώνει εσπευσμένα λόγω των καθυστερήσεων. Καλά, σχεδόν κανείς δεν το πίστεψε και ακολούθησε το καλύτερο (και τελευταίο) μέρος της συναυλίας, όπου έπαιξαν 3 συνεχόμενα τραγούδια από τα παλιά, τα οποία ήταν από τα πιο εμβληματικά τους: “Warp 7”, “Buy or Die” και “Across the Universe”. Ιδίως στο τελευταίο έγινε χαμός! Ο Ευθύμης φώναξε επί σκηνής τον Φώτη Σωτηρόπουλο και τον Μάνο Ξανθάκη των Black Sun και τραγουδούσαν οι 3 τους (φυσικά σύσσωμο και το κοινό) με το Κύτταρο να σείεται από το ρεφρέν:
“Thousand light years we had overcome
Across the universe
It's a long way to the landing ground
The mission gets real”.
Σε κάποια στιγμή ανέβηκε και ο Γιώργος Θεοδωρέλος και τραγούδησε μαζί με τον μπασίστα Jörn Bettentrup. Προς το τέλος ο Ευθύμης τραγούδησε και λίγο από το “Heaven and Hell”. Πρόκειται για το ιδανικό κλείσιμο μίας πολύ δυναμικής συναυλίας, η οποία παρόλα τα προβλήματα της (όπως λένε και οι τηλεπαρουσιαστές: «στις ζωντανές συνδέσεις αυτά συμβαίνουν») και τις αναγκαστικές περικοπές άξιζε κάποιος έστω και περιφερειακός ακροατής του Power Metal να την δει.
Η ώρα ήταν περίπου μεσάνυχτα και ως συνήθως έφυγα σφαίρα να προλάβω το μετρό ανοικτό. Το πρωί είχα να σηκωθώ νωρίς, όμως το ρεφρέν του “Across the Universe” ηχούσε στα αυτιά μου τουλάχιστον για 2-3 μέρες ακόμη.
Scanner setlist
Intro
The Earth Song
Fuck The Bastards
The Judgement
R.M.U.
Warriors of the Light
Not Alone
Rubberman
Terrion
Scanner's Law
Warp 7
Buy or Die
Across the Universe
Για το RockOverdose,
Παναγιώτης Παπανδρεόπουλος
Φωτογραφίες: Χριστόφορος Φίλης
Comments
