District 97, μια ξεχωριστή Prog Rock μπάντα
Μετά την κατάρρευση της μουσικής βιομηχανίας υπάρχει μια –σχετική, εύθραυστη- «ισότητα», μια σχετική «δημοκρατία», με όλες τις χιλιάδες μπάντες αυτού του πλανήτη να διεκδικούν την προσοχή. Καλές μπάντες, κακές μπάντες, μέτριες, αξιόλογες, εξαιρετικές, όλες. Είδη ολόκληρα και παρακλάδια στα παρακλάδια. Όλοι εμείς οι μανιακοί της μουσικής ψάχνουμε και σπάνια έχουμε τη χαρά να ‘ανακαλύψουμε’ μια μπάντα που να μας τραβήξει παραπάνω το ενδιαφέρον.
Από το 1ο τους single ‘Can’t take you with me’ (2010) οι District 97 τράβηξαν αμέσως την προσοχή μου. Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 3 studio albums - ‘Hybrid Child’ 2010, ‘Trouble with machines’ 2012, ‘In Vaults’ 2015 - και άλλα τόσα live albums/DVD’s. Κάθε επόμενο album τους είναι ακόμη καλύτερο απ’ το προηγούμενο. Η Leslie Hunt είναι, κατά την άποψή μου, η καλύτερη frontwoman progressive μπάντας, (κι όχι μόνο), με εξαιρετική σκηνική παρουσία και φωνή.
Φέτος γιορτάζουν 10 χρόνια από το σχηματισμό της μπάντας και κυκλοφορούν αποκλειστικά μέσω του website τους (www.district97.net) το νέο τους Live DVD ‘District 97 – Live in De Boerderij’ με bonus υλικό και όλα τα video clips τους ως σήμερα.
“They should be huge”
Αναρωτιέμαι λοιπόν πως είναι δυνατόν να μην ξέρω ούτε έναν που να γνωρίζει τους District 97. Μ’ αυτό το άρθρο ξεκινάω μια ‘μίνι-σταυροφορία’: να σας γνωρίσω με μια από τις –μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού- αγαπημένες μου μπάντες για τα τελευταία 10 χρόνια. (Check επίσης: Devin Townsend Project και Von Hertzen Brothers).
Συνοπτικά:
Οι District 97 δημιουργήθηκαν από τον Jonathan Schang και τους φίλους απ’ το σχολείο αρχικά, (σε μια περιοχή που ονομάζεται District 97), και μετά από μερικές αλλαγές το σχήμα σταθεροποιήθηκε.
Σήμερα, οι District 97 είναι οι: Leslie Hunt (vocals), Jonathan Schang (drums), Jim Tashjian (guitar/vocals), Tim Seisser (bass), Andrew Lawrence (keyboards).
H Leslie ξεχώρισε στο American Idol απ’ όπου έφυγε ‘επεισοδιακά’ λίγο καιρό προτού κυκλοφορήσει το 1ο άλμπουμ της μπάντας, κάτι που έστω και πρόσκαιρα τους έδωσε μια καλή ή κακή ‘επικαιρότητα/δημοσιότητα’. Στην πορεία οι D97 απέσπασαν διθυραμβικές κριτικές από το μουσικό Τύπο κι από σπουδαίους της prog μουσικής, όπως ο Bill Bruford (King Crimson, Yes, UK), ο John Wetton (King Crimson, Asia) κ.α. Με τον John Wetton (RIP) μάλιστα περιόδευσαν και μαζί, όπως καταγράφηκε και στην κυκλοφορία τους ‘District 97 & John Wetton – One More Red Night: Live in Chicago’ (2013). Πρόσφατα περιόδευσαν στην ‘Cruise to the Edge’ progressive fest/κρουαζιέρα κερδίζοντας επάξια το θαυμασμό πολλών σκληροπυρηνικών φίλων της progressive μουσικής.
‘Πληθωρισμός’
Στις μέρες μας λοιπόν που υπάρχει ‘πληθωρισμός’ από μπάντες που διεκδικούν (σχεδόν) ισάξια την προσοχή, υπάρχουν στρατιές ολόκληρες από μετριότητες και κλώνους: μυριάδες μπάντες που σου θυμίζουν άλλες, καθιερωμένες μπάντες. Σε όλα τα είδη. Συγκεκριμένα, στο prog: oι τάδε θυμίζουν Dream Theater, οι δείνα θυμίζουν Marillion, Genesis κ.ο.κ, ενώ προσωπικά έχω μετρήσει μερικές εκατοντάδες ..Pink Floyd (βλ. Porcupine Tree κ.α.). Έτσι, δίνεται το πάτημα σε κάθε ξερόλα να πει το γνωστό «Έλα μωρέ.. Αυτοί θυμίζουν τους τάδε, σε μερικά σημεία τους δείνα» κλπ. (Έχω κουραστεί να ακούω κουφιοκέφαλους που δεν έχουν κάνει τίποτα σημαντικό στη ζωή τους να κριτικάρουν μπάντες). To κακό είναι ότι μαζί με τις αμέτρητες μετριότητες ‘καίγονται και τα χλωρά’, οι πραγματικά καλές μπάντες. Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο debate, μόνο θεωρητικά μπορώ να το προσεγγίσω: Καταρχήν δεν υπάρχει ‘παρθενογένεση’ στη μουσική: οι πάντες έχουν τις επιρροές τους, είναι σπάνιο το να ακούσεις ένα ‘καινούργιο’, ‘αυθεντικό’ μουσικό αποτύπωμα. Πιστεύω ότι αν κάτι πραγματικά αξίζει τελικά θα ξεχωρίσει, θα ακουστεί.
(Αν και: ‘θεότητες’ της μουσικής όπως ο Vivaldi και ο Bach ‘ανακαλύφθηκαν’ 150 χρόνια μετά).
Discover District 97
Σήμερα υπάρχουν περισσότεροι από ποτέ τεχνικά καταρτισμένοι μουσικοί. Οι ηχογραφήσεις μπορούν να μιξαριστούν και στο pc της κρεβατοκάμαράς τους. ¨Όμως με όλες τις ευκολίες της τεχνολογίας και με όλους αυτούς τους μουσικούς που έχουν 2 και 3 και 5 και 6 σχήματα ο καθένας, κολυμπάμε σε μια μετριότητα όσον αφορά το υλικό: τα τραγούδια, τα κομμάτια. Μετριότητες! Αμέτρητες.
Όταν λοιπόν ακούς το σπάνιο αυτό αποτέλεσμα που έχει αυτό το κάτι παραπάνω, που έχει προσωπικότητα και κάτι καινούργιο να πει, θέλεις να το μοιραστείς.
Οι District 97 ξεχωρίζουν αμέσως με το αυθεντικό ηχητικό ίχνος τους.
Ώριμη μπάντα πια, στα 10 τους χρόνια, έχουν βρει τη δική τους φωνή.
Και μάλιστα: στο πρόσωπο της χαρισματικής Leslie Hunt, που τραγουδάει μερικές απ’ τις πιο δύσκολες νότες και μελωδίες των ημερών μας, πάνω από τους περίεργους ρυθμούς και τις φρασεολογίες της μπάντας, μαγνητίζοντας αεικίνητα το κοινό στα live των D97. Και για να μην το περάσουμε ‘στο ντούκου’: οι District 97 είναι εξαιρετικοί Live, με μια frontwoman που μαγνητίζει την προσοχή, άρτια παιξίματα απ’ όλους τους παίχτες και τη δική τους ατμόσφαιρα. Απ’ τα singles –Can’t take you with me, Termites, Open your eyes, Snow Country κ.α.- μέχρι τα ‘βαθύτερα’ κομμάτια -Takeover, All’s well that ends well κ.α.
Εμπιστευθείτε με, ο ανοιχτόμυαλος θα ανακαλύψει μια απ’ τις καλύτερες progressive rock μπάντες του πλανήτη. Καλοφτιαγμένες συνθέσεις, μελωδίες με ‘μυστήριο’, συνοχή, δεξιοτεχνία και κατά τη γνώμη μου: μια από τις σπουδαιότερες γυναικείες παρουσίες στο prog – ever. Σε ένα σύνολο που είναι ‘περισσότερο’ από τα μέρη του.
Ελπίζω να μην ‘ανακαλυφθούν’ σε 150 χρόνια!
Είχαμε μία συζήτηση με το ιδρυτικό μέλος της μπάντας, τον Jonathan Schang.
Ξεχωριστό ύφος, great musicianship, η καλύτερη frontwoman στην prog-music, οπαδοί υποστηρίζουν ότι το D97 πρέπει να είναι «τεράστιοι». Το σχόλιό σου?
Λοιπόν, συμφωνώ ότι θα ήταν πολύ ωραίο να συμβεί! Το θέμα είναι ότι υπάρχουν πολλά συγκροτήματα σήμερα που αξίζουν μεγαλύτερη αναγνώριση και επιτυχία από ό, τι έχουν. Το ζήτημα είναι ότι η μουσική βιομηχανία είναι πιθανότατα περίπου στο 1% της μέγιστης ισχύος της, όπως ήταν πριν από 40+ χρόνια. Έτσι, δεν υπάρχει μεγάλη ευκαιρία για μπάντες που σχηματίστηκαν αυτή τη δεκαετία να γίνουν "τεράστιες" αυτή τη στιγμή, δυστυχώς. Όμως, είμαστε πολύ ευγνώμονες για όλους τους οπαδούς σε όλο τον κόσμο που έχουμε!
Η νέα κυκλοφορία σας, το «Live in De Boerderij» DVD, διατίθεται μόνο μέσω του ιστοτόπου σας (www.district97.net.), Σε συνδυασμό με μια μακροχρόνια ιδιότητα μέλους ως «Κeyholders», («Premium Member»), εξασφαλίζοντας ένα ισχυρό fanbase. Yπάρχουν σχέδια για ‘εξάπλωση’ των D97 σε ευρύτερο κοινό;
Όπως είπες, το Live At De Boerderij DVD διατίθεται μέσω της σειράς συνδρομών μας, του Inside The Vault Club στο http://www.district97.net/insidethevaultclub. Όλα τα μέλη του club λαμβάνουν από εμάς αποκλειστικό υλικό ήχου και / ή βίντεο και οι ‘Κλειδοκράτορες’ (Keyholders, premium members) λαμβάνουν αυτό το DVD, όπως και αποκλειστικά CD ή DVD κάθε χρόνο, καθώς και εκπτώσεις για τα πάντα στο http: // www. District97.net/store. Ο λόγος που το DVD ‘Live At De Boerderij’ κυκλοφορεί με τον τρόπο αυτό επιστρέφει στην απάντησή μου στην πρώτη ερώτηση. Η βιομηχανία βρίσκεται σε κατάσταση όπου πρέπει κανείς να γίνει πιο "δημιουργικός" όσον αφορά τη διατήρηση ενός ‘τολμήματος’ όπως οι D97. To συνδρομητικό club είναι εξαιρετικό, καθότι μας επιτρέπει να έχουμε κάποιο σταθερό εισόδημα, ώστε να μπορούμε να λειτουργούμε σε συνεχή βάση και επίσης να ανταμοίβουμε τους πιο αφοσιωμένους οπαδούς μας με αποκλειστικό περιεχόμενο. Προφανώς, όσο περισσότεροι συμμετέχουν στο club, τόσο πιο ευχάριστο!
Δέκα χρόνια μετά την 1η σύλληψη των D97, μετά από τρία στούντιο άλμπουμ, ποιες είναι οι σκέψεις σου σχετικά με την ιστορία σας μέχρι στιγμής; Οποιαδήποτε ξεχωριστή 'στιγμή (ες)' μπορείς να μοιραστείς;
Ήταν μια μεγάλη πορεία μέχρι τώρα κατά την οποία έχω δει πολλά από τα παιδικά μου όνειρα να γίνουν πραγματικότητα. Για μένα, η αναγνώριση, ενθάρρυνση και ακόμη και συμμετοχή από μερικούς από τους μεγαλύτερους μουσικούς μου ήρωες, όπως ο Bill Bruford και ο John Wetton, ήταν απίστευτα ικανοποιητικά πράγματα. Εκτός από τα τρία στούντιο άλμπουμ που ανέφερες, έχουμε επίσης ένα Live άλμπουμ που κυκλοφόρησε μαζί με τον John Wetton από τους King Crimson υλικό που ονομάζεται One More Red Night, ενώ ο John συμμετέχει επίσης στο άλμπουμ μας Trouble With Machines το 2012. Η συνεργασία και οι γνώσεις του ήταν πραγματικά μια τιμή που πάντα θα απολαμβάνω. Εκτός από αυτό, είμαι επίσης πολύ χαρούμενος που η μπάντα συνεχίζει να προοδεύει, τόσο μουσικά όσο και ως προς το ύψος μας. Η μεγάλη φιλία και τολμώ να πω: η αγάπη μεταξύ των μελών της ομάδας είναι ίσως το καλύτερο από όλα.
Μερικοί παρομοιάζουν τα συγκροτήματα με ‘οικογένειες’, με ‘παντρεμένα ζευγάρια’ κλπ. Τα καλύτερα συγκροτήματα που παράγουν ενδιαφάρουσα μουσική: προσωπικά τα βλέπω σα ‘φυλές’ (Tribes).
Ναι, όπως νομίζω ότι το τέλος της παραπάνω απάντησής μου παραπέμπει. J
Δύο νέα μέλη στη σύνθεση. Να περιμένουμε νέα μουσική σύντομα;
Ναί! Εργαζόμαστε για το νέο υλικό και παίζουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τον τελευταίο καιρό. Τα πράγματα βρίσκονται σε καλό δρόμο για ένα νέο άλμπουμ το 2018.
Εν τω μεταξύ, η συμμετοχή κάποιου στο http://www.district97.net/insidethevaultclub είναι ο καλύτερος τρόπος να αποκτήσει προεπισκοπήσεις της νέας μουσικής, καθώς και άλλα ακυκλοφόρητα κομμάτια από το Aρχείο.
Η Prog μουσική έχει ένα ένδοξο παρελθόν, ένα «υγιές» παρόν - τι προμηνύει το μέλλον;
Λοιπόν, πρέπει να πω ότι πολλά από αυτά εξαρτώνται από τους οπαδούς! Όσο υπάρχουν άνθρωποι έτοιμοι και πρόθυμοι να υποστηρίξουν τους μουσικούς που παίζουν προοδευτική μουσική, θα υπάρχουν νομίζω κι εκείνοι που είναι πρόθυμοι, εμπνευσμένοι και ικανοί να παίξουν.
Για το Rock Overdose,
Νάσος Καββαθάς
Comments
