Η συναυλιακή χρονιά, από άποψη μεγάλων ονομάτων, ξεκίνησε δυνατά με την πολυαναμενόμενη εδώ και αρκετούς μήνες συναυλία των Μgla και Akercocke. Η προσέλευση του κόσμου μαζική -αναμενόμενο λοιπόν και το sold out- από οπαδούς του ακραίου ήχου και όχι μόνο. Αφενός λόγω του τεράστιου hype ακολουθεί τους Mgla –κυρίως μετά το τελευταίο τους LP- και αφετέρου λόγω του πολυσυζητημένου reunion των Akercocke. Βέβαια, αυτή η μαζική προσέλευση δημιούργησε ένα σχεδόν ασφυκτικό κλίμα, αλλά στο κάτω κάτω της γραφής λίγο στρίμωγμα επιβάλλεται σε ένα τέτοιο event.
To event ξεκίνησε με τους one-man-band The Dead Creed χωρίς καθυστέρηση. Μια δωδεκάχορδη ακουστική κιθάρα, κεριά και ψαλμωδίες δημιούργησαν μια μυσταγωγία που λειτούργησε άψογα ως πρελούδιο μιας αρκετά έντονης βραδιάς. Τα Catacomb Blues ,όπως ο ίδιος χαρακτηρίζει την μουσική του, σε συνδυασμό με το οπτικό θέαμα συνέθεσαν μια occult ατμόσφαιρα η οποία για περίπου τριάντα λεπτά φάνηκε να αφήνει θετική εντύπωση παρά την ιδιαιτερότητα του ήχου.
8.40: Αλλαγή σκηνικού και κεριών και ανεβαίνουν στην σκηνή οι Κύπριοι Temple of Evil. «Σατανιστικό» black metal-τσεκ. Ανάλογη τελετουργική αμφίεση-τσεκ. Black metal ευλάβεια - τσεκ. Καλά δεμένοι και προβαρισμένοι μας παρουσίασαν κομμάτια από το παρθενικό τους άλμπουμ “The 7th awakening” που κυκλοφόρησε ακριβώς πριν ένα χρόνο. Ο ήχος τους παρέπεμπε στην χρυσή εποχή του ελληνικού black metal των mid 90s και σίγουρα άφησε μια αίσθηση νοσταλγίας στους παλαιότερους.
21. 55: Επιτέλους βγαίνουν στην σκηνή οι Μgla. Μετά το πραγματικό ψύχος των τελευταίων ημερών, ήρθε και το πολωνικό ομιχλώδες «ψύχος». Όχι μόνο ηχητικά αλλά και σε θέμα επικοινωνίας με το κοινό, η οποία ήταν πραγματικά μηδενική. ‘Ήλθαν, έπαιξαν και απήλθαν. Πενήντα περίπου λεπτά άψογα εκτελεσμένου, μισανθρωπικού, «ορθόδοξου» black metal., με μια μικρή προτίμηση στο “Exercises in Futility”, το οποίο άλλωστε τους χάρισε την μαζική αναγνώριση, εκτοξεύοντας τους από την ελιτιστική αφάνεια στην κορυφή. Με απλό φωτισμό και κρυμμένοι κάτω από κουκούλες κατάφεραν να περάσουν επιτυχημένα την αίσθηση απόγνωσης της μουσικής τους μόνο με τον συνδυασμό νιχιλιστικής καφρίλας και των βαθιά καταθλιπτικών μελωδιών τους.
23.00: Βγαίνουν στην σκηνή οι προσφάτως επανασυνδεδεμένοι Βρετανοί Akercocke. Μπάντα που θεωρείται από τις κορυφαίες του extreme ήχου με πιο απλό ντύσιμο σε αντίθεση με το κουστουμαρισμένο παρελθόν τους. Εξαίρεση ο πληκτράς (θεός) με λίγο πιο κυριλέ στυλ αλλά και την πιο έντονη σκηνική παρουσία από όλους (ντάξει, ο τύπος το ζούσε πραγματικά). Ξεκίνησαν το set του με τον απόλυτο Akercocke ύμνο “Leviathan” και για την επόμενη μιάμιση ώρα μας βομβάρδισαν με τραγούδια από όλη την δισκογραφική τους πορεία όπως τα “Hell” , “Scapegoat”, “Verdelet” , “Becoming the Adversary”, “Marguerite & Gretchen” , “A Skin for Dancing In” και “The Dark Inside”. Δεν παρέλειψαν βέβαια να μας παρουσιάσουν και ένα και κομμάτι από την επερχόμενη δισκογραφική τους δουλειά, το “Disappear”. Κάποια στιγμή εμφανίστηκαν και τα πρώτα (και τελευταία) stage diving της βραδιάς . Παρά την πολυπλοκότητα του υλικού, οι εκτελέσεις ήταν άψογες. Highlight της βραδιάς : Ο Mendonca να απευθύνεται στο κοινό σε άψογα ελληνικά (με ελαφριά κρητική προφορά-λόγω συζύγου προφανώς) και να αφιερώνει το “Inner Sanctum” στον Ντέμη Ρούσσο και στους Aphrodite’s Child, που τόσο τους έχουν επηρεάσει . Ιδανικό κλείσιμο με encore τα “Son of the morning” και “Il Giardino di Monte Oliveto maggiore”.
Το Death's Black Descent συνολικά ήταν μια δυνατή εμπειρία η οποία σίγουρα ικανοποίησε τους οπαδούς του ακραίου ήχου και όχι μόνο ,όπως αποδείχτηκε. Τα support άξια των περιστάσεων, οι Mgla αντάξιοι της φήμης τους και το reunion των Αkercocke εκπλήρωσε το απωθημένο των Ελλήνων metalheads στο έπακρο. Ήχος άψογος, όλα τα σχήματα σε φόρμα και το 8ball γεμάτο. Τι καλύτερο για αρχή του 2017; Πάντα τέτοια!
Για το Rock Overdose,
Ρόζου Σοφία
Φωτογραφίες: Elpida Baphomet (Metal Invader)
Comments
