Χθες, Κυριακή 6 Ιουλίου, είχα την ευκαιρία να παρευρεθώ σε μία ακόμα προακρόαση δίσκου. Αυτή τη φορά ήταν η σειρά των The Silent Wedding, οι οποίοι θα κυκλοφορήσουν το φθινόπωρο τον δεύτερό τους δίσκο, με τίτλο “Enigma Eternal”. Διαβάζοντας τις πληροφορίες για τον καινούργιο δίσκο, που το συγκρότημα μας διέθεσε, μαθαίνουμε ότι οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν το 2014 στο Underground Studio, ενώ η μίξη και το mastering έγιναν στο Studio133. To άλμπουμ περιέχει 12 συνολικά κομμάτια, με το πρώτο και το τελευταίο να αποτελούν το intro και το outro, ενώ όσον αφορά τους στίχους, ο δίσκος ανήκει στην κατηγορία των concept albums, με την ιστορία να περιστρέφεται γύρω από την υπαρξιακή αναζήτηση ενός ήρωα και στη μοναχική του πορεία μέχρι την κάθαρση. Τέλος να αναφέρω ότι στο κομμάτι “A Dream of Choices” εμφανίζεται ως guest μουσικός ο Tom Englund, των Evergrey.
Το πρώτο πράγμα που έγινε αντιληπτό, καθώς ξεκίνησε η ακρόαση του δίσκου, είναι ότι η μουσική κυμαίνεται ανάμεσα στην ένταση και τη μελωδία, δύο στοιχεία που έχουν εξίσου σημαντικό ρόλο, με αρμονική συνύπαρξη, χωρίς να το ένα να υπερκαλύπτει το άλλο. Το έντονο στοιχείο οφειλόταν κυρίως στα τύμπανα, στα οποία έχει γίνει πάρα πολύ καλή δουλειά, και που βρίσκονταν πάντα στο προσκήνιο με το δυναμικό παίξιμό τους, ακόμα και στις στιγμές που οι κιθάρες και τα πλήκτρα είχαν αναλάβει πιο μελωδικό ρόλο. Πρωταγωνιστικό ρόλο, όμως, είχαν και τα πλήκτρα, τα οποία ενώ είναι από εκείνα τα στοιχεία που είναι υπεύθυνα για τη μελωδική φύση του δίσκου, ιδιαίτερα στις πιο αργές στιγμές, δεν δίσταζαν παρόλα αυτά να ακολουθήσουν τα υπόλοιπα όργανα στα πιο γρήγορα ξεσπάσματα, αλλά και να επιδίδονται σε γρήγορα φρενιασμένα σόλο. Επίσης, σε αρκετά σημεία οι πιο έντονες και μελωδίες των πλήκτρων έδιναν κι ένα μικρό συμφωνικό touch στη μουσική.
Αν και στο μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, οι ταχύτητες κυμαίνονταν σε mid-tempo ρυθμούς, υπήρχαν κάποιες ωραίες βαριές και γρήγορες στιγμές, κατά τις οποίες η μουσική ξέφευγε από τα όρια του μελωδικού Heavy και πλησίαζε προς το Power, γεγονός που το βρήκα ωραίο, φυσικά γιατί μου αρέσει το συγκεκριμένο είδος. Πάντως, εκείνο που σίγουρα είναι το μεγάλο ατού του δίσκου, χάρη στο οποίο απογειώνονται ακόμα περισσότερο τα ήδη απογειωμένα τραγούδια, είναι η φωνή του Μάριου, ο οποίος άλλαζε συνεχώς τα φωνητικά του από μελωδικά και ήρεμα σε δυναμικά, ανάλογα με τις απαιτήσεις του κάθε τραγουδιού. Και ήταν στα πιο βαριά και πιο γρήγορα σημεία του δίσκου, όπου γινόταν αντιληπτή η δύναμη της φωνής του, η οποία (σε συνδυασμό φυσικά με τα υπόλοιπα όργανα) έδινε έναν επικό τόνο στη μουσική.
Από ‘κει και πέρα, το μελωδικό μέρος του δίσκου ήταν πολύ ωραίο, καθώς υπήρχαν πολλές όμορφες μελωδίες, καθόλη τη διάρκεια του δίσκου, με αποκορύφωμα το κομμάτι “Loneliness”, το οποίο είναι μια εξαιρετική και δυναμική power ballad, που μου έφερε στο νου εκείνες τις φανταστικές μπαλάντες, που συνήθιζαν να βάζουν στους Power Metal δίσκους τις προηγούμενες δεκαετίες. Τέλος, ξεχωριστή αναφορά πρέπει να κάνω στην παραγωγή του δίσκου, η οποία πραγματικά ήταν εξαιρετική και στην οποία οφείλει πολλά το τελικό αποτέλεσμα.
Μπορεί το “Enigma Eternal” να ακούστηκε μονάχα μία φορά, όμως μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις, καθώς ήταν ένας δίσκος συμπαγής, εξίσου δυναμικός όσο και μελωδικός, με πολύ ωραίες ιδέες σε όλη του τη διάρκειά. Έγινε εξαιρετική δουλειά, όχι μόνο στην παραγωγή, όπως ανέφερα, αλλά και από όλα τα παιδιά, που χάρη στη δεξιοτεχνία τους και στις συνθετικές τους ικανότητες, θα απολαύσουμε έναν πολύ καλό δίσκο το φθινόπωρο που έρχεται.
Για το Rock Overdose,
Μίνως Ντοκόπουλος
Comments
