"Freedom Through Music"
Οι Barb Wire Dolls, αν και καιρό τώρα βασισμένοι στην Καλιφόρνια, δείχνουν να μην ξεχνούν από που ξεκίνησαν, πράγμα το οποίο αν μη τι άλλο τους τιμά. Τον Ιούνιο εμφανίστηκαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και τώρα επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος για να κλείσουν τη χρονιά το ίδιο δυναμικά. Το εκπληκτικό είναι το εξής: Αν κάτσει και μελετήσει κανείς το συναυλιακό τους πρόγραμμα από το καλοκαίρι ως σήμερα, θα διαπιστώσει ότι το πιθανότερο είναι να μην άφησαν ποτέ την Ευρώπη! Από τον Αύγουστο και μετά περιδιαβαίνουν ασταμάτητα την Γηραιά Ήπειρο, δίνοντας συναυλίες σε κεντρική Ευρώπη και Ηνωμένο Βασίλειο, ιδρώνοντας τιμιότατα τη φανέλα του rock'n'roll της εργατικής τάξης.
Συμπαραστάτες τους στην εμφάνιση-κλείσιμο αυλαίας για το 2013 ήταν δύο σχετικά άγνωστα συγκροτήματα, τα οποία όμως ακριβώς λόγω αυτού του γεγονότος, θα είχαν ισχυρό κίνητρο και πράγματα να αποδείξουν.
Πρώτοι επί σκηνής ανέβηκαν οι The Drains, με τρία χρόνια ύπαρξης πίσω τους, όπως πληροφορήθηκα. Rock της εποχής του, με μια περιρρέουσα grunge αύρα να αιωρείται, πιθανότατα λόγω της φωνής του -σωσία Sebastian Bach στο σουλούπι- τραγουδιστή τους. Συμπαθητικοί, ήπια τη μπυρίτσα μου ευχάριστα, μέχρι εκεί. Για το 2014 ετοιμάζουν καινούριο υλικό και εμφανίσεις, οπότε αναμένουμε τη συνέχεια της πορείας τους.
Για το συγκρότημα που ακολούθησε, πραγματικά δεν έχω λόγια. Από που να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις; Από το γεγονός ότι ονομάζονται The Wigs και 3/5 της μπάντας είναι φαλακροί; Από το intro με το θρυλικό απόσπασμα από την ταινία “Χούλιγκανς - Κάτω Τα Χέρια Από Τα Νιάτα” όπου ο τιτάνας του ελληνικού σινεμά Γιώργος Πετρόχειλος μιλάει για την Αλήθεια των Sex Pistols στον ιερέα πατέρα του; Από το μπασίστα που ήταν ντυμένος σαν drag queen, γιατί προφανώς κάποιος του είπε ότι κοιμήθηκε Εξάρχεια και ξύπνησε στο πεζοδρόμιο της Sunset Strip; Ή από τον “απλά δεν έχω λόγια” frontman τους με τον απαράμιλλο στυλιστικό συνδυασμό αμάνικο La Coka Nostra, βαμμένα μάτια, δεσίματα στο μπράτσο, και τατουάζ Ιησού;
Αεικίνητος, έκανε ότι μπορούσε για να ξεσηκώσει το λιγοστό και διασκορπισμένο κοινό, μέχρι και στην “πλατεία” του κλαμπ κατέβηκε και πραγματικά τα κατάφερε δημιουργώντας ένα μικρό χαμό καθ'όλη τη διάρκεια του set τους, ενώ πολύ ψηλά στην εκτίμηση μου έχω και το κιθαριστικό δίδυμο και ειδικά όσον αφορά το μελωδικό του παίξιμο.
Η μουσική τους θα ήθελε να είναι punk rock, αλλά εν τέλει φτάνει στα αυτιά μας ως random ελληνικό ροκ από τη δεκαετία του '90, αφού και ο στίχος είναι ελληνόφωνος αλλά και ο τραγουδιστής τους ακούγεται ζωντανά σαν μια υπερβολική έκδοση του Δημήτρη Καλαντζή των Tsopana Rave. Κι αν ακούγοντας κομμάτια με τίτλους όπως “Άγρια Άλογα”, “Κυανέ Ουρανέ”, “Δύστυχες Χαρές” το μυαλό σου δεν μπορεί παρά να περιπλανηθεί πίσω στη χρυσή δεκαετία για το είδος, τα “Νταλίκα”, “Χούλιγκαν” και “Χιλιάδες Κόλπα” με τον αναμφισβήτητο καλτ αέρα και τη ντεμέκ επαναστατικίλα τους σε στέλνουν καρφί στην καθαρή πλατίνα των '80s και τον δίσκο ορόσημο για το είδος, το “19” των Εξόριστων. Συνθετικά, δεν ξέρω αν και πόσο καλύτερα στέκονται σε σχέση με τους The Drains και δεν με ενδιαφέρει κιόλας, γιατί αυτό που παρακολούθησα ήταν μακράν ό,τι πιο διασκεδαστικό έχω δει εδώ και πολύ καιρό. Προσπαθήστε έστω μία φορά να τους δείτε, αν και αμφιβάλλω για το αν θα τα καταφέρετε, μιας και αυτό το συγκρότημα απλά δεν υπάρχει!
Επιστρoφή στους Barb Wire Dolls, που πάτησαν το σανίδι κάπως αργούτσικα, αλλά εν τέλει αποζημίωσαν και με το παραπάνω. Το πρώτο πράγμα που προσέχει κανείς σε αυτό το σχήμα, είναι η Isis Queen. Η σέξι ξανθούλα, αν και μικρόσωμη αποτελεί μια άκρως επιβλητική παρουσία και βάζει εύκολα τα γυαλιά σε πολλούς άνδρες συναδέλφους της. Αλώνισε τη σκηνή και όχι μόνο, διατηρώντας έντονη την επικοινωνία και τη διάδραση με το κοινό, ενώ παράλληλα ερμήνευε το υλικό της μπάντας με περίσσιο δυναμισμό. Ο ηγέτης Pyn Doll στην κιθάρα είχε το γενικό πρόσταγμα με το αδρό αλλά αεράτο παίξιμο του, ο Krash Doll πραγματικό powerhouse πίσω από τα τύμπανα, δεν λυπήθηκε δευτερόλεπτο τα δέρματα του, ενώ και η μπασίστρια από την μακρινή Arizona, που επέλεξαν για να τους πλαισιώσει σε αυτό το σκέλος της περιοδείας τους, αποδείχθηκε λίρα 100, δημιουργώντας έτσι ένα σφιχτό rhythm section.
Η εμφάνιση τους βασίστηκε κυρίως στο πρώτο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ “Slit”, αφήνoντας έτσι στην άκρη χιτάκια τύπου “Punk The Fussies!”, ενώ ακούστηκε και μια καινούρια σύνθεση. Από τις πρώτες νότες του “Shut Up Slut”, στα sing alongs των “Wild Child Diamonds” και “Destroyer Boy” έως και τον mini πανικό του “Revolution”, το λιγοστό αλλά ένθερμο κοινό ήταν παρόν, ξέδωσε και με μπροστάρη -ποιον άλλον- τον τραγουδιστή των The Wigs, σήκωσε την Isis στα χέρια στήνοντας έτσι πραγματικά punk rock σκηνικά. Αξιοσημείωτη και η συμμετοχή του Δημήτρη Κότση των Mahakala και Black Soul Horde, που δάνεισε στους Dolls τα χαρίσματα του στο μπάσο, προς τα τελειώματα του set τους.
Δυο μέρες πριν αλλάξει ο χρόνος, κάναμε κάτι με τη ζωή μας. Δεν ξεκινήσαμε επανάσταση, αλλά γευθήκαμε μια υποψία ελευθερίας έστω μέσα από την μουσική. Στον μίζερο κόσμο που ζούμε, θα πρέπει να μετράει για κάτι.
Κι άλλοι Barb Wire Dolls:
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Σούρσος