To live αυτό χαιρετίστηκε με ιδιαίτερη θέρμη από την πρώτη κιόλας μέρα της ανακοίνωσής του. Ήταν βλέπετε 2003 όταν οι Νορβηγοί κατέφθασαν για πρώτη φορά στη χώρα μας, όντας αναμφίβολα ήδη ένα μεγάλο όνομα στο χώρο, αλλά σίγουρα όχι οι superstars του σήμερα που έχουν φέρει τον black metal ήχο παγκοσμίως τόσο κοντά σε πιο mainstream δρόμους, προσελκύοντας ακροατές και κοινό από διάφορα άλλα ιδιώματα του metal. Μιλώντας πλέον με την ασφάλεια της απόστασης των 16 χρόνων που με χωρίζουν από την πρώτη φορά που είδα ζωντανά τους DIMMU BORGIR, μπορώ να πω με άκρα βεβαιότητα πως η μπάντα έχει κάνει άλματα προς τα εμπρός σε πολλούς τομείς. Βέβαια, υπήρχαν και δεύτερες σκέψεις, όπως και καχυποψία για την διοργάνωση, αφού η συναυλία των Dream Theater (και τα όσα συνέβησαν) ήταν ακόμα σχετικά πρόσφατα, αυτό όμως δεν πτόησε τον κόσμο να κάνει sold out (!) στα VIP εισιτήρια και να εξαντλεί με γοργούς ρυθμούς αυτά της γενικής εισόδου. Αναλυτικότερα θα πούμε παρακάτω διότι είχαμε και ένα εγχώριο συγκρότημα που προλόγισε τους Νορβηγούς.
Ήταν οι Gentihaa, η αθηναϊκή μπάντα που μοιάζει ό,τι κοντινότερο στους Dimmu Borgir. Στις 9:00 ανέβηκαν στη σκηνή για να παρουσιάσουν τις συνθέσεις του “Reverse Entropy”, του παρθενικού τους δίσκου που κυκλοφόρησε μόλις δύο μέρες πριν την συναυλία. Με επιρροές από Behemoth, Arch Enemy και Nevermore, οι Gentihaa πότισαν με ατμοσφαιρικό death/ black metal το κοινό, ενσωματώνοντας επίσης καθαρά φωνητικά στα συμφωνικά, μαυρομεταλλικά τους κομμάτια. Heavy riffs, πολύπλοκα ρυθμικά θέματα και ωραίο στήσιμο επί σκηνής, όλα αυτά προσδίδουν ένα majestic στοιχείο στη μουσική των Gentihaa. Το “Alpha” είναι και η γνωστότερη σύνθεσή τους, ακολούθως θα ξεχώριζα το “Vision” από ένα μουσικό πρόγραμμα 35 λεπτών που μας προσέφεραν οι Αθηναίοι.
Setlist:
- Metamorphosis
- Vision
- Empathy
- Alpha
- Mastery
- Beyond
Η ώρα για τους Dimmu Borgir είχε έρθει. Η ακέραια τριάδα των Stian Thoresen, Sven Atle Kopperud και Tom Rune Andersen είναι ο στηλοβάτης της νορβηγικής μηχανής, με εξαιρετικούς μουσικούς να τους πλαισιώνουν. Ασφαλώς και η περιοδεία ήταν αφιερωμένη στο “Eonian”, τον περσινό δίσκο της μπάντας που, όχι μόνο την κράτησε στον αφρό της μουσικής βιομηχανίας, αλλά της έχει δώσει και έξτρα ώθηση λόγω της αδιαμφισβήτητης ποιότητάς του. Στις 10:00, κι ενώ μια μουσική εισαγωγή μας προετοιμάζει, οι Dimmu Borgir παίρνουν θέση στη σκηνή με αργά βήματα. “The Unveiling” για αρχή και “Interdimensional Summit” στη συνέχεια. Μοιραία το βάρος θα έπεφτε στο νέο δίσκο, χωρίς να λείπουν και οι κλασσικούρες. Οι Νορβηγοί παρουσίασαν 11 συνθέσεις, δείχνοντας ιδιαίτερη συμπάθεια στους 3 τελευταίους τους δίσκους. Πρακτικά λοιπόν, είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε ποιοτικό, συμφωνικό black metal, με πλήκτρα και πολλά προηχογραφημένα φωνητικά και ορχηστρικά μέρη.
Το θετικό είναι ο άψογος ήχος, με σωστή ένταση και ισορροπία στα όργανα. Ο καθένας μπορούσε να διακρίνει τα ηχογραφημένα μέρη, μαζί με τις κιθάρες των Silenoz (Sven Kopperud) και Galder (Tom Andersen), ακόμα και όταν σόλαραν δίπλα-δίπλα, χωρίς να μπουκώνει καθόλου ο ήχος. Αντιθέτως, ήταν από τους καλύτερους που έχω ακούσει στο συγκεκριμένο χώρο. Άψογος ο Shagrath (Stian Thoresen) και μέγας παίκτης ο Daray στα τύμπανα. Οι Gerlioz και Victor Brandt σε keyboards και μπάσο αντίστοιχα, συμπληρώνουν το live line-up της μπάντας και την υποστηρίζουν άξια. Ωραιότατη, επίσης, σκηνική παρουσία, οι Dimmu Borgir έχουν μελετήσει επαγγελματικά μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, προσφέροντας ένα show αντάξιο της φήμης που τους συνοδεύει.
Κορυφαίες στιγμές ήταν τα αρκετά heavy “The Serpentine Offering”, “Dimmu Borgir”, “Puritania” και “Progenies of the Great Apocalypse” (έλειψαν τα καθαρά φωνητικά του ICS Vortex ή Simen Hæstnæs αν προτιμάτε), τα οποία έτυχαν και της μεγαλύτερης συμμετοχής ενός στατικού κοινού γενικά. Το τέλος δόθηκε με το αειθαλές “Mourning Palace”, με τον Shagrath να υπόσχεται τη σύντομη επιστροφή της μπάντας (με περισσότερη ώρα επί σκηνής θα προσθέσω). Δυστυχώς, τα 68 (!) μόλις λεπτά που έπαιξαν οι Νορβηγοί ήταν λίγα, απελπιστικά λίγα θα έλεγα, ειδικότερα αν δει κανείς πόσα, μα πόσα, σπουδαία κομμάτια έμειναν στην απ’ έξω.
Συνοψίζοντας, το να μιλήσουμε για αρπαχτή ή κάτι παρεμφερές, είναι βαρύ. Οι Dimmu Borgir δεν έκαναν αγγαρεία, είχαν στήσει δική τους κονσόλα στη μέση του Academy, είχαν εκπληκτικό ήχο, στήσιμο, σκηνικά και απόδοση, κοινώς τα είχαν όλα στην εντέλεια. Είναι άψογοι επαγγελματίες, συνδυάζουν θεατρικότητα και μουσική, δίνοντας στον οπαδό κάτι που σίγουρα αξίζει να επενδύσει σε αυτό. Αν τα 68 λεπτά γινόντουσαν 90, θα μιλάγαμε για θρίαμβο. Οι Gentihaa κέρδισαν σίγουρα οπαδούς και η διοργάνωση αποδείχθηκε προετοιμασμένη για τον κόσμο που ήρθε, καθώς υπήρχε σχετική άνεση.
Setlist:
- The Unveiling
- Interdimensional Summit
- The Chosen Legacy
- The Serpentine Offering
- Gateways
- Dimmu Borgir
- Puritania
- Ætheric
- Council of Wolves and Snakes
- Progenies of the Great Apocalypse
- Mourning Palace
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός
Comments
