Where is the power where is the glory, Heavy Metal is my story είχε στο πίσω μέρος το εισιτήριο για το Horns Up Festival που έλαβε χώρα στην πόλη των Τρικάλων το διήμερο 22-23 Ιουνίου. Μια προσπάθεια ανάδειξης της Ελληνικής σκηνής, μια πολύ καλή διοργάνωση που έγινε σε διάστημα λιγότερο του ενός μήνα και όλα κύλησαν ρολόι. 9 μπάντες στο σύνολο και πριν την μουσική έναρξη, η παρουσίαση των βιβλίου που έγραψε ο Γιώργος Μελάς (τραγουδιστής και κιθαρίστας των Aherusia). Το festival διεξήχθη σε έναν χώρο που μπορούσε να χωρέσει αρκετό κόσμο, με πολύ μικρή σκηνή όμως, κάτω του μετρίου ήχο και δυστυχώς σχεδόν ανύπαρκτο κλιματισμό. Πάμε στα του live τώρα.
ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ – 22 ΙΟΥΝΙΟΥ
Δυστυχώς ο ΟΣΕ δεν με άφησε να παρακολουθήσω την παρουσίαση βιβλίων καθώς η άνω της μισής ώρας καθυστέρηση με ανάγκασε να φτάσω στον Μανδραγόρα μόλις ο Γιώργος Μελάς ευχαριστούσε όσους παραβρέθηκαν και τον παρακολούθησαν και λάμβανε το τελευταίο χειροκρότημα. Σίγουρα αποτέλεσε κάτι ξεχωριστό αυτή η κίνηση για ένα metal festival και όσοι είδαν την παρουσίαση έχουν να πουν τα καλύτερα.
Η πρώτη μπάντα ανέβηκε στη σκηνή ελάχιστα λεπτά μετά τις 20:00 χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση. Ο λόγος για τους Λαρισαίους Killing Lucy, μια νεοσύστατη μπάντα κάνοντας το μόλις τρίτο τους live. Τα παιδιά είχαν πολύ όρεξη και διασκέδασαν ιδιαίτερα οι ίδιοι αλλά και όσους βρέθηκαν και τους παρακολούθησαν από νωρίς στον χώρο με διασκευές σε γνωστά κομμάτια των Clutch, Depeche Mode κ.α. Μια πολύ καλή εμφάνιση στο σύνολό της με αξιοπρεπή ήχο και πολύ ενέργεια. Το μόνο (προσωπικό) παράπονο είναι πως δεν ακούστηκε κάποιο δικό τους κομμάτι. Ελπίζω στο σύντομο μέλλον να γίνει και αυτό.
Συνέχεια με τους Κοζανίτες Sense of Fear, μιας παλιάς αυτή τη φορά μπάντας που για περίπου 45 λεπτά ξεσήκωσαν το κοινό με το heavy/power τους. Το στοιχείο των Iced Earth στον ήχο τους ήταν αρκετά χαρακτηριστικό, με αρκετά σημεία να νομίζουμε πως είχαν βγει από το “Night of the Stormrider” και πιστεύοντας πως κάπου βρίσκεται κρυμμένος ο Schaffer και θα βγει να μας παίξει μια πενιά. Επίσης, μας έπαιξαν τα “Hallowed be thy Name” & “Nightcrawler” ζεσταίνοντας για τα καλά το κοινό. Το μοναδικό που με χάλασε ήταν η φωνή, που σε αρκετά ψηλά σημεία φαινόταν να χάνεται. Ίσως βέβαια γι αυτό να φταίει και ο ήχος του μαγαζιού. Καλή προσπάθεια και εμφάνιση με μέτριο ήχο.
Sense of Fear Playlist:
Molten Core
Unbreached Walls
Torture of Mind
Hallowed be thy name (Iron Maiden)
Angel of Steel
Sense of Fear
As the Ages Passing by, Time still runs against us
Nightcrawler (Judas Priest)
Προτελευταία μπάντα της πρώτης ημέρας ήταν οι τεράστιοι Dark Nightmare. Επέστρεψαν μετά από δυο χρόνια στα Τρίκαλα και κάποιος κόσμος βρέθηκε μπροστά από τη σκηνή έτοιμος για όλα. Ο ήχος και πάλι δεν ενθουσίασε ενώ η ατμόσφαιρα είχε ζεσταθεί (κυριολεκτικά) για τα καλά. Προσωπικά τους θεωρώ από τις καλύτερες μπάντες σε αυτή τη χώρα, ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησαν το νέο τους αριστούργημα με τίτλο “Tortured Souls”. Μπαίνουν δυνατά με τα “I-Life”, “Crown of Innocence”, “Eternal Forest” & “Waiting for the Light”, όπως ακριβώς ξεκινά και ο νέος δίσκος. Ο ήχος βελτιωμένος σχετικά με τις άλλες μπάντας και ο κόσμος χειροκροτά κάθε τους προσπάθεια. Μας παρουσίασαν το μεγαλύτερο μέρος του “Tortured Souls” (αφήνοντας μόλις ένα τραγούδι εκτός) και αρκετά από τις παλιότερες τους δουλειές. Φυσικά ο μεγάλος χαμός έγινε στα «κλασικά» “Invaders”, “Dragonlakes”, “Hawks of War” & “Defenders of the Borderland”. Αποδοτικά η μπάντα ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετική με τη φωνή του Γιάννη να καταπλήσσει όσους δεν τους είχαν ξανακούσει, ενώ σκηνικά ήταν όσο καλοί μπορούσαν σε μια πολύ μικρή σκηνή. Ο περισσότερος κόσμος ήρθε να παρακολουθήσει αυτούς και φάνηκε, κερδίζοντας το δυνατότερο χειροκρότημα του festival. Ήταν η πέμπτη φορά που τους είδα, και για πέμπτη φορά ήταν εξαιρετικοί. Dark Nightmare = εγγύηση. Ανυπομονώ να περάσει το καλοκαίρι και να επιστρέψουν στη Λάρισα.
Dark Nightmare Playlist:
Intro
I-Life
Crown of Innocence
Eternal Forest
Waiting for the Light
Hawks of War
The Battlefield Calling my Name
Beneath the Veils of Winter
Slaughter
Streets of Despair
Crimson 731
Invaders
Dragonlakes
Defenders of the Borderland/Borders of Pain
Τελευταία μπάντα του festival ήταν οι Ρουμάνοι Negura Bunget. Η αλήθεια είναι πως έχασα το μεγαλύτερο μέρος της εμφάνισής τους λόγω του ότι από την υπερβολική ζέστη βγήκα λίγο εκτός χώρου για να πάρω λίγο αέρα και να πιω λίγο νερό, ενώ στη συνέχεια έκοψε και η λόρδα. Όσο παρακολούθησα από το set τους ήταν ένα μαγικό ταξίδι του Black Metal με την παραδοσιακή μουσική της Ρουμανίας, έχοντας και παραδοσιακά όργανα επί σκηνής. Είχαν ξαναεμφανιστεί πέρυσι στα Τρίκαλα γι αυτό και αρκετός κόσμος τους γνώριζε μουσικά. Κέρδισαν το ζεστό χειροκρότημα και σίγουρα –όσο τους παρακολούθησα- ταξίδεψα μαζί τους…
Η συνέχεια της πρώτης ημέρας έγινε στο Rising με ένα after party που μόνο στα Τρίκαλα γίνεται. Λίγο πριν ο ήλιος βγει έπρεπε να ετοιμαστούμε για τη δεύτερη μέρα, οπότε και ο ύπνος ήταν μονόδρομος.
_
ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ – 23 ΙΟΥΝΙΟΥ
Μετά από μερικά ουζάκια στην Καλαμπάκα με τους Aherusia, το soundcheck και κάποιες μεγάλες δυσκολίες που προέκυψαν προς τη διοργάνωση του festival, όλα ήταν έτοιμα για να ξεκινήσουν. Επειδή φιλοξενούμουν στο ίδιο σπίτι με τις μπάντες, τους έδωσα τη σειρά μου σε πράγματα όπως το μπάνιο κλπ για να προλάβουν να τα κάνουν όλα στην ώρα τους. Έφτασα στον Μανδραγόρα λίγο πριν τις 19:30 προλαβαίνοντας δυστυχώς μόλις ένα τραγούδι από τους Τρικαλινούς Lesional Skin, τη διασκευή τους στο “Guardians of Asgaard”. Ο ήχος σε αυτό το τραγούδι ήταν πολύ καλός, ενώ η εκτέλεσή τους ήταν πολύ καλή, όμως δυστυχώς δεν μπορώ να πω κάτι περισσότερο για τα παιδιά.
Δεύτερη μπάντα ήταν οι Θεσσαλονικείς Breakthrough. Λυσσασμένο thrash/heavy με έντονο ύφος (μουσικά και σκηνικά) από τους Metallica. Οι συνθέσεις της μπάντας φάνηκαν ώριμες και προσεγμένες, με αρκετά επιθετικό ύφος σε διάφορα σημεία. Μας παρουσίασαν υλικό από τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο “Against All”, κάποια νέα κομμάτια και δυο διασκευές στα “People of the Lie” των Kreator & “Black Magic” των Slayer. Ο ήχος ήταν εν μέρει σύμμαχός τους, αλλά η φωνή σε αρκετά σημεία χανόταν, όπως και μερικά προβλήματα παρουσιάστηκαν και με τη μια κιθάρα. Όμως τίποτα από αυτά δεν πτόησε τα παιδιά σε μια δυναμική εμφάνιση με ενέργεια και πολλή όρεξη.
Breakthrough Playlist:
Dare to fail
Suffering insanity
People of the lie (Kreator)
Tomahawk
Infernal punishment
Infernal punishment
Death
Black magic (Slayer)
Pedal to the metal
Vengeance unleashed
Τρίτη μπάντα της μέρας, και δεύτερη από τα Τρίκαλα. Ο λόγος για τους thrashers Warcode που ήταν η δεύτερη φορά που τους παρακολουθούσα ζωντανά. Ο ήχος βελτιώθηκε αισθητά κατά τη διάρκεια του set τους και αυτό έδωσε ακόμα μια παραπάνω ώθηση στα παιδιά να μας καταπλήξουν. Επιθετικό thrash με death και σε μερικά σημεία ακόμα και punk πινελιές έδωσαν ένα άρτιο αποτέλεσμα. Μας παρουσίασαν κομμάτια από τον πρώτο τους δίσκο “Vortex of Chaos”, δύο (αν θυμάμαι καλά) νέα αλλά και μια διασκευή στο “Officer Down” των Stampin’ Ground. Ελπίζω να τους ξαναπετύχω κάπου σύντομα.
Μετά το τέλος των Warcode, βγήκα λίγο εκτός μαγαζιού για μια ανάσα καθώς ο κλιματισμός ήταν για άλλη μια φορά ανύπαρκτος. Επιστρέφοντας εντός του μαγαζιού οι Fyrecross ήταν ήδη στη σκηνή και είχαν ξεκινήσει πριν ελάχιστα λεπτά. Η μπάντα παίζει καθαρά όχι απλά heavy metal, αλλά NWOBHM σαν να βγήκε κανονικά από εκείνη την εποχή. Μας έπαιξαν όλο το ΕΡ τους που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό, κάποια νέα τραγούδια και το “We Stand to Fight” των Virtue. Μόνο που δεν ξέρω αν τα παιδιά έπαιξαν καλά ή όχι, και γενικά δεν νομίζω να το ξέρει κανένας στην πραγματικότητα. Ο ήχος σε όλη τους την εμφάνιση ήταν απλά μια βαβούρα και τίποτα παραπάνω. Μακάρι να τους ξαναδώ και να τους ακούσω (κυρίως) ξανά σύντομα.
Fyrecross Playlist:
Black Rites/Red Rites
Heavy Steel
Fyrecross
Dance of the Witch
Dread and Rage
Widow’s Revenge
We Stand to Fight (Virtue)
Northern Lights
Heavy Metal Battles
Τελευταία μπάντα του πρώτου Horns Up Festival οι ιστορικοί Aherusia. Εγώ και οι Black ήχοι δεν έχουμε ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις και δεν είχα ακούσει ποτέ τη μπάντα. Βασικά για να λέω την αλήθεια, άκουσα λίγο για πρώτη φορά στο soundcheck. Black και folk ήχοι που πραγματικά με ενθουσίασαν, δυστυχώς όμως η μπάντα εμφανίστηκε ως τρίο, χωρίς τη λύρα δηλαδή. Όμως αυτό μικρή σημασία είχε, όλοι έδειχναν να απολαμβάνουν την εμφάνισή τους. Οι συνθέσεις ήταν άριστες και ήταν μια από τις ελάχιστες φορές που μια μπάντα που δεν γνώριζα μουσικά, έπαιξε full set και η ώρα πέρασε ευχάριστα χωρίς απλά να περιμένω να τελειώσουν. Και για να καταλάβετε καλύτερα το μεγαλείο της εμφάνισής τους, η μπάντα ήταν προγραμματισμένο να παίξει μιάμιση ώρα, όμως τελικά έπαιξε 2 ώρες και 10 λεπτά, 40 λεπτά (!) περισσότερο δηλαδή, παίζοντας μας και δύο διασκευές, τα “Emerald” των Thin Lizzy & “Hassan I Sahba” των Hawkwind. Με αυτές τις διασκευές έφτασε στο τέλος το set τους κερδίζοντας ένα τεράστιο χειροκρότημα από όλους ανεξαρτήτως. Πολλά μπράβο στα παιδιά για την μοναδική εμφάνιση.
Aherusia Playlist:
Archipelagos
Lux occulta
Methexis
Mano Incognitum
Eros aenaos
Archangels
Arbor martyrum
As light defeats dankness (ασκι κατασκη)
Anonymous
Breaking the chains of attrocity
Emerald Tthin Lizzy)
Hassan i sahba (Hawkwind)
Το Horns Up Festival αποδείχθηκε υπέροχο. Μπορεί να διοργανώθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, κύλησε όμως ομαλά, το πρόγραμμα τηρήθηκε στο 100% και παρά το ότι ήταν στα μέσα της εβδομάδας (Τετάρτη και Πέμπτη) ήρθε ένας αξιοπρεπής αριθμός ατόμων και το παρακολούθησε. Μακάρι να γίνει θεσμός καθώς ο σεβασμός προς τις μπάντες και το κοινό από τη διοργάνωση ήταν μοναδική, κάνοντας το festival επιτυχημένο!
Υ.Γ. Να ζητήσω συγγνώμη που δεν υπάρχουν φωτογραφίες αλλά η φωτογραφική με πρόδωσε πριν καν ακόμα φτάσω στα Τρίκαλα…
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Ζουναράκης
Comments
