Από μύρια κύματα (κυριολεκτικά) περνάνε τώρα τελευταία οι εμφανίσεις των ROTTING CHRIST στην Ελλάδα. Μετά τα περσινά στην Πάτρα, είχαμε την αναβολή της συναυλίας αυτής τον Νοέμβριο λόγω καιρού και την ανακοίνωση νέων ημερομηνιών. Και να, που μια ανώτερη δύναμη δεν ήθελε να δούμε τους Πορτογάλους Μοοnspell μαζί με τον Σάκη και την παρέα του επί σκηνής, λόγω προσωπικών τους προβλημάτων. Αμηχανία, θλίψη, νεύρα και κάθε λογής αντίδραση δικαιολογημένη. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να δω το δίδυμο αυτό, ειδικά τη μπάντα του Ribeiro έχω από το 2016 και την τελευταία της εμφάνιση στα μέρη μας, αλλά την ιστορία τη γράφουν οι παρόντες.
Έτσι άνοιξε το κεφάλαιο αυτό, με τους Motherfaster. Mια εντελώς άγνωστη μπάντα προς εμένα, που κινείται στον hard n’ heavy χώρο του metal/ rock. Στις 8.05, και με αρκετό κόσμο για παρέα, πάτησαν σανίδι με το “Not a Good Idea” από τον ομώνυμο δίσκο τους του 2015 και για την επόμενη μισή ώρα παρουσίασαν 8 συνθέσεις. Συνέχισαν με δύο ακόμα κομμάτια από το “Motherfaster”, προτού περάσουν στο “Abused in the Garden of Love” από το ολόφρεσκο “Slower Father”. H μουσική και ο ήχος τους ταιριάζει αρκετά σε ανέμελους μηχανόβιους, κάτι και σαν soundtrack για ταξίδια. Έκλεισαν με το “Bull on a Parachute”, αποτελώντας όντως μια ευχάριστη έκπληξη του διημέρου. Με κέρδισαν.
Setlist:
- Not a Good Idea
- A Bad Idea
- The Nymph and the God
- Abused in the Garden of Love
- Kamikaze Rider
- Twenty Four Seven
- Shotgun Βlast
- Bull on a Parachute
Συνέχεια με τους Scar Of The Sun. Ιδιαίτερο το ύφος των Ελλήνων, που κοιτάζει τόσο προς το σύγχρονο, ατμοσφαιρικό gothic metal, όσο και προς το metalcore και djent, όπως εκείνοι προοδευτικά εξέλιξαν τον ήχο τους. Με επαγγελματικά σκηνικά και το Academy σχεδόν ήδη γεμάτο, ξεκίνησαν με δύο συνθέσεις από το “In Flood”, ένα κράμα μελωδικού death με gothic metal. Μοναδικό πρόβλημα ο ήχος τους, αρκετά χαοτικός και υπερβολικά δυνατός, με τα ντραμς πολύ μπροστά στην τελική μίξη. Συνέχισαν με το “Inertia”, από το νέο αλλά ακυκλοφόρητο ακόμα άλμπουμ τους, ένα κομμάτι που μου άφησε θετικές εντυπώσεις. Παρουσίασαν επίσης και το “I Am the Circle”, επίσης ολοκαίνουργια σύνθεση, προκαλώντας κάποια μικρά και χαλαρά mosh pits στα 40 λεπτά παρουσίας τους. Στη δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια που τους βλέπω, δε βίωσα το κάτι παραπάνω σε συναυλιακό επίπεδο, κάτι που ίσως γίνει με τον τρίτο τους δίσκο.
Και πάμε τώρα στους Rotting Christ. Υπάρχουν μπάντες για τις οποίες ο κόσμος λέει μια φράση, το «συμβαίνει τώρα», εννοώντας ότι η στιγμή που πρέπει κάποιος να τις δει είναι τώρα, τώρα που βράζουν, τώρα που οι φιλοδοξίες και τα όνειρα μετουσιώνονται σε πράξεις. Μα θα μου πείτε, πως γίνεται να ισχύει αυτό για ένα συγκρότημα 33 ετών; Κι όμως, αν σε λένε Σάκη και Θέμη Τόλη, όλα είναι δυνατά. Καταρχάς το “The Heretics”, ένας από τους κορυφαίους δίσκους του ακραίου metal που βγήκαν το περασμένο έτος. Όποιοι έχουν ψαχτεί με το να βλέπουν λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ του ’19, σίγουρα το έχουν δει σε πάρα πολλές. Δεύτερον, τα νέα μέλη που στρατολογήθηκαν για να αντικαταστήσουν τους Καρζή και Εμμανουήλ, δύο κορυφαίους στο είδος τους και αξιόλογους μουσικούς. Κωστής Φουκαράκης (κιθάρα, νυν Εxarsis) και Κώστας Χελιώτης (πρώην μπασίστας των Chronosphere) είναι δύο νεαρά παιδιά που, όπως σωστά παρατήρησε και είπε μια ψυχή την ώρα της συναυλίας, ζουν το (ίσως παιδικό) όνειρό τους.
Αρκεί να έβλεπε κανείς τις αντιδράσεις του Κώστα, ο οποίος ζούσε την κάθε στιγμή, με την ενέργειά του να είναι μεταδοτική και τη ματιά του να πετάει σπίθες. Το τέλειο συμπλήρωμα στον Σάκη δηλαδή, που είναι πιο στατικός κι επιβλητικός. Με ένα πλήρες stage show, αφιερωμένο στον τελευταίο τους δίσκο, οι Rotting Christ βρέθηκαν γύρω στα 100 λεπτά στη σκηνή, με ένα setlist που είχε πολλά από τα αγαπημένα του κοινού, όπως τα “Κατά Τον Δαίμονα Ἐαυτοὗ”, “Nemecic”, “Ἐλθὲ, Κύριε” και “In Yumen-Xibalba”, τη φοβερή διασκευή σε Thou Art Lord του “Societas Satanas” και κάποιες εκπλήξεις, τύπου “Under the Name of Legion” και “Transform All Suffering Into Plagues” στο encore. Μοναδική μου απορία, η ενσωμάτωση μόνο δύο συνθέσεων από το “The Heretics” στο τελικό setlist. Ήλπιζα ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των κομματιών θα είναι από αυτό το άλμπουμ, το οποίο ο κόσμος το έχει ήδη αγκαλιάσει, όπως φάνηκε το Σάββατο, αλλά και στο Athens Rocks του Ιουλίου.
Το θριαμβευτικό τέλος δόθηκε με “The Sign of Evil Existence” και φυσικά “Non Serviam”, χωρίς οπαδούς όμως στη σκηνή παρά την πρόσκληση του Σάκη. Mosh pits μέχρι θανάτου σε ένα sold out Academy, από ένα παθιασμένο κοινό που δεν σταματά να ακολουθεί τη μπάντα σε κάθε της βήμα. Αν αυτή δεν είναι μια δεύτερη, παρατεταμένη νιότη για το συγκρότημα, τότε ποιά είναι;
Setlist:
- ΧΞΣ
- Dub-Saĝ-Ta-Ke
- Fire, God and Fear
- Κατά Τον Δαίμονα Ἐαυτοὗ
- Ἄπαγε Σατανά
- Dies Irae
- Fgmenth, Thy Gift
- The Forest of N'Gai
- Societas Satanas
- After Dark I Feel
- Among Two Storms
- Δαιμόνων Βρώσις
- Nemecic
- Ἐλθὲ, Κύριε
- In Yumen-Xibalba
- Grandis Spiritus Diavolos
- Under the Name of Legion
Encore:
- The Sign of Evil Existence
- Transform All Suffering Into Plagues
- Non Serviam
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός
Comments
