Οι Sisters Οf Mercy , δεν έχουν βγάλει δίσκο εδώ και σχεδόν 25 χρόνια κι όμως έχουν καταφέρει να παραμείνουν ζωντανοί κάνοντας συναυλίες σχεδόν κάθε χρόνο σ' όλη την Ευρώπη. Είναι καθ’όλα αυθεντικοί και ντόμπροι, βαρέθηκαν να τους … τα ζαλίζει ο Τύπος, τα studio, οι εταιρίες και γενικά το σάπιο σύστημα της βιομηχανίας της μουσικής και προτιμούν να ζουν γράφοντας ακόμα μουσική αλλά την παίζουν μόνο στις συναυλίες τους. Μπορεί σε ορισμένους να κάνει εντύπωση που τόσος κόσμος θέλει να τους δει ακόμα, όμως κατάφεραν - παρά την αναβολή της συναυλίας τους τον προηγούμενο μήνα, παρά τις αλλαγές του χώρου που θα τους φιλοξενούσε και παρά το «τσιμπημένο» εισιτήριο (τουλάχιστον για την σημερινή ελληνική πραγματικότητα) να γεμίσουν το τεράστιο Gazi Music Hall και να μας ταξιδέψουν με την μουσική χρονομηχανή τους.
Από νωρίς μαζεύτηκε κόσμος μέσα και έξω από το Gazi Music Hall – το οποίο παρεμπιπτόντως δεν είχα ξανα-επισκεφθεί και μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, ιδανικός και υπερσύγχρονος χώρος για μουσικά και όχι μόνο δρώμενα…. Το πρόγραμμα τηρήθηκε κατά γράμμα και γύρω στις 21:30 ανέβηκαν στη σκηνή οι … δικοί μας Mani Deum! Γνωστοί για την ιδιαίτερη σκηνική τους παρουσία και πιστοί στο infected folk 'n' roll – όπως οι ίδιοι χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους, μας καθήλωσαν με τον σκοτεινό μεν, ζωηρό δε ήχο τους και προσωπικά με εντυπωσίασε το «περίεργο» μουσικό όργανο … το οποίο κατόπιν έρευνας έμαθα πως λέγεται theremin – ελληνιστί αιθερόφωνο, ένα πραγματικά εντυπωσιακό «εργαλείο» που δίνει άλλη αισθητική στην όλη ατμόσφαιρα. Οι Mani Deum έπαιξαν κατά βάση κομμάτια από τον πρόσφατο δίσκο τους When Beauty Ends (2014) και κλείσανε με το ομότιτλο τραγούδι αφήνοντάς μας … forever in Hell without a heart!
Λίγα λεπτά αργότερα και ενώ ο χώρος άρχισε σιγά σιγά να γεμίζει καπνούς… απαραίτητο συστατικό της παρουσίας των Sisters Of Mercy, γνώριμοι ρυθμοί ανέβασαν την διάθεση του κατάμεστου χώρου και ο αειθαλής Andrew Eldritch ούρλιαξε… «I want MORE!» …κι εμείς το ίδιο!!! Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή, όσοι έχουν ξαναδεί τους SOM λίγο πολύ ξέρουν τι να περιμένουν, για τους υπόλοιπους μπορεί η εμφάνισή τους να ξένισε… σε σύγκριση με οτιδήποτε άλλο φαντασμαγορικό. Οι Sisters είναι μια κατηγορία από μόνοι τους άλλωστε, δε χρειάζονται και πολλά εφέ πέραν του καπνού και του φωτισμού, για να «φτιάξουν» ατμόσφαιρα. Χαμούλης έγινε στα χιτάκια, αναμενόμενο, ειδικά για τους πιο σκληροπυρηνικούς fans, ενώ στο υπόλοιπο μέρος υπήρξε πιο χαλαρή διάθεση … για όσους είχαν έρθει απλά για την ιστορία! Ένα Respect στον Von Eldritch,ο οποίος φάνηκε να είναι σε εξαιρετική φόρμα, δε σταμάτησε να «οργώνει» τη σκηνή από τη μια ακρή στην άλλη ενώ υπήρξε ιδιαίτερα επικοινωνιακός με το κοινό, νομίζω πως το ευχαριστήθηκε! Κλείσιμο με This Corrosion και προκειμένου η συναυλία αυτή να αποτελέσει άλλη μια προσκυνηματική εμπειρία δε θα μπορούσε να λείψει το …Temple Of Love!
Αν και 1,5 ώρα μόλις, το show των Sisters Of Mercy, πέρασε κι αυτό στις ευχάριστες συναυλιακές εμπειρίες της χρονιάς που φεύγει… Ας ελπίσουμε πως η καλή μουσική θα συνεχίσει - και του χρόνου - να αναγνωρίζεται κυρίως από δυνατές συναισθηματικές αντιδράσεις ... κατά προτίμηση θετικές!
Για το RockOverdose,
Βιβή Ζαπαντιώτου
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός (John Metalman Photography)
Comments
