Ήταν η πρώτη φορά που θα έβλεπα τους Universe217 ζωντανά, παρόλο που υπάρχουν εδώ και εννέα με δέκα χρόνια, με τέσσερις full length κυκλοφορίες και πολλές εμφανίσεις. Ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι περίπου την περίοδο που ξεκίνησαν και άρχισαν να δημιουργούν όνομα, βρισκόμουν σε ένα διάλειμμα από την metal μουσική και άκουγα άλλα πράγματα. Τώρα όμως και με την κυκλοφορία του πολύ καλού “Change”, μου δόθηκε η ευκαιρία να τους δω ζωντανά και να επιβεβαιώσω την φήμη που είχαν γύρω από τις ζωντανές τους εμφανίσεις. Ήταν επιβλητικοί.
Προτού όμως φτάσουμε στην εμφάνιση των Universe217, είχαμε τις εμφανίσεις των Cosmic Plunge και Ink. Αφού έκανα μια βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης, η οποία ήταν ασφυκτικά γεμάτη από πιτσιρίκια που βρίσκονταν στην 5ήμερη τους, έφτασα στο 8ball κατά τις 8 και μισή. Βρήκα δύο καλούς μου φίλους, ήπιαμε την πρώτη μπύρα και μπήκαμε λίγο πριν ξεκινήσουν οι Cosmic Plunge.
Οι Cosmic Plunge παίζουν sabbathιζον doom το οποίο μπαίνει με ευκολία και στον stoner ήχο. Έχοντας κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους, “Wanderers Of The Face Of The Earth”, το 2014 και ορεξάτοι και δεμένοι, μας ήρθαν από το Ηράκλειο για να μας παρουσιάσουν τον δικό τους doom ήχο. Ο ήχος του 8ball είναι εγγύηση για οποιαδήποτε μπάντα και όλα ακουγόταν καθαρά και δυνατά, διατηρώντας την αίσθηση της πηχτής doom αισθητικής τους. Προσωπικά, αν και δεν είχα κάποιο παράπονο, δεν μου έκαναν εντύπωση. Τα τραγούδια τους ήταν καλά, αλλά δεν μου έμειναν. Ικανοποιήθηκα όμως με την όλη παρουσία τους.
Έπειτα ακολούθησαν οι Ink, οι οποίοι παίζουν alternative metal. Έτσι αυτόπροσδιορίζονται. Αυτό που άκουσα εγώ ήταν αμάλγαμα ήχων που κινείται από Paradise Lost και Type O Negative, μέχρι Soundgarden. Το οποίο εκ πρώτης όψεως μοιάζει καλός συνδυασμός. Αισθητικά δηλαδή, αυτοί οι ήχοι δεν είναι τόσο ξένοι μεταξύ τους και μπορούν να συνδυαστούν. Έπαιξαν και μία διασκευή στο Gardenia των Kyuss. Δεν μου άρεσαν όμως. Κανένα τραγούδι τους δεν ξεχώρισε και ο τραγουδιστής, ενώ προσπαθούσε να ερμηνεύσει, έφευγε έξω από τις δυνατότητες του. Για να είμαι ειλικρινής, βαρέθηκα. Μετά το τέλος της εμφάνισης των Ink, είχε πέσει λίγο η διάθεση μου, μιας και αρκετή ώρα πριν το τέλος του set τους είχα χάσει το ενδιαφέρον μου και απλώς περίμενα. Παρόμοια συναισθήματα είχαν και αρκετοί παρευρισκόμενοι.
Η διάθεση όμως άλλαξε με τους Universe217. Αν θέλουμε να δώσουμε μια απλή ταμπέλα για την μουσική τους, θα την ονομάζαμε doom. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι κάτι πολύ περισσότερο και βαθύ. Η αισθητική που η μουσική τους παρουσιάζει στο σύνολο της είναι αυτή του αφοπλισμού που σε αφήνει ευάλωτο απέναντι σε αυτήν. Η μουσική τους λειτουργεί σαν όχημα για να εκφράσει κανείς αισθήματα απομόνωσης, εσωστρέφειας και αποκλεισμού. Αυτή η έκφραση όμως είναι λυτρωτική και επιτρέπει την υπέρβαση. Επιτρέπει δηλαδή να έρθουν στην επιφάνεια, ώστε να νιώσει ο ακροατής αυτήν την σύνδεση. Με άλλα λόγια, είναι μία έκφραση που δείχνει πως συμμεριζόμαστε αυτά τα συναισθήματα. Τα συμμεριζόμαστε και τα εκφράζουμε μέσα από την μουσική τους.
Όλη η ομορφιά που χτίζεται από την μουσική, κορυφώνεται μέσα από την ερμηνεία της φωνής. Η φωνητικές δυνατότητες της Τάνιας μπορούν να φέρουν στο μυαλό μεγάλες φωνές του παρελθόντος, όπως αυτήν της Janis Joplin ή της Grace Silk. Κινείται από τα καθαρά, στο γρέζι και στις κραυγές με ευκολία, και όλα αυτά μέσα από την βαριά και πυκνή ατμόσφαιρά που δημιουργούν το μπάσο και τα drums, με την double neck κιθάρα να παίζει τα riff και τις μελωδίες. Οι Universe217 παίζουν πλούσια μουσική, μέσα από το φάσμα του doom. Πλούσια σε συναισθήματα, εκφράσεις και εντυπώσεις, οι οποίες επιτρέπουν τον ακροατή να βυθιστεί στο δικό του Universe, ίσως σε ένα γειτονικό και όχι στο 217.
Η εμφάνιση τους ήταν επιβλητική και η επικοινωνία με το κοινό γινόταν μέσω της μουσική τους. Άλλωστε, δεν υπάρχει ανάγκη για πολλά λόγια, όταν το όλο σύνολο μπορεί να σε συνεπάρει. Το “Change”, το τελευταίο τους album, ήταν προφανώς στο επίκεντρο και αφιέρωσαν τον περισσότερο τους χρόνο σε αυτό. Και δεν είναι απλώς το καινούριο τους album. Το “Change” είναι από τα καλύτερα album της χρονιάς και αυτό είναι εύκολα αντιληπτό από το πρώτο άκουσμα. Αυτό που με έκανε εντύπωση, μεταξύ όλων, είναι το πόσο κοντά βρίσκεται η αισθητική του album με αυτή της συναυλίας. Μια σκηνική παρουσία που εντυπωσιάζει τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά.
Ήταν μια πλούσια βραδιά, με πολλές διακυμάνσεις και μπύρες. Τώρα λέω να βάλω να ακούσω το “Change”.
Φωτογραφίες: Lina Koshka
Comments
