Τα πιο συνηθiσμενα Λάθη των επιδοξων Κιθαριστών, Μερος 1ο

Πάρα μα πάρα πολλοί μαθητές αποτυγχάνουν να φτάσουν τους στόχους τους για τους λόγους που θα αναλύσουμε σʼ αυτή τη μινι-σειρά άρθρων. Και είναι πάρα πολύ λυπηρό να βλέπεις παιδιά που δουλεύουν σκληρά να παρατάνε τα όνειρα και τους στόχους τους...

Το πρώτο σύνηθισμενο λάθος που οι άνθρωποι κάνουν, είναι να περιμένουν ΆΜΕΣΑ αποτελέσματα. Έχω μιλήσει και αλλού και μάλιστα πολλές φορές για την «γενιά του PlayStation» και την έμφυτη, ακαταμάχητη τάση των ανθρώπων να προτιμούν την άμεση ανταπόδοση (έτσι αποδίδω στα ελληνικά τον αγγλικό όρο instant gratification).

Πρώτα απʼ όλα παιδιά, μην το βάζετε κάτω! Η εκμάθηση και το παίξιμο της κιθάρας είναι μία διαδικασία που κρατάει για μια ζωή. Δεν μαθαίνει κανείς μέσα σʼ ένα βράδυ να παίζει. Το να είναι κανείς ένας ολοκληρωμένος μουσικός δεν απαιτεί μόνο διανοητικη (η οποία μπορεί να ολοκληρωθεί πολύ γρηγορότερα), αλλά και φυσική εξάσκηση. Είναι μακρά η διαδικασία και πιθανότατα (ή μάλλον σίγουρα) θα χρειαστείτε βοήθεια για να φθάσετε το στόχο σας.

Όταν βλέπουμε κάτι που θέλουμε να κάνουμε ή να μάθουμε, έχουμε την κακιά συνήθεια να θέτουμε ένα χρονικό περιθώριο μέσα στο οποίο μας φαίνεται «λογικό» να το κάνουμε. Φυσικά αυτό το περιθώριο ουδεμία στην πραγματικότητα σχέση έχει με τη λογική. Παιδιά, δεν μπορείτε απλά και μόνο επειδή το θέλετε πολύ να αλλάξετε το σώμα σας ώστε να μοιάζετε με τον Schwarzenegger (τα αγόρια) ή την Giselle (τα κορίτσια) μέσα σε έξι μήνες, όσο «λογικό» και αν σας φαίνεται αυτό. Η εξάσκηση του σώματος έχει τη δική της λογική και το δικό της ρυθμό. Στη φάση που είστε δεν μπορείτε να προσδιορίσετε τί είναι «λογικό», γιατί πολύ απλά δεν έχετε ούτε τις γνώσεις ούτε τα δεδομένα για να κάνετε τέτοιες προβλέψεις.

Κάτι πολύ σημαντικό που πρέπει να θυμάστε είναι ότι δεν αρκεί απλά να κάνει κανείς τα ΣΩΣΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ για να επιτύχει τους στόχους του. Πρέπει επίσης, να τα κάνει για ένα ΙΚΑΝΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ. Ένας μήνας προπόνησης βασισμένος στο πιο απίστευτο πρόγραμμα bodybuilding δεν αρκεί ούτε κατά διάνοια για να μπορέσετε να λάβετε μέρος σε ένα σοβαρό διαγωνισμό. Ένας χρόνος προπόνησης στην κολύμβηση ούτε κατά διάνοια δεν αρκεί για να συμμετάσχετε στους Ολυμπιακούς. Και οι άνθρωποι που δεν έχουν τα δεδομένα, απλώς δεν το ξέρουν.

Αυτό που έχει ενδιαφέρον όμως, είναι ότι από τη στιγμή που έχετε θέσει αυτό το αυθαίρετο χρονικό περιθώριο ως προθεσμία για την εκπλήρωση ενός στόχου, δεν είστε πλέον διατεθειμένοι να δεχθείτε ότι η εκπλήρωση αυτού του στόχου σε αυτό το χρόνο δεν είναι εφικτή! Επειδή οι άνθρωποι είναι βιολογικά προγραμματισμένοι να αποζητούν άμεση ανταπόδοση και ανταπόκριση, τείνουν να χάνουν το κίνητρό τους όταν αντιμετωπίσουν μία τέτοια κατάσταση. Και τις περισσότερες φορές τα παρατάνε.

Ένας μακροπρόθεσμος στόχος, όπως είναι η εκμάθηση κιθάρας, δεν επιτυγχάνεται με το «να τα δώσεις όλα». Απλώς δεν είναι δυνατό να νικήσετε σε αυτή τη μάχη δίνοντας το 100% για όσο περισσότερο μπορείτε. Και δεν είναι δυνατό γιατί δεν μπορεί κανείς να αντέξει να δουλεύει στο 100% επί μία πενταετία. Το πιο πιθανό είναι να πάθετε νευρικό κλονισμό ή υπερκόπωση, όχι να γίνετε σούπερ-κιθαρίστας.

Αυτό που χρειάζεται εδώ είναι στρατηγική. Πρέπει να πηγαίνετε πόντο-πόντο. Και ο καθηγητής σας απλώς σας παρέχει το σωστό μέτρο για το πότε και πόσο θα «χτυπάτε», πότε θα «τα δίνετε όλα» και πότε θα ξεκουράζεστε. Οι παγκοσμίου κλάσης αθλητές είναι καλοί γνώστες αυτής της ιδέας. Στο λεξιλόγιό τους ο όρος είναι «κύκλος απόδοσης/επίδοσης». Αυτό απλά σημαίνει ότι διαχειρίζονται την δύναμη και την ενέργειά τους με έναν τρόπο που να τους επιτρέπει να είναι στην καλύτερη δυνατή φόρμα όταν το χρειάζονται περισσότερο: τους μεγάλους αγώνες και τα τουρνουά. Περιλαμβάνει δε τόσο την εξαντλητική προπόνηση όσο και την ξεκούραση. Και εγώ προσωπικά ακολουθώ αυτή την αντίληψη και βάσει αυτής υποχρεώνω τους μαθητές μου να απέχουν από την κιθάρα για 2-3 βδομάδες το χρόνο.

Αν όλα τα παραπάνω σας φαίνονται πολύπλοκα, τότε (παρόλο που δεν πρόκειται για την ίδια ακριβώς ιδέα) μπορεί να γνωρίζετε αυτό που ο κόσμος αποκαλεί «άδεια να είσαι άνθρωπος». Σημαίνει απλά να αφήνεις τον εαυτό σου να χαλαρώνει λίγο.

Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που χρειάζεστε έναν προπονητή. Αυτές οι αποφάσεις δεν μπορεί να είναι συναισθηματικές. Και αυτό γιατί δεν μπορούμε να εκτεθούμε στον κίνδυνο να αμφισβητούμε τον εαυτό μας κάθε ημέρα. Ο προπονητής είναι αυτός που λέει πότε ξεκουράζεστε και πότε πατάτε γκάζι. Ο προπονητής είναι αυτός που ακολουθεί ένα σύστημα και που έχει στο μυαλό του ένα πλάνο. Το να αφήνετε σε κάποιον ειδικό αυτές τις αποφάσεις αλλά και την κρίση του πόσο γρήγορα θα πρέπει να επιτύχετε τους στόχους σας, είναι ο καλύτερος τρόπος να μεγιστοποιήσετε την αποτελεσματικότητα και να επιταχύνετε την διαδικασία εκμάθησης που έχει υποπέσει στην αντίληψή μου μέχρι σήμερα.

Καλες γιορτες σε ολους!

Για το RockOverdose.gr: Ιωάννης Αναστασσάκης

Για όποιες ερωτήσεις , στείλτε mail στο [email protected]

http://eliteguitarcoaching.com/

 

Comments