Στο άκουσμα μιας ζωντανής εμφάνισης των Fortress Under Siege ενθουσιάστηκα. To “Atlantis” το θεωρώ μια δουλειά αρίστης ποιότητας, το “Phoenix Rising” επίσης. Τι καλύτερο από το να ακούσω τα αγαπημένα μου κομμάτια ζωντανά για πρώτη φορά. Λόγω υποχρεώσεων δεν πρόλαβα τους Wildfire, ενώ από τους The Silent Rage είδα να αποδίδουν μόνο το “Harvester of Souls”. Τους έχω δει και στο παρελθόν και αποδίδουν πιστά το power/heavy metal τους. Δεν έχω λόγο να μην πιστέψω ότι αυτό έκαναν και το κυριακάτικο βράδυ, μπροστά σε ένα σεβαστό κοινό.
Γύρω λοιπόν στις 10.15, οι Fortress Under Siege τελειώνουν το στήσιμό τους και χωρίς πολλά πολλά κάνουν το δικό τους ποδαρικό με το “Lords Of Death”. Αυτό το άρτια παιγμένο progressive/power metal που θαύμασα στο δίσκο, είχε έρθει ώρα να το απολαύσω στο φυσικό του περιβάλλον. Γυρνάμε κάποια χρόνια πίσω με το “Don't Let Go” κι επιστρέφουμε στο ομώνυμο από το “Atlantis”, όπου έπεσε και το βάρος όπως αναμενόταν. Κάποια τεχνικά προβλήματα υπήρχαν και ανάγκαζαν το συγκρότημα να περιμένει μέχρι να αποκατασταθούν, αλλά ευτυχώς για λίγο. Ξεχωριστές προσωπικές στιγμές ήταν τα “Hate What We Like” και “Love Enforcer”, συνθέσεις που συμπαθώ λίγο παραπάνω από δύο, κατά τα άλλα, αρτιότατα άλμπουμ σαν το “Phoenix Rising” και το “Atlantis”.
Τιμήθηκε δεόντως και το “The Mortal Flesh Of Love”, με κομμάτια σε πιο κλασσικό heavy ύφος, όπως τα “Deeds Of All Disgrace”, “Last Temptation”, “My Foulest Sin” και “Blind Faith”, ενώ η αυλαία έπεσε με το “A Legacy In Stone”, την παλαιότερη από όλες τις συνθέσεις που παρουσίασαν οι Fortress Under Siege, καθώς μας γύρισε στο 1996 και το ομότιτλο ΕΡ τους. Με τον κόσμο να έχει κάπως αποχωρήσει και νωρίτερα, λόγω της εργάσιμης Δευτέρας που ακολουθούσε, έκλεισε οριακά τα μεσάνυχτα ένα πολύ όμορφο βράδυ. Χάρηκα που είδα αρκετό κόσμο κι ακόμα περισσότερο που μέλη των Domination Inc. στήριξαν μέχρι τέλους την όλη αυτή προσπάθεια. Mε το νέο δίσκο της μπάντας να είναι έτοιμος, ελπίζουμε σε περισσότερες ζωντανές εμφανίσεις και γιατί όχι και σε μεγαλύτερο χώρο.
Για το Rock Overdose,
Μιχάλης Τσολάκος
Comments
