Κάτι η έλλειψη μεγάλων συναυλιακών συναντήσεων στη συμπρωτεύουσα... Κάτι ο δικαιολογημένος ντόρος γύρω από το όνομα του “guitar hero” Zakk Wylde, αναπόφευκτα, τραβήχτηκε αρκετός κόσμος στο Fix Factory Of Sound εκείνο το ζεστό απόγευμα να πάρει μάτι έναν παλιό ήρωα. Και σίγουρα δικαιώθηκε, μιας και η οργάνωση ήταν εξαιρετική, η μπύρα έρρεε άφθονη και rock έπεφτε με το τσουβάλι. Έλα, λοιπόν, να σου περιγράψω την εμπειρία μου από εκείνο το βράδυ...
...Τον πρόλογο στη βραδιά έθεσαν οι Αθηναίοι Potergeist, οι οποίοι μετά τα opening acts τους σε μεγαθήρια όπως οι Corrosion Of Conformity και Paradise Lost, καθιερώνονται πια στα αυτιά του ελληνικού κοινού. Με το εξαιρετικό “Crocodile Tears” στις πλάτες τους και με μία δυνατή παρουσία πάνω στο σανίδι, απέδωσαν εξαιρετικά τις καινούργιες συνθέσεις, οι οποίες μαζί με τις παλαιότερες καθιερωμένες επιτυχίες, όπως τα “Swampires”, “Rivers And Oceans” και “Southern Crown”, προθέρμαναν το κοινό. Στο τελευταίο μάλιστα, μπάντα και κόσμος ενώθηκαν σε μια φωνή, μιας και ο frontman Alex S, ήρθε κοντά μας, δίπλα μας, μαζί μας να τσιρίξουμε “And I Will Show You The Way”.
Χίλια μπράβο είναι λίγα για τα συγχαρίκια που αξίζουν οι πέντε αυτοί μάγκες. Οι δουλειά τους όλα αυτά τα χρόνια φέρνει καρπούς. Όλα είναι στρωμένα μπροστά τους να τα αδράξουν. Έξυπνοι είναι! Σιγά μην αφήσουν ευκαιρία!
Μετά την εμφάνιση των Potergeist, οι οποίοι μας απασχόλησαν γύρω στη μία ώρα περίπου και ενώ η δυσφορία από την ζέστη είχε φτάσει στο ζενίθ, η αναμονή εντεινόταν όσο πλησίαζε η εμφάνιση των αμερικανών heavy rockers. Την εικοσάλεπτη περίπου αναμονή ακολούθησε η προλογική μίξη “Whole Lotta Sabbath” προαναγγέλοντας την εμφάνιση των Black Label Society. Και όντως, να σου που πετάγονται πάνω στο σανίδι τέσσερεις μαντραχαλαίοι με πρωτομάγκα το Zakk Wylde να κοπανούν το καθιερωμένο τους προοίμιο, “The Beginning...At Last”.
Η συνέχεια επιφύλλασε ντόπα από επιτυχίες με τα “Funeral Bell” και “Bleed For Me” να δίνουν γερή γρόθια σε όποιον πάγο μπορεί να υπήρχε μεταξύ καλλιτέχνη και κοινού, εισάγοντας για τα καλά το κόσμο στον πυρήνα της βραδιάς. Κάπως έτσι, και με εναλλαγές μεταξύ των παλαιών συνθέσεων και του πρόσφατου "Catacombs Of The Black Vatican", οι οποίες άλλοτε ξεσήκωναν και άλλοτε περνούσαν μετριοπαθέστερα από το κοινό, φτάνουμε στο αναμενόμενο guitar solo του Zakk. Ήταν όμως αρκετό; Και εδώ ερχόμαστε στο στοιχείο που αποτέλεσε μελανό στίγμα της βραδιάς, ήτοι η υπερβολικά εκκωφαντική ένταση. Συγκεκριμένα, τα τέρμα γκάζια βγήκαν σε κακό, μιας και τα ασταμάτητα shreddings του Zakk έβρισκαν ηχητικό τοίχο, πονώντας ουκ ολίγες φορές τ' αυτιά μας.
Όπως και να'χει, παρά τις όλες κακοτοπιές, το αστέρι του Zakk Wylde και της παλιοπαρέας του έλαμψε τρανά. Θαρρώ πως το κοινό ικανοποιήθηκε και γούσταρε αυτό που άκουσε και είδε μιας και η βραδιά είχε δύναμη και ένταση επί το πλείστον, μαζί με τις πιο ατμοσφαιρικές της στιγμές στα “In This River” και “Angel Of Mercy”. Αν αναρωτιέσαι, γενικά, ναι, οι Black Label Society μου άρεσαν. Παρόλο που ο χώρος και η ζέστη δεν με ώθησαν προς αυτήν την εντύπωση, η διάχυτη αλητεία που βρισκόταν μπροστά μας δεν μας άφηνε άλλη επιλογή!
Για το Rock Overdose,
Κετσετσής Αργύρης
Φωτογραφίες: Στέργιος Ανδρεάδης
.jpg)
.jpg)
Comments
