Το ότι τον Απρίλιο η πρωτεύουσα της γειτονικής μας Βουλγαρίας αποτέλεσε έναν metal «παράδεισο» νομίζω πως δεν μπορούν να το αρνηθούν πολλοί. Αρχίζοντας από πολύ νωρίς με Amorphis, και συνεχίζοντας με το εκπληκτικό line-up του Sofia Metal Festival (Kreator, Paradise Lost, Finntroll κ.ά.), οι βούλγαροι metalheads δεν ήξεραν που να πρωτοπάνε. Το ίδιο βέβαια και εγώ, καθώς εκτός από τις προαναφερθέντες, δε μπορούσα να χάσω τη συναυλία των Ensiferum λίγες μόνο ημέρες μετά, στις 13 Απριλίου. Έτσι λοιπόν βρέθηκα στη Σόφια για δεύτερη φορά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και συγκεκριμένα για δεύτερη φορά και στο club Mixtape 5, όπου οι Φινλανδοί sword-bearers θα εμφανιζόντουσαν μαζί με τους Ιταλούς death metallers Fleshgod Apocalypse και τους Δανούς vikings Heidra.
Η βραδιά φαινόταν από νωρίς πως θα ήταν μεγάλη, καθώς ενώ οι πόρτες ήταν προγραμματισμένες να ανοίξουν στις 19:00, από πολύ νωρίς μικροί αλλά και μεγάλοι οπαδοί είχαν μαζευτεί έξω απ’ το μαγαζί, με μπύρες, horns και war-paint στα πρόσωπα τους. Με λίγη καθυστέρηση, η αναμονή μας τελείωσε και οι πόρτες άνοιξαν. Άλλοι κατευθείαν στην πρώτη σειρά, άλλοι για μπύρες (guilty!) και άλλοι στο merch stand από νωρίς, σιγά-σιγά το club άρχισε να γεμίζει. Αν και η συναυλία δεν έγινε sold-out, είναι γνωστό πως οι Ensiferum αλλά και οι Fleshgod Apocalypse έχουν πιστό κοινό και έχοντας και οι δυο μπάντες πάνω από 5 χρόνια να εμφανιστούν στη Βουλγαρία, το κοινό φαινόταν πραγματικά ανυπόμονο. Για να μπούμε όμως στο ψητό, λίγο μετά τις 20:00 ήρθε επιτέλους η ώρα των Heidra, που βγήκαν στη σκηνή κάτω από επευφημίες. Ομολογώ πως δεν τους είχα τσεκάρει ιδιαίτερα, παρά μόνο λίγες μέρες πριν το live, ωστόσο ήμουν αρκετά περίεργη για το τι θα δω και θα ακούσω, καθώς πληροφορήθηκα πως ο μπασίστας του συγκροτήματος είχε διαλέξει να τους παρατήσει στη μέση της περιοδείας, λίγες μέρες πριν. Anyway, οι Heidra βγήκαν στη σκηνή ωραία στημένοι, και παρουσίασαν 6 κομμάτια, εκ των οποίων τα 5 ήταν από το ένα και μοναδικό full-length album τους μέχρι σήμερα, ονόματι “Awaiting Dawn”. Υπήρχε κάποιο πρόβλημα με τον ήχο, όμως παρ’ όλα αυτά οι Δανοί κατάφεραν να ξεσηκώσουν το κοινό ήδη από την αρχή του set τους, με κομμάτια όπως τα “The Eyes Of Giants” και “Betrayal” να ξεχωρίζουν. Στις κιθάρες, οι Jardén Schlesinger και Martin Jensen κατάφεραν με πολύ καλή δουλειά να καλύψουν το εκλιπόν μπάσο, ενώ ο τραγουδιστής Morten Bryld ήταν αρκετά καλός στα growls του, μα δε μπορώ να πω το ίδιο για τα καθαρά φωνητικά του. Σε γενικές γραμμές, δε μπορώ να μη προτείνω στους οπαδούς της pagan/folk σκηνής να μην τους τσεκάρουν, το αντίθετο μάλιστα. Ωστόσο εγώ δεν τρελάθηκα κιόλας. Τι να πεις, γούστα είναι αυτά. Το κομμάτι που διάλεξαν για να κλείσουν την εμφάνιση τους, με τίτλο “Wolfborn” μου κίνησε το ενδιαφέρον κάπως περισσότερο, αλλά ήταν λίγο αργά. Όπως και να έχει, έκαναν μια αξιοπρεπή εμφάνιση ενώ «ζέσταναν» τους παρευρισκόμενους κατάλληλα για τη συνέχεια της βραδιάς.
Setlist:
Awaiting Dawn
Witch Of Prophecy
The Eyes Of Giants
Betrayal
Sworn To Vengеаnce
Wolfbоrn
Τη σκυτάλη πήραν οι Ιταλοί, εκπληκτικοί symphonic death metallers Fleshgod Apocalypse. Δε το κρύβω, είμαι πολύ ενθουσιασμένη που επιτέλους τους είδα live για πρώτη φορά, και με απόλυτη σιγουριά δηλώνω πως ανταπεξήλθαν των προσδοκιών μου στο έπακρο. Για να πάρω όμως τα πράγματα με τη σειρά τους, μετά το απαραίτητο διάλειμμα για τις αλλαγές στη μικρή σκηνή του Mixtape 5, το intro του “March Royale” άρχισε να ηχεί και το κοινό εκστασιάστηκε. Οι Ιταλοί γέμισαν τη σκηνή και χωρίς πολλά πολλά έσπειραν πανικό με την κομματάρα “In Aeternum” από το καινούριο τους album “King” που κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο. Τα εκπληκτικά brutal φωνητικά του Tommaso Riccardi ήταν άψογα, ενώ ο Francesco Ferrini με το επιβλητικό του πιάνο έδωσε ρέστα. Από την πρώτη κιόλας στιγμή οι Fleshgod έδειξαν άγριες διαθέσεις και το κοινό βέβαια δε πήγε πίσω, σχηματίζοντας mosh-pits. Μικρός χαμούλης στα fan-favorites “Minotaur” και “The Violation” ειδικότερα, που απλά δε γινόταν να μη χτυπηθείς. Το συγκρότημα ήταν σε πολύ καλή φόρμα, και το γεγονός ότι ήταν άκρως θεατρικοί και ντυμένοι σε βικτωριανά κοστούμια λες και βγήκαν από έναν άλλο αιώνα, έκανε την όλη ατμόσφαιρα ακόμα πιο ειδυλλιακή. Εκπληκτικός στην κιθάρα και ο
Cristiano Trionfera εκτελώντας τα σόλο ιδανικά, ενώ η συμπαθέστατη Veronica Bordacchini με τα σοπράνο φωνητικά μας έκανε να ανατριχιάσουμε. Υπήρξε και πάλι ένα μικρό πρόβλημα με τον ήχο, ωστόσο αυτό επισκιάστηκε από τον επαγγελματισμό των Ιταλών. Πάντα in character και πολύ μακάβριοι, οι Ιταλοί έβγαλαν στη σκηνή κόκκινο κρασί και είχαν μια αρκετά ζεστή επικοινωνία με το κοινό. Έκλεισαν την εμφάνιση τους με δύο κομματάρες από το “Agony” του 2011, το αγαπημένο “The Egoism” στο οποίο έφυγαν πολλά κεφάλια και τέλος το “The Forsaking”. Συνοψίζοντας, αν και το έχετε καταλάβει ήδη φαντάζομαι (χε, χε), η εμφάνιση τους αυτή με άφησε 100% ευχαριστημένη. Οι Fleshgod Apocalypse ήταν απίστευτοι και νομίζω συνεπήραν τους περισσότερους παρευρισκόμενους, ενώ έκαναν τη σκηνή δικιά τους. Άντε και στην Ελλάδα βρε παιδιά, δίπλα είναι!
Setlist:
Marche Royalе
In Aeternum
Minotaur (The Wrath of Posеidon)
Cold As Perfection
The Violation
Prologue
Epilogue
The Fool
The Egoism
The Fоrsaking
Στη συνέχεια, εκτός από την αλλαγή των σκηνικών είχαμε και αλλαγή στα κοστούμια, γιατί όπως καταλαβαίνετε είχε έρθει η ώρα για των kilts (αν και μόνο ο Sami Hinkka και ο Janne Parviainen το στηρίζουν πλέον :P). To μαγαζί είχε γεμίσει, και όλα ήταν έτοιμα, ενώ είχα μόλις τελειώσει και τη νιοστή μου μπύρα πάνω στην ώρα για να κατευθυνθώ μπροστά στη σκηνή. Στα ηχεία παίζει το “March Of War” οι Φινλανδοί ανεβαίνουν στη σκηνή και το μακελειό ξεκινάει με ένα απ’ τα καλύτερα κομμάτια του καινούριου δίσκου “One Man Army”, το “Axe Of Judgement”. Χαμός, headbanging και πολλά κέφια! H συνέχεια στο set δόθηκε με το επίσης καινούριο “Heathen Horde”, ίσως το αγαπημένο μου από το νέο δίσκο, ενώ αμέσως μετά ο Petri Lindroos ανέλαβε να χαιρετίσει το κοινό, ενώ ο Sami Hinkka (μπάσο) δήλωσε ενθουσιασμένος από την τόσο ζεστή ανταπόκριση των Βούλγαρων. Επιστροφή στο ντεμπούτο τους με το “Guardians Of Fate” στη συνέχεια, και χορός με το “One More Magic Potion” που το διαδέχθηκε. Τα “magic potions” έρεαν άφθονα στο κοινό εντωμεταξύ, όπως άλλωστε αρμόζει στην περίσταση. Η Netta Skog (ex-Turisas) που πρόσφατα αντικατέστησε και επίσημα την επι χρόνια μέλος Emmi Silvennoinen ήταν άκρως απολαυστική στο ακορντεόν, ενώ στο “Treacherous Gods” ο Markus Toivonen έκανε επίδειξη κιθαριστικού ταλέντου. Το τι επικράτησε στο πολύ αγαπημένο “From Afar” δύσκολα περιγράφεται, αφού και με την παρότρυνση του Sami Hinkka, το mosh-pit ήταν ανελέητο. Το επικό “Wanderer” μας ταξίδεψε στο μαγευτικό βορρά, ενώ λίγο μετά η ατμόσφαιρα άλλαξε εντελώς καθώς τη θέση του set βρήκε ένα ακόμα νέο κομμάτι, το ξεσηκωτικό disco-folk “Two Of Spades”. Πλέον το πάρτι είχε ανάψει για τα καλά και η συνέχεια δόθηκε με το ίσως περιττό “My Ancestor’s Blood” από το “One Man Army”. Λέω περιττό γιατί κατά τη ταπεινή μου γνώμη αν κάποιο τραγούδι θα έπρεπε να παραληφθεί προκειμένου να ακούσουμε το “Token Of Time” (που έλειψε από το set), αυτό για μένα θα ήταν το προαναφερθέν. Παρ’ όλα αυτά δε θα σταθώ σε αυτό, καθώς πρόκειται για περιοδεία προώθησης του νέου δίσκου, οπότε λογικό να επιλεχθούν αρκετά νέα κομμάτια. Φυσικά, δε θα μπορούσε να λείπει το “Twilight Tavern” και το “Lai Lai Hei” όπου μπάντα και κοινό έγιναν κυριολεκτικά ένα τραγουδώντας τόσο τα αγγλικά αλλά και τα φινλανδικά μέρη του αγαπημένου κομματιού. Κάπου εκεί είχε έρθει η ώρα για το encore, ωστόσο ο Petri Lindroos ενημέρωσε πως θα παραλείψουν την όλη διαδικασία και θα παραμείνουν στη σκηνή γιατί όλο αυτό ήταν πολύ χρονοβόρο μάλλον. Δε μας χάλασε. Το set έκλεισαν τρία κομμάτια, το “Tale Of Revenge” και “In My Sword I Trust”, ενώ το η αυλαία έπεσε με (ποιο άλλο;) το “Iron”. “Ta-ta-ra-ra! Ta-ta-ra-ra!” και από κάτω ο απόλυτος χαμός. Το συγκρότημα το διασκέδασε τόσο που ο Markus Toivonen έκανε και crowd-surfing, ενώ τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας αποχαιρέτησαν το κοινό με χαμόγελα και την υπόσχεση να επιστρέψουν. Και πάλι εγώ θα πω, άντε με το καλό και πίσω στην Ελλάδα! Να είστε σίγουροι πως οι φινλανδοί vikings δεν έχουν ξεχάσει την απίστευτη sold-out εμφάνιση τους στην Αθήνα πριν 5 χρόνια (τότε ως support στους Children Of Bodom) και θέλουν να επιστρέψουν στη χώρα μας, μου το είπαν οι ίδιοι! Για να δούμε λοιπόν… Στο θέμα μας και για να κλείσω σιγά-σιγά, συνοψίζοντας, οι Ensiferum για ακόμη μια φορά έδωσαν ένα καταπληκτικό show. Από τα τρελά licks του Sami Hinkka στο μπάσο μέχρι τα ιδανικά growls του Petri, το συγκρότημα ήταν τεχνικά άψογο. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την επίσης συναρπαστική ατμόσφαιρα που επικράτησε στο αρκετά μικρό Mixtape 5 από άποψη κοινού, συνέθεσαν μια βραδιά που δύσκολα θα ξεχαστεί. Job well done, Ensiferum! Δεν νομίζω να υπήρξε κάποιος που έφυγε παραπονεμένος από τη συναυλία και σίγουρα εγώ επέστρεψα στην Ελλάδα με τις καλύτερες εντυπώσεις από το συγκρότημα για άλλη μία φορά. Till next time!
Setlist:
Axe Of Judgement
Hеаthen Horde
Guаrdians Of Fate
One More Magic Potion
Treacherous Gods
Warrior Without A War
From Afar
Wanderer
Two Of Spades
My Ancestors’ Blood
Twilight Tavern
Lai Lаi Hei
Tale Of Revenge
In My Sword I Trust
Iron
Για το Rock Overdose,
Σοφία Ντούσκα
Comments
