Πέμπτη 28 του Μάρτη και ξεκινάω να πηγαίνω προς το Block 33. Θεωρούσα πως θα ήμουν στην ώρα μου για να παρακολουθήσω τους
Rhapsody of Fire. Ας είναι καλά το μποτιλιάρισμα της Θεσσαλονίκης που οριακά πρόλαβα την αρχή του support συγκροτήματος. Με το που εισέρχομαι στον συναυλιακό χώρο, ο οποίος ήταν άδειος (γύρω στα 200 άτομα), το συγκρότημα βρίσκεται ήδη στην σκηνή και ξεκινάει το πρώτο του τραγούδι. Το πρώτο εντυπωσιακό στοιχείο της βραδιάς, λάθος, δεύτερο μετά την μικρή προσέλευση ,ήταν ο πολύ καλός ήχος του συγκροτήματος εκτός από ένα αμελητέο πρόβλημα με το μικρόφωνο του Fabio Leone....
Η μπάντα ήταν δυναμικότατη και πάρα πολύ κεφάτη ο κόσμος αν και λίγος ήταν αρκετά ενεργητικός. Ο κύριος Fabio Leone παρέδιδε μαθήματα front man πάνω στην σκηνή και συνέχιζε να εντυπωσιάζει το κοινό με την εκπληκτική του φωνή Η διάρκεια της συναυλίας ήταν ακριβώς 60 λεπτά ενώ ακούσαμε δύο τραγούδια του νέου τους δίσκου και βεβαίως δεν έλειψαν τα παλιότερά τους. Μοναδικό αρνητικό στοιχείο ήταν η χαμηλή προσέλευση του κόσμου. Ειδικά στην Θεσσαλονίκη που οι συναυλίες διοργανώνονται πια με το σταγονόμετρο λόγω κρίσης, αν δεν στηριχτούν οι μπάντες που έρχονται για πρώτη φορά στην πόλη, τα πράγματα φαίνονται δυσοίωνα για το συναυλιακό μέλλον της πόλης.
Το πρώτο τραγούδι του συγκροτήματος ήταν το "Rising from Tragic Flames" από τον καινούργιο άλμπουμ τους "Dark Wings of Steel". Από το πρώτο ζωντανό άκουσμα κιόλας καταλαβαίνει κανείς πως είχε πέσει πολλή δουλειά στην ολοκλήρωση του νέου τους δίσκου που ακόμα και αν δεν μπορεί να συγκριθεί με τα προγενέστερα άλμπουμ διαμάντια του συγκροτήματος είναι ένας αξιόλογος δίσκος. Η συνέχεια μας βρίσκει να ακούμε τα κλασσικά Land Of Immortals, March of Swordmaster και Unnholy Warcy. Ο χρόνος μας κυλούσε υπέροχα, ο κόσμος έδειχνε να το διασκεδάζει. Επόμενο κομμάτι το Dark Wings of Steel από τον ομώνυμο νεο τους δίσκο με τον Fabio Leone να κάνει και μια αναφορά στον Christopher Lee. Φτάσαμε ακριβώς στα μισά της συναυλίας. Επόμενο κομμάτι ένα ακόμα από τα παλιά, το Lamento Eroico από τον δίσκο "Power of the Dragonflame"" με τον Alex Strapoli να αποδεικνύει πόσο τεράστιος συνθέτης είναι. Κάπου εδώ καλό θα ήταν να σχολιάσουμε την κορυφαία προσπάθεια που κάνει ο Roby De Micheli να διατηρήσει τον ήχο και το επίπεδο της μπάντας μετά την αποχώρηση του κιθαρίστα και συν-ιδρυτή του συγκροτήματος Luca Turilli. Τελευταία τραγούδια του συγκροτήματος τα Holy Thunderforce και Dawn Of Victory από τον δίσκο τους Dawn Of Victory και τα highlights της βραδιάς Reign Of Tεrror και Emerald Sword. Το συγκρότημα ευχαριστεί εγκάρδια τον κόσμο, αποχωρεί από την σκηνή και αρχίζουν οι ετοιμασίες για το show των Gamma Ray.
Τι μας άρεσε: Η ζωντάνια της μπάντας και η επικοινωνία της με το κοινό.
Τι θα θέλαμε επιπλέον: Ένα σετ μεγαλύτερης διάρκειας. 60 λεπτά στα οποία είχε και παιχνίδια με το κοινό κλπ, είναι πολύ λίγα για μια μπάντα τέτοιου βεληνεκούς.
Rhapsody Of Fire Setlist:
1. Rising From Tragic Flames
2. Land Of Immortals
3. March Of Swordmaster
4. Unholy Warcy
5. Dark Wings Of Steel
6. Lament Eroico
7. Holy Thunderforce
8. Dawn Of Victory
a. Reign Of Terror
9. Emerald Sword
Το ρολόι δείχνει 22:00, ο κόσμος στον συναυλιακό χώρο υπολογίζεται στα 300--400 άτομα, τα φώτα έχουν κλείσει και η σκηνή είναι έτοιμη να υποδεχτούμε τους αγαπημένους μας Γερμανούς. Από τα ηχεία ακούγεται το "All welcome the Ray", η μπάντα ανεβαίνει στην σκηνή και ξεκινάει το πρόγραμμα της με το Avalon και το Hellbent από τον καινούργιο τους δίσκο, του οποίου όσα τραγούδια ήταν διαθέσιμα στο διαδίκτυο πριν την επίσημη κυκλοφορία του δίσκου απέσπασαν θετικά σχόλια. Βέβαια η έμπνευση της μπάντας να γράψει νέους ύμνους, έχει πεθάνει εδώ και καιρό. Ο ήχος γενικά ήταν ικανοποιητικά καλός, ο Kai Hansen όπως πάντα κεφάτος με ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά και ευτυχώς αυτή την φορά δεν ήταν κρυωμένος όπως πέρσι τον Μάρτιο. Όλα δείχνουν πως η βραδιά θα εξελιχτεί όμορφα. Επόμενο κομμάτι το Heaven Can Wait από το μακρινό 1990 με τον κόσμο να ανταποκρίνεται δυναμικά στο άκουσμα ενός παλιού τραγουδιού.
Στην συνέχεια ακούμε δύο τραγούδια από τον νέο δίσκο της μπάντας το Palerider και το Time For Deliverance. Ο κόσμος να έδειχνε να τα απολαμβάνει τα τραγούδια αν και φαντάζομαι ήθελε να ακούσει κάτι πιο κλασσικό. Στην συνέχεια, το νέο αίμα ο Michael Ehre εκτελεί ένα όμορφο, λιτό αλλά και επικοινωνιακό drum solo. Και αφού τελείωσε και αυτό ακούγονται τα Blood Religion και άλλα δύο κομμάτια του Empire of The Undead, το Master of Confusion και το ομώνυμο. Και αφού το κοινό άκουσε ζωντανά τον μισό καινούργιο δίσκο των Gamma Ray, αρχίζει η….επανάσταση. Μιας και πλησιάζουμε στο τέλος του προγράμματος το συγκρότημα εκτελεί στην σειρά τα αγαπημένα πλέον Rebellion In Dreamland, το προσωπικό αγαπημένο Land Of The Free και τέλος Man on a Mission. Θα αποτελούσε βέβαια παράλειψη να μη τονιστεί πως η φωνή του Kai Hansen έχει "πέσει" και στηρίζεται σε πολλά εφέ, κυρίως echo και delay. Η μπάντα κατεβαίνει από την σκηνή, ανεβαίνει μετά από λίγα λεπτά για να παίξει ακόμα δύο τραγούδια. Το ένα από αυτό είναι το "To The Metal" και το επόμενο το "Send Me A Sign". Ο κόσμος κατά κύριο λόγω ήταν εκδηλωτικός με την μπάντα να είναι αρκετά ενεργητική. Κάπως έτσι μετά από 95 περίπου λεπτά η συναυλία τελειώνει, η μπάντα μοιράζει πένες, μπαγκέτες και λοιπά memorabilia και κατεβαίνει από την σκηνή.
Τι μας άρεσε: Η ζωντάνια της μπάντας και η επικοινωνία της με το κοινό, ο ωραίος φωτισμός και ο καθαρός ήχος.
Τι δεν μας άρεσε: Οι τιμές στο merchandise, τα πολλά νέα τραγούδια που ακούστηκαν ενώ θα μπορούσαμε να ακούσουμε 2-3 πιο κλασσικά.
Τι θα θέλαμε επιπλέον: Ένα σετ μεγαλύτερης διάρκειας. 95 λεπτά για ένα συγκρότημα με 11 άλμπουμ και τόσο αγαπητό στο ελληνικό κοινό είναι λίγα
Gamma Ray Setlist:
1. Avalon
2. Hellbent
3. Heaven Can Wait
4. Tribute To The Past
5. Time For Deliverance
6. Palerider
7. Drum Solo
8. Blood Religion
9. Master Of Confusion
10. Empire of the Undead
11. Rebellion in dream land
12. Land Of the Free
13. Man on a mission
Encore
14. To The Metal
15. Send me a sign
Για το Rock Overdose,
Στέφανος "Πίτας" Δαλακιουρίδης
Φωτογραφίες: Γιάννης Θεοδωρίδης
Comments
