Έξι μέρες μετά τον Hevy Devy και οι δρόμοι οδηγούν πάλι στην Πειραιώς, αυτοί που μας προσκαλούν όμως λέγονται Grand Magus. Θα ξεκινήσω απ’ το τέλος και την ώρα που οι Μεγάλοι Μάγιστροι άφησαν το ελληνικό σανίδι για δεύτερη φορά μέσα σε 10 μήνες. Με διάρκεια μεγαλύτερη του αναμενομένου, καθώς οι Σουηδοί παίξανε μιάμιση ώρα και δέκα λεπτά, οι τελευταίες νότες του “Hammer of the North” και τα επιφωνήματα του κοινού δόνησαν το Fuzz, που μόνο γεμάτο δεν το έλεγες. Όσοι όμως ήρθαν ήταν μάχιμοι και τίμησαν τον Janne Christoffersson και τα δύο φιλαράκια του.
Για να φτάσουμε όμως στο φινάλε προηγήθηκαν πολλά κι ενδιαφέροντα. Μπορεί ο κορμός των τραγουδιών να ήταν γνωστός και προβλέψιμος, υπήρχαν όμως και δωράκια. “Valhalla Rising”, “Silver Into Steel” και “The Shadow Knows” ήταν οι εκπλήξεις που είχαν καιρό να ακουστούν ζωντανά και, προσωπικά μιλώντας, ειδικά τα 2 πρώτα τα χάρηκα πάρα πολύ. Η αρχή, όπως αναμενόταν, έγινε με μία επική εισαγωγή να προλογίζει το τεράστιο “I, The Jury”. Aπό τη μέση του χώρου ο ήχος είναι εκπληκτικός με την κιθάρα του JB να ακούγεται σαν και τους δίσκους και το μπάσο του FOX να είναι τόσο μπροστά, σε σημείο όμως να μη γίνεται καθόλου ενοχλητικό ούτε να μπουκώνει. Τα χτυπήματα του Ludwig Witt είναι σε σωστό και άψογο χρόνο και όλα πάνε πρίμα.
Η συνέχεια ήταν ό,τι λίγο-πολύ περίμεναν όλοι. Μοιράστηκαν οι επιλογές ανά τους δίσκους κι έτσι τα περσινά αλλά κι αγαπημένα “Freja's Choice”, “Varangian” και “Forged In Iron - Crowned In Steel” (με την ιαχή VIKING METAL του κόσμου) έδεσαν τέλεια με τα υπερκλασσικά “Ravens Guide Our Way”, “Iron Will” και “Like the Oar Strikes the Water” σε μια επική ατμόσφαιρα.
Το τρίο από τη Στοκχόλμη είχε κέφια, η φωνή του JB ήταν σε άριστα επίπεδα (για το παίξιμό του ούτε λόγος) καθώς και τα δεύτερα φωνητικά του ψηλέα FOX. Θα ήθελα να ακούσω και τα “Starlight Slaughter”, “Storm King” και “The Hunt” από τον ομώνυμο δίσκο του 2012, πέρα από το πορωτικό “Sword Of The Ocean” που παίχτηκε, αλλά δεν πειράζει.
Από το, προ τριετίας, “Triumph And Power” ακούστηκαν τα “On Hooves Of Gold”, “Steel Versus Steel” και το ομότιτλο, με τους οπαδούς να τα δίνουν όλα στα ρεφρέν. Σε γενικές γραμμές οι Grand Magus κάνανε μια από τις καλύτερες (σε ποσότητα και ποιότητα) εμφανίσεις τους στα μέρη μας και ξέφυγαν από τα 70-75 λεπτά που έπαιζαν συνήθως, ικανοποιώντας άπαντες.
Setlist:
1. I, The Jury
2. Sword of the Ocean
3. Varangian
4. On Hooves of Gold
5. Steel Versus Steel
6. Forged in Iron – Crowned in Steel
7. Ravens Guide Our Way
8. Like the Oar Strikes the Water
9. Iron Will
10. Valhalla Rising
11. The Shadow Knows
12. Freja's Choice
13. Triumph and Power
14. Kingslayer
Encore:
15. Silver Into Steel
16. Hammer of the North
Τι προηγήθηκε όμως των Σουηδών; Ήταν οι The Mound από την Αθήνα που στις 9 ανέβηκαν στη σκηνή και ξεδίπλωσαν τις αρετές τους. Heavy rock, ψυχεδελικός proto-doom ήχος των ‘70s, μέχρι και stoner rock των late ‘90s. Η πεντάδα τούτο το βράδυ έφερε στο 100% εις πέρας την αποστολή της. Όχι μόνο κέντρισε το ενδιαφέρον ενός ακροατή που πρώτη φορά τους έβλεπε και τους άκουγε, αλλά τον έκανε και οπαδό τους. Την ώρα που ο γράφων μοιράζεται αυτές τις εμπειρίες με τους αναγνώστες, στα ηχεία παίζει το ομώνυμο ΕΡ τους που αγοράστηκε αμέσως μετά τη συναυλία και αποτελεί πειστήριο της δουλειάς τους. Εύγε και εις ανώτερα.
Sacral Rage στις 9:45 και ανελέητο Heavy/Speed Metal για τα επόμενα 50 λεπτά. Όταν έχεις μπασίστα να παίζει με τον πλέον παραδοσιακό τρόπο και να φορά μπλουζάρα Titan Force και ένα τραγουδιστή με corpse paint επηρεασμένο από τον Δάσκαλο Κing Diamond να πιάνει ψηλές νότες και τσιρίδες χωρίς να φαλτσάρει, ε τότε κάτι κάνεις καλά. Λες και ήρθαν από το ένδοξο παρελθόν μας του 1980 και με επιρροές από Annihilator, Voivod, Watchtower, Death, Rush, Crimson Glory και φυσικά Coroner (με τον Μάριο να τους τιμά φορώντας μπλουζάκι τους) οι έταιροι Αθηναίοι παρουσίασαν κομμάτια από το “Deadly Bits Of Iron Fragments” και κυρίως το “Illusions In Infinite Void” προετοιμάζοντας το έδαφος για τους Magus. Μόνο ψεγάδι στην, κατά τα άλλα, πολύ δυναμική εμφάνισή τους ήταν το μπούκωμα του ήχου σε κάποια σημεία, ευτυχώς λίγα.
Εν κατακλείδι, μια βραδιά αφιερωμένη στο Heavy Metal έκλεισε πολύ όμορφα και όλοι αναμένουμε την επόμενη.
Για το Rock Overdose ,
Μιχάλης Τσολάκος
Φωτογραφίες: Καταστρόφος Αλέξανδρος
Comments
