Ανάμεικτα τα συναισθήματα στο πρώτο “καθιστό” φεστιβάλ που βρεθήκαμε στα Τρίκαλα.
Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή.
Η τοποθεσία ήταν υπέροχη καθώς η όλη ατμόσφαιρα και αρχιτεκτονική σε ταξίδευε στην Βυζαντινή εποχή.
Θαυμάσαμε το φρόυριο και στο χώρο του καφέ που υπάρχει εκεί, είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε λίγες ερωτήσεις στις μπάντες που συμμετείχαν στο φεστιβάλ.
Την αυλαία άνοιξαν οι Τρικαλινοί Warcode.
Ο δυνατός death ήχος τους, ήταν ό,τι έπρεπε για μπούμε δυναμικά στο κλίμα του live.
Τους θαυμάσαμε για πρώτη φορά onstage και ήταν πραγματικά πολυβόλα.
Δυνατή μπάντα πολλά υποσχόμενη, με καλή συνοχή, ριφάρες, full aggressive φωνητικά και καταπληκτικό artwork στο πανό τους.
Ακολούθησαν οι Θεσσαλονικείς Free Fall, οι οποίοι κατάφεραν να κυκλοφορήσουν και ΕΡ εν μέσω πανδημίας!
Γεμάτος deathcore ήχος, ζέσταναν ακόμα περισσότερο το κλίμα βομβαρδίζοντας το κοινό με δυνατά blasts, και επιβλητικά φωνητικά.
Αξίζει να αναφερθούμε φυσικά και στον drummer ξεχωριστά, ο οποίος επίσης εντυπωσίασε με τα (πιο black) φωνητικά και την έντονη παρουσία του!
Εξαιρετική η προσπάθειά τους παρόλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν τη συγκεκριμένη μέρα.
Τρίτοι στη σκηνή ανέβηκαν οι Βολιώτες My Turn.
Ωμό hardcore σε συνδυασμό με πολύ έντονη σκηνική παρουσία (full ενέργεια mothafucks), μας κέρδισαν από την πρώτη στιγμή καθώς τα κεφάλια μας κόντεψαν να ξεβιδωθούν!
Μας άρεσε πολύ ο συνδυασμός της old-schoolιάς με το πιο modern style, καθώς και η ένταση που έβγαλαν τα παιδιά στη σκηνή.
Τελευταία support μπάντα ήταν οι Dreamrites.
Κλασσικό heavy metal από τη Λάρισα με φωνητικά που μας θύμισαν αρκετά Dickinson.
Τα κομμάτια τους μας ταξίδεψαν σε άλλες δεκαετίες και φάνηκαν καλοδουλεμένα.
Καλοστημένη και έμπειρη μπάντα, φιλοδοξοι με πολυ ευχάριστη σκηνική παρουσία, μας κράτησαν σε εγρήγορση με όλο το setlist τους λίγο πριν την καταιγίδα (και αναφέρομαι φυσικά στους Varathron).
Η συγκίνηση που νιώθεις όταν αντικρίζεις μπροστά σου μια μπάντα που θαυμάζεις από τα 13 σου δεν περιγράφεται με λόγια. Εδώ δε χρειαζόμαστε συστάσεις. Σε μια ατμόσφαιρα σκοτεινή, όπως τους αρμόζει, έκανε την είσοδό του ο δάσκαλος του black metal στην Ελλάδα, Stephan. Δεν ξέρω αν όλοι νιώσαμε το ίδιο, αλλά προσωπικά ανατρίχιασα και ταυτόχρονα ήθελα να σηκωθώ και να αρχίσω να χτυπιέμαι όπως έκανα στο παρελθόν σε προηγούμενές τους εμφανίσεις! Η παρουσία τους επιβλητική, ο ήχος τους πιο ώριμος από ποτέ, απέδειξαν το σεβασμό που δείχνουν τόσα χρόνια στους οπαδούς τους, σε όλους εμάς! Ήταν πραγματικά δύσκολο για όλους να παραμείνουμε καθιστοί μπροστά σε όλο αυτό το δέος που μας δημιούργησε η εμφάνισή τους εκείνο το βράδυ του Σαββάτου.
Το ικανοποιητικό set τους, περιλάμβανε κομμάτια και από το καταιγιστικό Patriarchs Of Evil, και από παλιότερες δουλειές τους, και είχε ως εξής
Intro/ Ouroboros Dweller
Unholy Funeral
Nightly Kingdoms
Cassiopeias’s Ode
Tenebrous
Lustful Father
Saturnian Sect
Son Of The Moon
Flowers Of My Youth
The Tressrising Of Nyarlathotep
Genesis of apocryphal Desire
Μας καληνύχτησαν με το Sic Transit Gloria Mundi
Το κοινό φυσικά ήθελε κι άλλο, και αφού τους το ζητήσαμε, έπαιξαν κλείνοντας το πολυαγαπημένο La Reine Noir.
Αξίζει να πούμε ένα μεγάλο μπράβο στη διοργάνωση και σε όσους βοήθησαν. Ήταν μια έκπληξη για όλους μας ότι εν μέσω πανδημίας το φεστιβάλ και πραγματοποιήθηκε, και τηρήθηκαν και όλα τα μέτρα ασφαλείας.
Ανυπομονούμε για το επόμενο. Μέχρι τότε keeps the horns up lads!
Για το RockOverdose,
Αντιγόνη Ηλιοπούλου
Comments
