Δύο χρόνια απουσίας είναι υπερβολικά πολλά για ένα συγκρότημα, που έχει αγαπηθεί όσο λίγα τα τελευταία χρόνια από το heavy rock κοινό στη χώρα μας. Όταν οι Kadavar μας είχαν πρωτοεπισκεφθεί, δεν είχε καλά καλά κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους κι έπιασαν μπόλικο κόσμο στον ύπνο. Τριάντα μήνες μετά, οι εν ελλάδι ακροατές τους έχουν πολλαπλασιαστεί κι αδημονούν για μία ακόμη εμφάνιση τους, αυτή τη φορά ως headlining act. Η Κυριακή, 30 Νοεμβρίου επιτέλους φτάνει...
H αρχή γίνεται με τη δοκιμασμένη λύση, που ακούει στο όνομα 45 Rats. Το αθηναικό τρίο έχει αποδείξει, ότι μπορεί να “δέσει” άκοπα με συγκροτήματα, που καλύπτουν μια σχετικά ευρεία γκάμα ακουσμάτων, χωρίς να φανεί ως παρείσακτος στη γιορτή των άλλων και χθες το βράδυ το επιβεβαίωσε ακόμα μια φορά.
 |
Το μοναδικό ως τώρα full length τους “Electric”, αποτέλεσε τη βάση μιας Karma To Burn-ικών καταβολών και συχνών wah-wah-διάρικων δακτυλισμών εμφάνισης, αμιγώς ορχηστρικού χαρακτήρα, ενώ για να καλυφθεί το σαραντάλεπτο, ταλαντώθηκαν μεταξύ πρόσκαιρης οπισθοδρόμησης στο “First Gear” και άλματος στο μέλλον, με μια ακυκλοφόρητη -προς το παρόν- σύνθεση.
 |
Οι γερμανοί Kadavar, από την άλλη, μου φάνηκε πως έκαναν κάπως χαλαρή εκκίνηση. Το “Liquid Dreams”, με το οποίο ξεκίνησαν, δυστυχώς ακούγεται “λειψό” όταν απουσιάζουν τα πλήκτρα, ενώ το δαιδαλώδες “Living In Your Head”, που ακολούθησε, δεν το λες και εύστοχη επιλογή για τόσο νωρίς στο set.
Δεν άργησαν πάντως να βρουν το βηματισμό τους, με το “Doomsday Machine” να σηματοδοτεί την πολυπόθητη ανάκαμψη, παρά τα καραμπινάτα φαλτσάκια του Christoph Lindemann.
 |
 |
Το στήσιμο της μπάντας, με τα τύμπανα στο κέντρο της σκηνής, θύμισε κάτι από Suma, αν και θα δυσκολευόμουν να χαρακτηρίσω τον Christoph Bartelt ως αδιαφιλονίκητο frontman των Kadavar. Όχι ότι ο άνθρωπος φάνηκε υστερήσας. Τουναντίον, το παίξιμο του έσφυζε από ορμή, που θα χαρακτήριζα τουλάχιστον χειμαρρώδη. Αλλά βλέπετε, είχε ισχυρό ανταγωνισμό εξ' αριστερών, εκεί όπου ο Christoph Lindemann, φέροντας “ταυρί” ανά χείρας, πότε μας έστελνε στο διάολο με τα υπέρβαρα ξεσηκωτικά του riffs και πότε μας επανέφερε στη ζωή, με τις ευφάνταστες μελωδίες που έγνεθε στην ταστιέρα του.
Τέρμα δεξιά, τιμωρία στη γωνία, ο Simon Bouteloup, ο οποίος από άποψη σκηνικής παρουσίας μπορεί να πιάνει μετά βίας τη βάση, αλλά προσφέρει και με το παραπάνω εκεί που πραγματικά μετράει. Μακρυά από διεκπεραιωτικές λογικές, αλλά προσθέτοντας συχνά ένα δεύτερο επίπεδο μελωδίας στις συνθέσεις και θέματα που έδεναν ιδανικά με εκείνα του Lindemann, αποδείχθηκε ο κρυφός άσσος στο μανίκι των γερμανών.
 |
Οι εκδηλωτικές αντιδράσεις του κοινού, μοιραία απέφεραν encore με τα “Purple Sage” και “All Our Thoughts” να αποδεικνύονται ιδανικό κλείσιμο για την εμφάνιση τους, αν και η ισχυρή στιγμή του live είχε προηγηθεί ελάχιστα νωρίτερα, με το “Creature Of The Demon” να σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα του.
Για σχεδόν ενενήντα λεπτά της ώρας, απολαύσαμε το rock όπως το γουστάρουμε, με μια φευγαλέα δόση ψυχεδέλειας και το ένα πόδι βαθιά μέσα στο heavy metal. Ε, κι αν δεν είναι αυτή ακριβώς η αναλογία που προτιμάς, βάζω το χέρι μου στη φωτιά, ότι οι Kadavar κέρδισαν ακόμα κι εσένα.
Setlist:
Liquid Dream
Living In Your Head
Doomsday Machine
Into The Night
Eye Of The Storm
Broken Wings
(Aqua Nebula Oscillator cover)
Black Sun
Forgotten Past
Black Snake
Come Back Life
Creature Of The Demon
Purple Sage
All Our Thoughts
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Σούρσος
Φωτογραφίες: Αλέκος Καταστρόφος
Comments
