Ένα από τα πράγματα που μου αρέσουν όταν πηγαίνω σε συναυλίες είναι η δυνατότητα που μου δίνεται να γνωρίζω ανθρώπους, να μιλάμε για metal μουσικές, νέα και παλαιότερα συγκροτήματα και γενικά νέα ή και απόψεις για την τοπική σκηνή. Έφτασα στα λαδάδικα κατά τις εφτά και μισή, έχοντας στο μυαλό μου πως θα δω για πρώτη φορά τους Manilla Road ζωντανά και χωρίς να έχω ψαχτεί καθόλου για τις δύο ελληνικές μπάντες οι οποίες θα άνοιγαν την συναυλία.
Κατεβαίνοντας από τον πεζόδρομο που οδηγεί στο 8ball είδα ένα φίλο μου σε μια μεγάλη παρέα μαλλιάδων να κάθεται σε μια ταβέρνα λίγα μέτρα πιο πάνω. Κάθισα μαζί τους για την πρώτη μπύρα της βραδιάς και άρχισα να διακρίνω πρόσωπα. Αργότερα είδα κάποιους από αυτούς στη σκηνή. Στην παρέα δηλαδή ήταν γνωστές φυσιογνωμίες που είναι σχεδόν πάντα παρόντες σε συναυλίες και metal σκηνικά, πολύ περισσότερο από εμένα, τα παιδιά από τους Convixion και ο drummer των Manilla Road, Neudi. Λίγο πιο πίσω κάθονταν κάποιοι πιτσιρικάδες που έμοιαζαν να βγήκαν από τα 80’s, οι Murder Angels.
Χαλαρά και χωρίς βιασύνες, κατευθυνθήκαμε έξω από το 8ball με μια περιπτερόμπυρα στο χέρι και κατά τις 8 και μισή μπήκαμε μέσα. Οι Murder Angels είχαν ήδη ανέβει στη σκηνή και ξεκίνησαν να μας παίζουν τραγούδια από το επερχόμενο ντεμπούτο τους καθώς και το Haunted By Darkness από το demo τους και μία διασκευή στο τραγούδι των Agent Steel, Bleed For The Godz. Οι πιτσιρικάδες από την Λάρισα παίζουν heavy/thrash με την παραδοσιακή αισθητική των 80’s. Με ωραία τραγούδια και μπόλικη διάθεση και ενέργεια από το μέρος τους, μου έφτιαξαν την διάθεση. Γρήγορα riff, ωραία ρεφρέν, κινητικότητα και το ανάλογο ντύσιμο μας μετέφεραν στα χρόνια τα παλιά. Γενικά βλέπω πως υπάρχει έντονη αγάπη για το παλιό καλό heavy/thrash από αρκετά συγκροτήματα της σκηνής. Θα το ακούσω το ντεμπούτο τους όταν βγει με το καλό.
Σειρά είχαν οι Αθηναίοι Convixion, οι οποίοι κυκλοφόρησαν το δεύτερο τους album, Days Of Rage, Night Of Wrath πριν από περίπου δύο μήνες. Το τρίο από την Αθήνα, μαζί με τον Μάριο από τους Sacral Rage που ανέλαβε την δεύτερη κιθάρα, παίζουν speed/thrash, επιθετικό και πορωτικό. Mε την γρυλιστή φωνή του Νίκου και τα δεύτερα φωνητικά του Μιχάλη να μπαίνουν ανά περιόδους, κοφτά riff και sola, έβγαλαν την παλιά καλή μπυροθρασίλα. Δίνοντας, κατά κύριο λόγο, έμφαση στο καινούριο τους album, έπαιξαν τραγούδια από το ομώνυμο ντεμπούτο τους και το πρώτο EP, καθώς και δύο διασκευές, το Into The Crypts Of Rays των Celtic Frost και το Violence And Force των Exciter. Η ενέργεια και η ένταση που έβγαλαν πέρασε σε όλους και στην περίπου μία ώρα του set τους έπαιξαν δώδεκα πορωτικά τραγούδια για Beer και Metal. Ωραίοι. Ακούστε το album τους στην σελίδα τους, στο bandcamp - https://convixion.bandcamp.com/album/days-of-rage-nights-of-wrath
Είχε έρθει η ώρα των Manilla Road. Η τελευταία φορά που έπαιξαν στην Θεσσαλονίκη ήταν πριν από 14 χρόνια. Ένα συγκρότημα που για παραπάνω από τριάντα χρόνια, παραμένει underground, ζουν την metal ζωή και συνεχίζουν να βγάζουν πολύ καλά album. Τώρα βρίσκονται στην περιοδεία για το περυσινό και πολύ καλό album τους, The Blessed Curse. Από όσο γνωρίζω έχουν και ένα EP έτοιμο για κυκλοφορία τον επόμενο μήνα, το Underground. Μαζί με την cult μορφή του Mark Shelton, ένα γερομαλλιά με βραχνή φωνή και αλήτικο στυλ, ήταν ο Bryan Patrick στη φωνή, ο οποίος από roadie των Manilla έγινε μόνιμο μέλος τους συγκροτήματος, o John Castillo στο μπάσο και ο Andreas Neuderth, Neudi, στα drums.
Ξεκίνησαν με το Flaming Metal Systems από το Crystal Logic και συνέχισαν παίζοντας τα πιο γνωστά και αγαπημένα τραγούδια τους. Η παρουσία τους στη σκηνή, πέρα από το ότι ήταν άκρως επαγγελματική και εκτελεστικά άψογη, εξέφραζε μια χαλαρότητα. Ο Patrick με τον Shelton αντάλλαζαν κουβέντες συχνά, μιλούσαν με το κοινό και εκεί που μου έκαναν εντύπωση ήταν στο πόσο εύκολα δέχονταν το κοινό πάνω στη σκηνή, όποτε κάποιος ανέβαινε για stagedive ή ακόμη για να μιλήσει από το μικρόφωνο(;). Ακομπλεξάριστοι, χαμογελαστοί, επικοινωνιακοί, καλαμπουρτζήδες, αλλά ταυτόχρονα συγκεντρωμένοι στην δουλειά τους και επαγγελματίες, έπαιξαν για περίπου δύο ώρες. Ακούσαμε τα υπέροχα solo του Shelton, την ιδιαίτερη και πλέον βραχνή φωνή του, καθώς και αυτήν του Patrick που κινείται στο ίδιο μήκος κύματος και δένει πολύ όμορφα με την αισθητική τους.
Σε κάποια φάση ο Mark Shelton λέει πως θα παίξουν τέσσερα τραγούδια τα οποία έχουν συνηθίσει να παίζουν ζωντανά με μία συγκεκριμένη σειρά και τα ονομάζουν The Quad, από το The Quadrilog. Είναι τραγούδια όπου η τελευταία λέξη του ενός είναι η πρώτη του επόμενου. Δεν τα συγκράτησα όμως, το έψαξα στο internet και δεν βρήκα κάτι. Highlight της βραδιάς ήταν τα Necropolis και Crystal Logic, τα οποία τα έπαιξαν στα καπάκια και έγινε της πουτάνας, με mosh pit, stagediving, headbanging και φωνές, δημιουργήθηκε ένα πολύ εντυπωσιακό κλίμα μέσα στο 8ball το οποίο ήταν γεμάτο.
Οι Manilla Road έπαιξαν για περίπου δύο ώρες και η συναυλία κράτησε συνολικά περίπου τρεισήμισι ώρες. Απόλυτα ικανοποιημένος και από τα τρία συγκροτήματα που εμφανίστηκαν, από τον πάντοτε εξαιρετικό ήχο του 8ball και την πολύ καλή διοργάνωση από την Made Of Stone Productions, για την οποία συναυλία λένε και οι ίδιοι πως είναι από τις καλύτερες τους, έφυγα νιώθοντας ένα σημαντικό κενό στο στομάχι μου.
Δεν είναι μόνο ότι είδαμε τους Manilla Road, καθώς κρίνοντας από τις αντιδράσεις του κοινού, όλοι γούσταραν. Εγώ χάρηκα ιδιαίτερα που είδα δύο ελληνικές μπάντες που παίζουν πολύ καλό speed/thrash και heavy το οποίο μου επιβεβαίωσε πως υπάρχει κινητικότητα και πάθος για metal από πολλούς. Ήταν μία ακόμη εξαιρετική βραδιά.
Δείτε την συναυλία παρακάτω:
Φωτογραφίες: Γιάννης Θεοδωρίδης
Comments
