Ο παλιός:
Είδα ζωντανά για πρώτη φορά τους Manilla Road πριν μερικά χρόνια στο Αγρίνιο στο (θρυλικό πλέον μεταλλάδικο) Dewar’s και η αίσθηση της ολοκλήρωσης ενός ονείρου ότι είχα ζωντανούς μπροστά μου ένα συγκρότημα που ακούω πάνω από είκοσι χρόνια ήταν κάτι το αξεπέραστο.
Δεύτερη φορά τους είδα προχθές στην Πάτρα και πραγματικά μου δημιουργήθηκε η ίδια ακριβώς αίσθηση σαν να τους έβλεπα για πρώτη φορά.
Ωμοί, αγνοί, δυνατοί, επιθετικοί αλλά και απλοί οι μουσικοί όπως ακριβώς και η μουσική τους χωρίς στολίδια, κόλπα του marketing και πολλά πολλά.
Έπαιξαν μόνο epic metal τίποτ’άλλο, τα’δώσαν όλα, αποθεωθήκαν, πώρωσαν και πωρώθηκαν και έφυγαν αφήνοντας ένα κοινό σε κατάσταση πλήρους ικανοποίησης, παρόλα τα σοβαρά προβλήματα ήχου και εξοπλισμού που το Memphis παρουσίασε, αλλά το συγκρότημα επειδή ακριβώς όμως αποτελείται από επαγγελματίες που είναι όμως και χαβαλέ άτομα, ούτε έδωσαν σημασία και απλά το πήραν στην πλάκα, παρόλο που ο δεύτερος τραγουδιστής ο Bryan Patrick κατά το μισό live έφτιαχνε εξοπλισμούς και βοηθούσε τους υπόλοιπους σε ότι προβλήματα είχαν!
Η συναυλία ξεκίνησε χαλαρά με τα λίγα άτομα, που χωρούσε μπροστά από το συγκρότημα να είναι σχετικά μουδιασμένοι, αλλά σταδιακά ανέβαινε, μέχρι που έπαιξαν το necropolis και από κει και πέρα ήταν ένα ατέλειωτο κοπάνημα και σπρωξίδι.
Το playlist αποτελούνταν από παλιά γνωστά κομμάτια: Road Of Kings, Crystal Logic, Cage Of Mirrors, Ninth Wave, Witches Brew, Necropolis, Riddle Master, The Ram, Queen Of The Black Coast, Mystification και κάποια που ξεχνάω αυτήν την στιγμή και μόνο ένα καινούργιο, αν και δεν έπαιξαν τίποτα από το “Courts Of Chaos”.
Στο τέλος απλά δεν τους αφήναμε να φύγουν και έπαιξαν τρία ή τέσσερα encore και μόνο τότε εξουθενωμένοι απλά άφησαν τα όργανα και τέλειωσαν την συναυλία!
Καταδεκτικοί έκαναν πλάκα με τους οπαδούς καθόλη όλη την διάρκεια της συναυλίας (ήμασταν άλλωστε τόσο δίπλα που κυριολεκτικά τους άναβαν φωτιά στα τσιγάρα τους – γιατί πέρα ότι έπιναν ακατάπαυστα, κάπνιζαν και οι τέσσερις αρειμανίως!) και στο τέλος φωτογραφήθηκαν και μίλησαν με τον κόσμο.
Μια εξαιρετική συναυλία από κάθε άποψη, που θα μπορούσε όμως να είναι τέλεια, αν είχε γίνει πιο προσεχτική επιλογή χώρου…
Για το RockOverdose,
Βασίλης Ναστούλης
Ο νέος:
Είναι καταστάσεις στη ζωή σου οι οποίες πραγματικά ξεπηδάνε από το πουθενά και αν δεν αρπάξεις την ευκαιρία βγαίνεις ο χαμένος της υπόθεσης, ειδικά δε μάλιστα όταν αυτές συνδέονται με το παρελθόν σου. Κάπως έτσι ήταν και η 24η του Μαΐου, όπου σαν κεραυνός εν αιθρία προσγειώθηκαν οι Αμερικανοί Manilla Road. Στην αρχή φαινόταν απίστευτο, αλλά μόλις έκανε την εμφάνισή της η πρώτη αφίσα πραγματικά ένιωθες την ένταση μεταξύ των απανταχού μεταλλάδων να κορυφώνεται μέρα με τη μέρα. Εξάλλου δεν γίνονται συχνά συναυλίες τέτοιου βεληνεκούς και ιστορικότητας στην κατά τα άλλα «άνυδρη» Πάτρα.
Οι πόρτες άνοιγαν στις 20:30 κι εμείς πήγαμε εκεί από τις 20:00 σαν πιστοί οπαδοί. Ο κόσμος λίγος, αλλά σιγά σιγά κατέφθαναν και άλλοι, μιας και πολλοί εξ αυτών ερχόντουσαν από μακριά, οπότε μέχρι και 21:30 που ανέβηκε η μπάντα στη σκηνή το μαγαζί είχε γεμίσει, όχι ασφυκτικά, αφού από ότι μάθαμε η συναυλία είχε περιορισμένα εισιτήρια, αλλά ο κόσμος φάνηκε να το τιμά δεόντως. Εδώ να σημειώσουμε ότι λόγω του περιορισμένου χώρου που έχει το Memphis Rock Bar, η συναυλία αποκτούσε μια πολύ ξεχωριστή ατμόσφαιρα με κοινό και μπάντα να γίνονται ένα, στην κυριολεξία, αφού πολλές φορές μέσα στον χαμό που επικρατούσε προσγειωνόταν κόσμος στη σκηνή.
We are Manilla Road and we play Epic Metal!
Έτσι μας καλωσόρισε ο Bryan "Hellroadie" Patrick σε μια βραδιά που σίγουρα χαράχθηκε για πάντα στη μνήμη όσων παρευρίσκοντο εκεί. Τυπικοί λοιπόν στην ώρα τους, οι Manilla Road ξεκίνησαν να σφυροκοπούν αλύπητα. Τα αμέτρητα τεχνικά προβλήματα κατά τη διάρκεια όλης της βραδιάς δεν έδειξαν να τους πτοούν και ακάθεκτοι δεν σταμάτησαν ούτε όταν ένα εκ των μικροφώνων αποδείχθηκε ελαττωματικό. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο κόσμος, ο οποίος όχι μόνο δεν ενοχλήθηκε, αλλά βοηθούσε τη μπάντα όπου αυτό απαιτείτο, είτε τραγουδώντας, είτε με τον εξοπλισμό κατά τη διάρκεια των mosh pits έβλεπες τη βάση του μικροφώνου να σηκώνεται κι αυτή στον αέρα.
Όσον αφορά τώρα το τι ακούσαμε, δε νομίζω ότι έμεινε κανείς παραπονεμένος από αυτό συνέβη. Η μπάντα φρεσκότατη για 2:30 ώρες όργωσε κυριολεκτικά το μαγαζί με τραγούδια από όλη την καριέρα της. Μέχρι και το “Reign Of Dreams” είχαμε τη χαρά να ακούσουμε, από το τελευταίο τους πόνημα, “The Blessed Curse”. Ο κόσμος βέβαια έδειξε μια σαφέστερη προτίμηση στα παλαιότερα εκ των δημιουργιών της, με αποκορύφωμα φυσικά σε κομμάτια από τους δίσκους “Crystal Logic” και “Open The Gates”, στα οποία κυριολεκτικά φοβόσουν ότι θα πέσει το μαγαζί να μας πλακώσει.
Αγέραστοι λοιπόν, οι Manilla ισοπέδωναν το μαγαζί τούβλο τούβλο και ο χρόνος έμοιαζε πραγματικά να έχει παγώσει. Η δε εκτέλεση του Cage of Mirrors ήταν ονειρική, ενώ καθώς πλησιάζαμε στο τέλος της βραδιάς μας ρώτησαν αν είμαστε έτοιμοι γι αυτό που θα ακολουθούσε. Και δικαίως άλλωστε αφού από την πρώτη νότα του “Necropolis” ήρθαν τα πάνω κάτω. Φυσικά η βραδιά δεν θα μπορούσε να κλείσει καλύτερα από το “Heavy Metal To The World” με τον κόσμο φυσικά να ζητάει κι άλλο μην σταματώντας τα χειροκροτήματα και τα σφυρίγματα.
Σαν συμπέρασμα λοιπόν, γίνεται εμφανές ότι μπάντες που παίζουν για την φανέλα τιμούν τα όργανά τους στο έπακρο και δεν αφήνουν τίποτα να τις πτοήσει. Αγαπούν τους οπαδούς, από τους οποίους πηγάζει αυτή η αστείρευτη ενέργεια. Τι κι αν ο Καρχαρίας γέρασε, χτύπησε τα σφηνάκια του και δεν σταμάτησε στιγμή να δείχνει στις ανερχόμενες μπάντες πώς πρέπει να συμπεριφέρονται επί σκηνής. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, τα όνειρα ενός γυμνασιοπαίδου επέστρεψαν ατόφια με τις νότες και μόνο ενός συγκροτήματος για το οποίο πολλά άκουγε και δεν έβλεπε.
Για το RockOverdose,
Ιακωβόπουλος Ηλίας
Setlist(με τις απουσίες των encore και λίγο μπερδεμμενα):
Road Of Kings
Divine Victim
Open The Gates
Mystification
Truth In The Ash
The Riddle Master
Crystal Logic
Masque of the Red Death
Ninth Wave
Death by the Hammer
Hammer of the Witches
Witches Brew
Queen Of The Black Coast
Reign Of Dreams
Cage of Mirrors
The Ram
Necropolis
Crystal Logic
Flaming Metal Systems
Up From the Crypt
Heavy Metal To The World
Φωτογραφίες: Βασίλης Ναστούλης
Comments
