Εδώ και τρία χρόνια το πάρκο του Αγίου Γεωργίου στα Τρίκαλα έχει καθιερωθεί ως ένας χώρος όπου πραγματοποιούνται υπαίθριες καλοκαιρινές εκδηλώσεις με metal συγκροτήματα. Φέτος ήταν η Τρίτη χρονιά του Day of Scattering, το οποίο πραγματοποιήθηκε πριν μία βδομάδα, και το Σάββατο που μας πέρασε διοργανώθηκε και το πρώτο Mind over Metal festival. Το festival φυσικά το διοργανώνει ο Χρήστος Βακουφτσής (ή Κουφ ή Κάψεν κλπ) εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά ήταν η πρώτη φορά που διοργανώθηκε σε ανοικτό χώρο. Το γεγονός ότι δεν υπήρχε εισιτήριο εισόδου καθώς και ότι πριν μόλις μία βδομάδα είχε προηγηθεί το Day of Scattering έδινε, τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό, στο event την μορφή ενός «στοιχήματος» που έπρεπε να κερδηθεί.
Όταν έφτασα και στον χώρο ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα από την εξέδρα που είχε στηθεί - δεν είναι κάτι που έχω ξαναδεί στα Τρίκαλα και την Καρδίτσα σε DIY φεστιβάλ. Ιδανικός μου φάνηκε και ο χώρος που στήθηκε το σκηνικό (ομολογώ ότι δεν είχα παρευρεθεί λόγω υποχρεώσεων σε καμία προηγούμενη εκδήλωση στο πάρκο), με τα δέντρα και τα γρασίδια να σου ανοίγουν την όρεξη για μέταλ και… αλκοόλ! Υπήρχε φυσικά πάγκος με μπύρες και ποτά, με merchandise των μπαντών, ενώ υπήρχαν και hot dog για τους πεινασμένους. Κοινώς, υπήρχε η απαραίτητη οργάνωση για να βγουν τα έξοδα του φεστιβάλ από τους πάγκους και μόνο.
Θέλω να πιστεύω ότι αυτό έγινε εφικτό, καθώς η προσέλευση ήταν αρκετά μεγάλη. Ο κόσμος έδειξε ότι διψάει για τέτοια σκηνικά και αγκαλιάζει τις τίμιες προσπάθειες. Είδα γνωστά πρόσωπα από πολλά μέρη της Ελλάδας και αυτό νομίζω λέει πολλά για την αλληλοϋποστήριξη της σκηνής.
Ας περάσουμε όμως και στο μουσικό μέρος της βραδιάς που ξεκίνησε με τους Αθηναίους Sons of Iniquity. Μία νέα μπάντα, με μόλις ένα demo (που κυκλοφόρησε πρόσφατα και σε 7ιντσο) στο ενεργητικό της. Τα κομμάτια τους είναι καλοδουλεμένα, βγαλμένα θαρρείς από τη epic heavy σκηνή της δεκαετίας του 80. Η μπάντα διψασμένη για metal, με ζωντανή σκηνική παρουσία, καλό ήχο και πολλή όρεξη άφησαν πολύ θετικές εντυπώσεις και υποσχέσεις για το μέλλον στους οπαδούς του είδους.
Setlist: Message in Blood, River of Death, Hang ‘em High, Witch' s Ritual, Back with a Vengeance, Till We Meet Again.
Άλλη μία νέα μπάντα ανέβηκε στη σκηνή, από τη Θεσσαλονίκη αυτή τη φορά. Ο λόγος για τους Stygian Oath, οι οποίοι είναι έτοιμοι να κυκλοφορήσουν πολύ σύντομα το πρώτο τους Ep. Έχουνε δώσει αρκετά live στη Σαλόνικα με κυριότερο αυτό σαν opening act στους Omen πριν λίγους μήνες. Είχανε τα τεχνικά θεματάκια τους σε κάποια σημεία και, αν μετρά η γνώμη μου, μία δεύτερη κιθάρα θα βοηθούσε τον όγκο του ήχου τους. Πέρα από αυτό, το υλικό τους είναι πολύ καλό, με τις doom επιρροές τους που συμπληρώνουν τον κλασικό heavy πυρήνα τους να μου αρέσουν ιδιαίτερα. Ξεχώρισα τα εντυπωσιακού εύρους φωνητικά, τα δυναμικά solo της κιθάρας και την καλή απόδοσή των διασκευών τους στη συνολικά καλή και παθιασμένη τους εμφάνιση.
Setlist : Firebreed, Roadkill, Malediction, Stygian Oath, Soldiers of Hell (Running Wild cover), Mask Becomes Face, Destiny Calls, You've Got Another Thing Coming (Judas Priest cover)
Ώρα για μία σαφώς πιο παλιά και γνωστή μπάντα στο χώρο, τους Crimson Fire. Κάποια τεχνικά προβλήματα (τα οποία η μπάντα αντιμετώπισε με χιούμορ) έκαναν τη ολιγόλεπτη διακοπή μετά το πρώτο τραγούδι της μπάντας αναγκαία. Τα πρόβλημα αντιμετωπίστηκε και η μπάντα συνέχισε το σετ της έχοντας πλέον τον ήχο που έπρεπε. Η εμπειρία της μπάντας φαίνεται στην απόδοσή της στη σκηνή, όπου και ήταν άνετοι και σφιχτοδεμένοι. Ο έρωτας, ο βήχας και η τεχνική ενός οργανοπαίχτη δεν κρύβονται και οι Crimson Fire είχαν μπόλικη από δαύτη. Παίξανε και ένα αρκετά μεγάλο σε διάρκεια σετ, επικεντρωμένο κυρίως στο κατά κοινή ομολογία πολύ καλό “Fireborn”, οπότε δεν πιστεύω να έμεινε κανένας οπαδός παραπονεμένος.
Setlist: Awakening, Take to the Skies, Bad Girl, Young Free Lust, Right Off the Bat, Hunter, Knightrider, Only the Brave, The Prophet’s Gaze, Metal is Back, Midnight Strike, Crimson Fire, Eternal Flame, Warrior (Riot cover)
Τελευταία μπάντα της ημέρας οι Dark Nightmare, τους οποίους είχα την τύχη να παρακολουθήσω αρκετές φορές τα τελευταία δύο χρόνια. Αν και επικεντρώθηκαν σε κομμάτια από τον πρώτο τους δίσκο της μπάντας (όπως μας πληροφορούσε η αφίσα του event), το σετ είχε τραγούδια από όλη τη δισκογραφία της. Εννοείται, φυσικά ότι δεν με χάλασε καθόλου αυτό. Η φωνή του Γιάννη έβγαζε μία βραχνάδα, κάτι που παραδέχτηκε και ο ίδιος, χωρίς όμως να καταφέρει να χαλάσει στο ελάχιστο τις εντυπώσεις. Με χαρά μου, λοιπόν, διαπιστώνω ότι, τουλάχιστον τα δύο τελευταία χρόνια που τους παρακολουθώ και κρίνοντας από τις εκδηλώσεις του κόσμου σε κάθε νέο live, έχουν αρχίσει να απολαμβάνουν την αναγνώριση που τους αξίζει. Για την απόδοσή τους δεν χρειάζεται να πούμε πολλά πράγματα, οι Dark Nightmare είναι πάντα μία σφιχτοδεμένη και καλοπροβαρισμένη μπάντα που αποδίδει το υλικό της ακριβώς όπως στο στούντιο. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν εντυπωσιακή, λοιπόν, αναγκάζοντας την μπάντα να πει ένα τραγούδι πλέον του προγράμματος και ενώ η απειλή της παρέμβασης της αστυνομίας ήταν πλέον αισθητή λόγω του περασμένου της ώρας.
Setlist: Blood Land, Invaders, Crown of Innocence, Eternal Forest, Hawks of War, The Battlefield Calling my Name, Beneath the Veils of Winter, World of Illusions, Waiting for the Light, Dragonlakes, Defenders of the Borderland, Are We Free?
Μία ωραία βραδιά έφτασε στο τέλος της (για μένα, καθώς υποθέτω ότι στο Rising έγινε ένα super after-party). Συγχαρητήρια στο Χρήστο και όσους έτρεξαν για να γίνει αυτό το mini festival. Ο ήχος, η σκηνή, οι πάγκοι , ο φωτισμός, όλα ήταν προσεγμένα… Ελπίζω να καθιερωθεί το summer edition του Mind Over Metal και να ανανεώσουμε το ραντεβού μας για το επόμενο καλοκαίρι….
Για το Rock Overdose,
Γιώργος Νημάς
Comments
