Απίστευτο! Αυτό που έγινε και είδαμε αυτή την Κυριακή στο Piraeus Academy δεν είχε προηγούμενο! Τέσσερα χρόνια μετά την δεύτερη τους επίσκεψη στην Ελλάδα, οι Parkway Drive πιο ώριμοι και έτοιμοι από ποτέ ήρθαν να μας δώσουν ένα σόου το οποίο δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα τις συναυλίες πασίγνωστων ονομάτων. Πραγματικά, κατά τη γνώμη μου, το καλύτερο live της χρονιάς και ένα από τα αγαπημένα lives μου γενικά. Ας δούμε, όμως, με τη σειρά τα πράματα.
Πρώτοι στη σκηνή ανέβηκαν οι Darkest Hour. Λίγες συστάσεις χρειάζονται για αυτή την μπάντα που ξεκίνησε να υπάρχει από το 1996 και κατά τη γνώμη μου έχει δώσει αρκετά σε αυτή τη σκηνή χωρίς να έχει πάρει την αναγνώριση που θα έπρεπε. Αρχικά, ξεκίνησαν με το Knife And The Safe Room από το τελευταίο τους άλμπουμ του 2017 που έχει τίτλο Godless Prophets & The Migrant Flora. Συνέχισαν δυνατά δίνοντας μας κάποια παλαιότερα κομμάτια τους. Συγκεκριμένα, ακούσαμε τα No God, Rapture In Exile και Savor The Kill. Έπειτα, ακούσαμε το Those Who Survived, πριν κλείσουνε αυτή τη πολύ καλή εμφάνιση με δυο κλασσικά τους κομμάτια, το Thousand Words To Say και το The Sadist Nation.
Σειρά στη σκηνή πήραν οι τρομεροί καλιφορνέζοι Stick To Your Guns, γνώριμοι στο ελληνικό κοινό, καθώς αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που τους απολαμβάνουμε. Μια μπάντα με πολύ ταλέντο και δυνατότητες να φτάσει πολύ ψηλά. Ξεκίνησαν με το τρομερό Against Them All με τον κόσμο να συμμετέχει σε αυτό το αγαπημένο τραγούδι. Η εμφάνιση τους δεν άφησε σε κανέναν το περιθώριο να χαλαρώσει, καθώς συνέχισαν με τα Empty Heads και Nobody. Στη συνέχεια, ο Jesse έκανε έναν υπέροχο πρόλογο μιλώντας μας για τις κοινωνικές αδικίες και τους κακούς πολιτικούς λέγοντας μας, να κάνουμε εμείς ό,τι μπορούμε, για να αλλάξουμε τα δεδομένα. Έτσι, ακούστηκε το τραγούδι What Choice Did You Gave Us?. Έπειτα, ακούσαμε τα We Still Believe, Such Pain, No Tolerance, για να κλείσουν με τα Never Ending Story και φυσικά το Amber, που είναι ίσως το πιο γνωστό και αγαπητό κομμάτι τους.
Και ναι ακούγεται το intro του Wild Eyes! Πανικός! Χιλιάδες μικρά χαρτάκια εκτοξεύονται στον αέρα λίγο πριν ο Winston τραγουδήσει τους πρώτους στίχους. Ο κόσμος δεν σταμάτησε να χοροπηδά και να τραγουδά σε όλη την διάρκεια του τραγουδιού και γενικότερα του live. Ομολογώ πως είμαι μεγάλος φαν των Parkway Drive. Διάβαζα και άκουγα πολλά για αυτό το tour και πραγματικά θεωρώ ότι είμαστε πολύ τυχεροί που ήμασταν μέρος του The Unbreakable Tour 2017. Πραγματικά μιλάμε για ένα Show με τα όλα του. Πέρα από τις εξαιρετικές και κατά την γνώμη μου αψεγάδιαστες ερμηνείες, οι Parkway κατάφεραν να ανέβουν επίπεδο και στην οργάνωση με απίστευτους φωτισμούς και εκπληκτικό ήχο. Γιατί κακά τα ψέματα αυτές οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά. Άλλο ένα πολύ ωραίο στοιχείο αυτού του live ήταν η επιλογή των τραγουδιών. Αυτό που θέλω να πω είναι, ότι οι Parkway επέλεξαν σχεδόν όλα τα κομμάτια στα οποία ο κόσμος θα μπορούσε να συμμετέχει. Και τα κατάφεραν περίφημα, καθώς η συμμετοχή του κοινού ήταν τεράστια, κάτι που έκανε την εμπειρία ακόμα καλύτερη. Φυσικά, είναι περιττό να αναφερθώ στο ατελείωτο mosh και circle pit,κοινώς;… πολύ ξύλο! Στα των κομματιών τώρα, μετά το Wild Eyes ακολούθησαν τα Carrion και Dedicated, πριν μπουν σε ένα από το καλύτερα, κατά τη γνώμη μου, τραγούδια του IRE, το Vice Grip, όπου και έγινε χαμός. Συνέχισαν με τα Karma, Sleepwalker και Dark Days και χτύπησαν με το εκπληκτικό Destroyer. Ακολούθησε το δυνατό Boneyards από το άλμπουμ Horizons και έπειτα χαλαρώσαμε λίγο με το Writings On The Wall, για να συνεχίσουν με το δυναμικό Ιdols and Anchors. Εκεί, ο Winston ευχαρίστησε τον κόσμο, πριν κλείσουν τυπικά την εμφάνισή τους με το Swing και το εκπληκτικό drum solo του Ben. Φυσικά, ο κόσμος δεν αρκέστηκε σε αυτό και αφού ακούστηκαν τα καθιερωμένα συνθήματα με καλύτερο το: «Είναι τρελός, είναι τρελός ο αυστραλός», αναφερόμενοι στην εκπληκτική εμφάνιση του Winston, οι Parkway Drive ανέβηκαν ξανά στη σκηνή για άλλα δύο κομμάτια. Αρχικά, ακούσαμε το Crushed και τέλος έκλεισαν την τρομερή αυτή εμφάνιση με το Bottom Feeder με τον κόσμο να χοροπηδά και να τραγουδά ως το τέλος του. Ειλικρινά ήταν μια τέλεια εμφάνιση. Ελπίζω να τους ξαναδούμε σύντομα.
Για το Rock Overdose,
Σταύρος Ροζάκης
Φωτογραφίες: Γιάννης Λιβανός - John Metalman Photography
Comments
