Η μεγάλη μέρα έφτασε. Ένα τρελό πακέτο (ναι, για τρελό πρόκειται) ήρθε στην χώρα μας και έπρεπε οπωσδήποτε να το τιμήσουμε! Όσοι χάσατε για οποιονδήποτε λόγο το χθεσινό live στο Principal, συγγνώμη που σας το λέω, αλλά χάσατε πολλά. Ένα show τριών μπαντών μεγαθηρίων στο είδος τους χρειάζεται και τον κατάλληλο συναυλιακό χώρο, με τον κατάλληλο ήχο. Το νέο Principal ήταν ότι πρέπει για αυτήν την φιλοξενία. Εξαιρετικός χώρος, πανέμορφος και με υπέροχο ήχο. Σπάνια ακούς τόσο καλό ήχο σε live στην χώρα μας.
Δυστυχώς, η διοργάνωση ήταν ακριβής στο ωράριο της και οι Darkest Hour βγήκαν στην ώρα τους. Είναι η πρώτη φορά που λέω δυστυχώς για κάτι τέτοιο γιατί ΔΥΣΤΥΧΩΣ τους έχασα. Η συγκεκριμένη μπάντα ήταν ο λόγος που ήθελα να πάω στο live. Έχω μεγάλη αγάπη για αυτούς τους Αμερικάνους και αν σκεφτεί κανείς ότι βγάλαν αλμπουμάρα, τότε η εμφάνισή τους σίγουρα ήταν καταιγιστική. Δεν είμαι τόσο μεγάλος οπαδός των συγκροτημάτων που ακολούθησαν, είμαι όμως των Darkest Hour. Και η καθυστέρησή της άφιξής μου στον συναυλιακό χώρο λόγω προσωπικών προβλημάτων μου έφερε νεύρα διότι έχασα το show τους.
Βέβαια, το ότι απέκτησα τόσα νεύρα ήταν καλό. Νομίζω πως μόνο αν είσαι στην τσίτα μπορείς να συμβαδίσεις με ένα live των Stick To Your Guns. Μέσα σε χορούς και πανηγύρια, οι Αμερικάνοι hardcore-άδες βγήκαν πάνω στην σκηνή και ξεκίνησαν το πάρτυ τους. Δυναμική εμφάνιση, καθαρότατος ήχος, αστείρευτη ενέργεια, επαγγελματισμός και εξαιρετική σκηνική παρουσία από την μπάντα. Δεν είμαι οπαδός των δισκογραφικών δουλειών τους, όμως σίγουρα κέρδισαν τον σεβασμό μου μετά το χθεσινό show. Ο frontman τους, Jesse Barnett είναι μεγάλος παίχτης, αφού γνωρίζει τα κατάλληλα λόγια με τα οποία θα ξεσηκώσει τους οπαδούς που χτυπιόταν ανελέητα από κάτω. Βέβαια είναι και πολυλογάς, γι’ αυτό ακούστηκε και το σκάσε και παίζε, το οποίο αντιμετώπισε με χιούμορ, λέγοντας ότι του αρέσει να μιλάει, όμως ήρθε η ώρα να σκάσει και να παίξει. Η εμφάνισή τους είχε ότι απαιτεί μια hardcore εμφάνιση. Ξύλο, headbanging, χοροπηδηχτό, χορό αλλά και προβληματισμό. Μετά από 45 λεπτά κοπανήματος και οργώματος της σκηνής, οι Stick To Your Guns κατέβασαν τα όπλα τους και έδωσαν την σκυτάλη τους Αυστραλούς.
21:55 έδειξε το ρολόι και ήταν όλα πλέον έτοιμα για την επική εμφάνιση των Parkway Drive. Επική; Επικότατη! Ξεκίνησαν με intro το “Welcome To The Jungle” των Guns ‘n’ Roses και βγήκαν στην σκηνή για να παίξουν το πρώτο τους κομμάτι με τίτλο ”Wild Eyes”. Θεέ μου έχω ανατριχιάσει μόνο που το γράφω. Το σχεδόν γεμάτο Principal τραγουδάει τα «ωωω» και η τρίχα έχει γίνει…κάγκελο! Το μεγαλείο της εμφάνισής τους φάνηκε από τα πρώτα δευτερόλεπτα. Εξαιρετικά στημένοι πάνω στο stage κοπανιούνται και ξεσηκώνουν το κοινό χάρη στον ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ frontman Winston McCall. Ο άνθρωπος είναι γεννημένος για αυτό. Τα «ωωω» συνεχίζουν στους ίδιους ρυθμούς και φτάνουμε στο πρώτο break down. Ο χαμός.
Η συνέχεια το ίδιο δυναμική με τα “Carrion”, “Dedicated” και “Vice Grip” να ακολουθούν. Ο κόσμος συνεχίζει να αυξάνει τις εντάσεις του, σχηματίζοντας αρκετά mosh pits. Τα χοροπηδήματα έχουν φτάσει σε άλλο level, ενώ τα χαμόγελα δεν σβήνονται από κανένα πρόσωπο. Και πως να σβηστούν, άλλοτε, όταν ο τρελός Αυστραλός (όπως τραγουδούσε επανειλημμένα το κοινό) έδινε την ψυχή του πάνω στην σκηνή. Ο πολύ καλός φωτισμός βοήθησε στο κλίμα της επικότητας, αλλά αν δεν ήταν η εξαιρετική εμφάνιση της μπάντας, με την απίστευτη ενέργειά τους και την διάθεση για να δώσουν ένα αξέχαστο show, τότε αυτό δεν θα είχε καμία σημασία απολύτως.
Στη συνέχεια ακούστηκαν τα ”Karma”, “Sleepwalker”, “Dark Days”, “Destroyer”, “Boneyards”, “Writings on the Wall”, “Idols and Anchors” και “Swing”, αφήνοντας τον drummer τους να μας δείξει τις ικανότητές του μέσα από ένα όμορφο drum solo. Ακολούθησε το encore, με το “Crushed” και λίγο πριν κλείσουν το show με το “Bottom Feeder” ακούστηκε και πάλι το «είναι τρελός ο Αυστραλός», με την μπάντα αυτή τη φορά να μαθαίνει τι σημαίνει το σύνθημα και να χορεύει στους ανάλογους ρυθμούς. Μετά τις πολλές ευχαριστίες τους προς το κοινό τις Θεσσαλονίκης, μας ισοπέδωσαν με το τελευταίο κομμάτι.
Συνοψίζοντας, το χθεσινό live ήταν από τα καλύτερα που έχουν γίνει στην πόλη μας. Ο κόσμος το τίμησε ευτυχώς και οι μπάντες ανταπέδωσαν. Ο ήχος εξαιρετικός. Η διάθεση εξαιρετική. Το show εξαιρετικό. Μακάρι να δούμε και άλλα τέτοια line-up να περνούν από την πόλη μας.
Για το Rock Overdose,
Κείμενο: Κωνσταντίνος Σωτηρέλης
Φωτογραφίες: MVM photography
Comments
