“Are our bones not dust?
Is our Blood not Poison?
On my knees in the black light
Praying for Salvation, bitter Redemption
So throw your dice and cast your shadow
You may look away
But your children will not...” (Α.A Nemtheanga, Primordial)
«Η επιστροφή των αγαπημένων Ιρλανδών, ήρθε να καθορίσει τις μοίρες μας, κάνοντας μας να βιώσουμε ένα αλλεπάλληλο συναισθηματικό roller coaster και να αδημονούμε να τους ξαναδούμε, μέχρι την επόμενη φορά, για ακόμα περισσότερο!»
Ομολογώ ότι το είχα ένα μικρό άγχος για το πως θα ήταν το live, δεδομένου ότι μου τα είχαν χαλάσει λιγάκι οι Primordial, πριν ενάμιση μήνα, στην Τσεχία στο Βrutal Assault Fest. Η απόδοση της μπάντας και κυρίως του Alan, ήταν μέτρια και κουρασμένη ,όχι τόσο αντάξια των προσδοκιών μου, μιας και θα τους έβλεπα για πρώτη φορά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην καταφέρω να τους «βρω». Επίσης, την προηγούμενη μέρα 19/09 έπαιξαν στο Αγρίνιο και ήμουν σίγουρος ότι θα έκαναν τα έκτροπα εκεί από τις κραιπάλες. Ευτυχώς όμως βγήκα λάθος, η μπάντα ήταν σαν τη μέρα με τη νύχτα σε σχέση με το live της Τσεχίας και παρόλο που έδωσαν ένα «άγριο» live στο Αγρίνιο, ήταν λες και δεν τους άγγιξε καθόλου η κούραση.
Προτού να ξεκινήσω να περιγράφω το live, θα ήθελα να επισημάνω το έξης, που λίγο πολύ είναι γνωστό: οι Primordial μεγαλώνουν συνεχώς σαν μπάντα. Εξελίσσονται μουσικά επίσης. Μπορεί να μην καταφέρουν ποτέ να γεμίσουν αρένες κλπ, αλλά στη συνείδηση μας θα μείνουν ως μια πολύ μεγάλη μπάντα! Μία μπάντα ξεχωριστή, που θα έχει αφήσει το στίγμα της ανεξίτηλο στην ιστορία της metal μουσικής, όπως άλλες ιστορικές θρυλικές μπάντες σαν τους Bathory και τους Mayhem και τούτο εδώ το live διάρκειας δύο ωρών και βάλε παρακαλώ, ήρθε να επισφραγίσει την ανεκτίμητη αξία τους. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Nefarious Spirit
Περίπου ένα τέταρτο μετά από την προκαθορισμένη ώρα τους, σε ένα γεμάτο από νωρίς κόσμο Temple, η πρώτη πενταμελής μπάντα έχοντας και ως session bass player τον Ορέστη Οικονομόπουλο των Order Of The Ebon Hand, στο μισάωρο που είχαν στη διάθεση τους, μας παρουσίασαν ένα λίγο πιο ατμοσφαιρικό spiritual black metal. Το σετ τους ήταν βαθιά επηρεασμένο από Mayhem και βασιζόμενο στο “Thrones” demo τους.
Χαρακτηριστική φυσιογνωμία ο τραγουδιστής τους που εμφανίστηκε με σεντόνι, με το χαώδες απόκοσμο βλέμμα του, βαμμένος corpse paint, με ωραία φωνή με σταθερότητα και βάθος. Η θεατρικότητα στις κινήσεις του σε στυλ Dead ήταν αξιοσημείωτες, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτές οι εποχές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί (;). Η μουσική τους επίσης περιλάμβανε αρκετά στοιχεία από Varathron και κάποια μελωδικά μέρη σε πιο epic στυλ. Η διασκευή τους στο “Equimanthorn” από Bathory, δυστυχώς δεν συγκίνησε τον κόσμο ιδιαίτερα, που ήθελε ακόμα «ζέσταμα». Σίγουρα μία μπάντα που έχει κάτι να πει, γιατί βγάζει μία ιδιαίτερη ατμόσφαιρα λόγω τραγουδιστή, αλλά χρειάζεται περισσότερες συναυλίες για να δυναμώσει και να βρει μία χαρακτηριστική ταυτότητα.
Setlist
1. Holy Demise
2. Nefarious Spirit
3. Thrones
4. New
5. Brimstone
6. Equimanthorn
7. Destructive
Embrace Of Thorns
Τη σκυτάλη την παίρνουν οι Embrace Of Thorns πενταμελής και αυτής μπάντα. Βαμμένοι όλοι αυτή την φορά σε στυλ Primordial και Varathron, μπήκαν δυνατά και αυτοί ένα τέταρτο αργότερα. Εδώ ο ήχος ήταν πιο καθαρός. Το σετ τους, διάρκειας περίπου 50’, πιο «ανεβαστικό» γεμάτο από ωμό, καταιγιστικό, old school thrash/death/black metal με γρήγορες κιθάρες, επικά intro, καπνούς, ανάποδους σταυρούς, ωραίες απαγγελίες αλλά και τρομερές κραυγές αλλά απαρτιζόμενο κυρίως, από το φοβερό παίξιμο στα drums από τον Maelstrom (Ravencult). Στην κυριολεξία μεγάλος παίκτης, γρήγορος σαν το χταπόδι, σε συνέπαιρνε με αυτά που άκουγες, έχοντας ως αποτέλεσμα το κοινό να αρχίσει να ζεσταίνεται.
Primordial
22:55 και επιτέλους, ήρθε η ώρα που όλοι περιμέναμε με ανυπομονησία. Ένα επιβλητικό ξεκίνημα με καπνούς, όπου άκουγες το ανατριχιαστικό intro τους «απαγγελία/μοιρολόι» "Dark Horse On The Wind". Επική ατμόσφαιρα στο “Where Greater Men Have Fallen” και ένα sold out Temple να σείεται και να τραγουδάει μαζί! Υπήρχαν στην αρχή κάποια προβληματάκια στον ήχο, αλλά με τις συνεχείς παρατηρήσεις του Alan στον ηχολήπτη ευτυχώς ξεπεράστηκαν.
Ο Alan, ως γνήσιος IΙρλανδός που σέβεται τον εαυτό του, είναι πολύ γερό ποτήρι (τα μπουκάλια κρασί και Jameson έφευγαν σαν «νεράκι») παρόλα αυτά όμως, είναι μεγάλος performer. Άκρως επικοινωνιακός, προλόγιζε συνέχεια τα κομμάτια, αεικίνητος συνεχώς, μας εμψύχωνε συνέχεια να φωνάζουμε και να βαράμε παλαμάκια. Δεν μας άφηνε σε καμία στιγμή, ούτε λεπτό, αναπτύσσοντας μία σχέση αλληλεξάρτησης με το κοινό. Έχει υιοθετήσει, στο δικό του μοναδικό στυλ, τις καλύτερες κινήσεις του Hansi Kursh και του Dickinson (υποκλίσεις, χαμόγελα ευχαριστίας, μέχρι και κλωτσιές στον αέρα!). Αν και λίγο υπερβολικό, ακόμα και όταν μίλαγε καθαρά ήταν σαν να ακούς τον ίδιο τον Dickinson!
Επίσης παιχνιδιάρης αρκετά! Μας έκανε πλάκα συνεχώς, "λέγοντας" την σε κάποιους να αφήσουν τα κινητά τους και να παρακολουθήσουν τη συναυλία, μέχρι όταν μας έβλεπε λίγο χαλαρούς μας «τσίτωνε» να κάνουμε φασαρία με κινήσεις «αποδοκιμασίας». Επίσης, δεν άφησε θηλυκιά γάτα χωρίς να την πειράξει και να την φλερτάρει με τον τρόπο του!
Μεγάλος animater/εμψυχωτής, η «ψυχή» της μπάντας, μας έκανε ότι ήθελε με τα παιχνίδια του! Φωνητικά επίσης, ήταν πολύ δυνατός, ζούσε το κάθε λεπτό, τον κάθε στίχο με εξαίρεση κάποια λαθάκια στο “Lain With The Wolf” που ξέχασε κάποιους στίχους.
Θεατρική η perfomance του αρκετά, όπως θεατρική ήταν και η μουσική τους καθόλη την διάρκεια του live, αφού ακούγοντας τους, πέρναγες μέσα από πάρα πολλές διακυμάνσεις συναισθημάτων. Από τη μια ένιωθες, από τον ενθουσιασμό του κόσμου με τα μικρά moshpits και τα crowdsurfings, ότι ήσουν σε συναυλία των Tankard, με μπύρα στο χερι και «σπρωξίδια» με τους κολλητούς και από την άλλη, να ζεις ένα δράμα βλέποντας την σπαρακτική ερμηνεία του Alan, με το σχοινί της κρεμάλας περασμένο στο λαιμό του, στο “Stolen Years”. Ο άνθρωπος είχε την ικανότητα να σου γυρίζει την ψυχολογία σε δευτερόλεπτα και να σε κάνει να χαίρεσαι και να γελάς με τις ατάκες του και την στάση του.
Επίσης, μεγάλη εντύπωση μου έκανε το γεγονός που ήταν όλο το show ήταν βγαλμένο μέσα από τον αυθορμητισμό, λίγο πιο χύμα και αρκετά διαδραστικό με το κοινό από κάτω. Ο άλλος κιθαρίστας Michael O'Floinn, το απολάμβανε επίσης, με τις μπλουζ αισθητικής, κινήσεις του αφού είχε πορωθεί και ο ίδιος από το κοινό. O Averil είχε τρομερή ενέργεια δεν ήθελε να σταματήσει να παίζει, ρουφούσε την ενέργεια του κόσμου, (πόσες φορές ακούσαμε ότι θα ήταν το τελευταίο τραγούδι, ενώ δεν σταματούσαν!) και συνέχιζε τα παιχνίδια του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα πειράγματα του Nemtheaga στο κοινό να «ψήσουμε», τον εγκέφαλο της μπάντας, τον κιθαρίστα Cia’ran να παίξουν και άλλο. Τους δικαιώσαμε με τις φωνές μας και αυτοί μας το ανταπέδωσαν ακόμα περισσότερο, συνολικά, παίζοντας δυο κομμάτια εκτός setlist με μεγαλειώδες φινάλε το “Heaven Tribes”.
Ένα παντελώς συναισθηματικό και τίμιο live, από μια τίμια μπάντα επίσης. Ένα συγκρότημα, που όσες φορές και να το δεις, δεν το χορταίνεις! Ένα γκρουπ, που σέβεται και τιμάει τους οπαδούς του, απαρτιζόμενο από αληθινούς ήρωες και πολεμιστές της καθημερινής ζωής. Μας έδωσαν απλόχερα, ένα ολοκληρωμένο σετ διάρκειας, πάνω από δυο ώρες, παίζοντας μας τα άπαντα σε ένα sold out Temple! Ικανοποιώντας κάθε οπαδό , αφού το best of set τους περιλάμβανε πολλά παλιά και τα καλύτερα κομμάτια-ύμνους τους, από όλη την καριέρα τους! Απερίγραπτη με λόγια, η συναισθηματική φόρτιση, που έφτανε στα ύψη, σε όλη την διάρκεια του σετ τους, και αυτή είναι η μαγεία που προσφέρει η μουσικής τους ακούγοντας τους ζωντανά! Η φετινή συναυλιακή σεζόν δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει καλύτερα! Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ακούω Primordial, όλη την ώρα, για κάνα μήνα τώρα!
“To whatever shore
You know as your own
We stand as one, we stand alone
We are born
From the same womb
Hewn from the same stone” (Α.A Nemtheanga, Primordial)
SETLIST
Where Greater men Have Fallen
Nail Their Tongues
Gods To The Godless
No Grave Deep Enough
Babel’s Tower
The Burning Season
Stolen Years
As Rome Burns
To Hell Or The Hangman
Lain With The Wolf
Wield Lightning To Split The Sun
Coffin Ships
Sons Of The Morrigan
Empire Falls
Encore:
Heathen Tribes
Για το Rock Overdose
Νίκος Μαθιόπουλος
Φωτογραφίες: Alekos Kat.
Comments
