Το The Temple εξελίσσεται πολύ γρήγορα -και δίκαια- σε χώρο που οργανώνει πολύ όμορφες συναυλίες και μάλιστα διαφόρων ειδών. Είναι τέτοια η δομή και κυρίως η ακουστική του χώρου που έχει κερδίσει τον κόσμο, ενώ και η τοποθεσία του σχεδόν δίπλα από το σταθμό μετρό του Κεραμεικού βολεύει ιδιαίτερα τους πάντες και ιδιαίτερα προς την μετακίνηση τους από και προς το κέντρο. Αυτή τη φορά είχαμε εμβόλιμη συναυλία η οποία ήταν να διεξαχθεί σε άλλο χώρο, σε χώρο ο οποίος φιλοξένησε φασιστική μάζωξη και φυσικά οι μπάντες με τη μία ακύρωσαν τις εμφανίσεις τους που προοριζόντουσαν κάπου τον Δεκέμβρη αν θυμάμαι καλά και άλλαξαν ημερομηνία και χώρο διεξαγωγής. Οι τρείς μπαντάρες μας που ξεσηκώσανε τους οπαδούς ήταν οι Resurgency, οι Death Courier και οι Necrochakal, η καθεμία από τις οποίες έχει δώσει το δικό της στίγμα στην Ελληνική σκηνή και που αποτέλεσαν φοβερό πακέτο -και πόλο έλξης φυσικά- για όσους συνεχίζουν να στηρίζουν τέτοιες συναυλίες. Να τονίσουμε ότι ο κόσμος και πάλι ανταποκρίθηκε και ότι τουλάχιστον υπάρχει ελπίδα από μερίδα οπαδών, όσον αφορά τις μπάντες, έτσι ώστε αυτές να βλέπουν τους κόπους τους να ανταμείβονται. Η συναυλία τελείωσε ακριβώς τα μεσάνυχτα και όλοι έφυγαν υπέρ του δέοντος ευχαριστημένοι στο τέλος.
Αρχή με τους σκληροπυρηνικούς Necrochakal, και αν θα μπορούσε κανείς να συνοψιστεί το στυλ και την όλη παρουσία τους με τρεις μόνο λέξεις, αυτές θα ήταν black thrash attack! Πραγματικά βγήκαν φρενήρεις και με την τσίτα να περισσεύει, τιμώρησαν το κοινό με ολοκληρωτικό χάος στον ήχο τους και αρκετά old-school παρουσία επί σκηνής. Ο Bestial Invocator στα φωνητικά είναι μία παρουσία που σε καμία περίπτωση δε μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Και μόνο για τα τεράστια καρφιά που φοράει στα χέρια του και τα κρεμασμένα κόκκαλα, το μάτι πέφτει πάνω του με τη μία, χώρια το όποιο εκτόπισμα του. Δεν ξέρω αν μέτρησα σωστά, παίξανε νομίζω οχτώ κομμάτια, τα οποία απέδωσαν με ιδιαίτερη ταχύτητα και ακρότητα, ενώ δε χρειάστηκε να πουν λέξη προς το κοινό κατά τη διάρκεια της απόδοσης τους. Τα ριφφ έδιναν κι έπαιρναν και γέμιζαν τον ήχο τους, ενώ τα τύμπανα είχαν εξαιρετικό ήχο ενώ εφορμούσαν και κατέστρεφαν τα πάντα. Μεταξύ των δικών τους κομματιών, είχαμε την τύχη να ακούσουμε και μία κολασμένη διασκευάρα στο ''Outbreak Of Evil'' των Sodom, όπου και οι οπαδοί τίμησαν με αρκετό κοπάνημα από την πλευρά τους. Άψογοι και ανίεροι σε κάθε τους ανάσα και νότα, οι Necrochakal απέδειξαν γιατί ορθώς έχει γίνει ντόρος γύρω από το όνομα τους. Με το καλό κι ένα full length και περισσότερες ζωντανές εμφανίσεις προσεχώς!
Oι Death Courier από την Πάτρα είναι αυτό που λέμε ο σεβασμός ο ίδιος! Τι να πείς για μία από τις πρώτες ακραίες μπάντες στην ιστορία της Ελληνικής σκηνής, δέος και τιμή να είναι ακόμα ανάμεσα μας. Ειδικά ο Βασίλης σε μπάσο και φωνητικά είναι ένας άνθρωπος που έχει δώσει όλο του το είναι για τη μουσική που αγαπάμε και όλες οι Ελληνικές μπάντες εκεί έξω νιώθω ότι του χρωστάνε πολλά, γιατί άνθρωποι σαν αυτόν βάλανε το στήθος τους μπροστά για να μπορέσουν τα σημερινά συγκροτήματα να συνεχίσουν να παίζουν. Άψογοι και οι Death Courier στη συνολική τους παρουσία, βασικά και μόνο που κυκλοφόρησαν δίσκο ξανά (το υπέροχο ''Perimortem'' το 2013) μετά από 21 χρόνια απουσίας, θα αρκούσε για να έχουν ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του καθενός. Παίξανε 11 κομμάτια πιο γρήγορα κι από αστραπές, ενώ στο πλάι του Βασίλη είχαμε στην ουσία 2 μέλη των Vermingod, τους οποίους είδαμε τις προάλλες στον ίδιο χώρο. Ο Γιώργος στις κιθάρες με το φοβερό καρπό που διαθέτει κατέβαζε ριφφάρες συνεχώς, ενώ κι ο Ηλίας στα τύμπανα έπαιζε τις κάλτσες του και για άλλη μία φορά επιβεβαιώθηκε ότι συγκρότημα που είναι τρίο, γαμεί και σπέρνει. Εκπληκτικά και τα τρία αν θυμάμαι καλά νέα κομμάτια που παίξανε, αν ο δίσκος που θα βγει είναι όλος έτσι, ετοιμαστείτε για σοκ μεγατόνων. Τα σέβη μου ρε μινάρες!
Οι Resurgency κυκλοφόρησαν πέρυσι τον Απρίλιο τον 2ο δίσκο τους ''No Worlds...Nor Gods Beyond'', και πραγματικά έκαναν το πολύ μεγάλο βήμα, ξεπερνώντας το ήδη φοβερό τους ντεμπούτο ''False Enlightenment''. Αυτό που είδα από τα παιδιά είναι 10 επίπεδα πάνω από αυτό που έχω ξαναδεί αρκετές φορές στο παρελθόν, μιλάμε για μία απίστευτη εξέλιξη στο παίξιμο και τον ήχο τους, σφιχτοδεμένοι σαν μία σιδερένια γροθιά έτοιμη να σπάσει κεφάλια όποιων τους αμφισβητήσουν, ενώ και ο ήχος που είχαν ήταν φοβερός. Μετά από το πρώτο κομμάτι που κόντεψαν να διαλύσουν την κάσα των τυμπάνων (Τράκας παντοτινή εγγύηση ξύλου), τα προβλήματα διορθώθηκαν και μετά από 14 κομμάτια και μία ώρα γεμάτη (σκυλιά του πολέμου, ούτε καν ίδρωσαν), επιβεβαίωσαν γιατί είναι μία από τις καλύτερες ακραίες μπάντες που εμφανίστηκαν ποτέ στη χώρα και γιατί πρέπει να κυκλοφορούν υλικό συχνότερα ώστε να μένουν επίκαιροι. Γουστάρω που παίζουν αυτό το πλήρως Αμερικανόκαυλο death metal και ειλικρινά δε μπορώ να σκεφτώ πολλές νεότερες μπάντες εκεί έξω που να είναι καλύτερες, στα παιδιά αξίζει να κάνουν άνοιγμα στο εξωτερικό εφ' όσον αυτό είναι δυνατό και να βγουν να τους δει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται. Τίμησαν το όνομα τους και όλο το είδος με την παρουσία τους, όσοι έχετε καιρό να τους δείτε, σχεδόν θα εκπλαγείτε από το πόσο ντούκια έχουν γίνει και πόσο καλύτεροι εμφανίζονται με τα χρόνια. Το τέλειο κλείσιμο μίας τέλειας συναυλίας και με φοβερές αποδόσεις και από τα τρία συγκροτήματα. Ευχόμαστε από καρδιάς σε όλες τις μπάντες να συνεχίζουν με ανάλογο ζήλο μελλοντικά και με περισσότερες κυκλοφορίες και συναυλίες. Να στηρίζετε τέτοιες μπάντες συνοπαδοί, για να παίρνουν κίνητρο να προσφέρουν ανάλογα θεάματα, είναι το λιγότερο που αξίζουν!
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Αλόρας
Comments
