Παρασκευή 20 Μαΐου 2022
Οι Sad Lovers And Giants αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα συγκροτήματος, που δεν απέκτησε την αναγνώριση, που άξιζε στα χρόνια της ακμής του. Όντας στην καρδιά του post punk κινήματος ήδη από τα πρώτα του χρόνια έδωσαν κάποιους σπουδαίες κυκλοφορίες στα 80s και σιγά σιγά έσβησαν στη λήθη. Ο χρόνος όμως ακριβοδίκαια τους καθιέρωσε στις συνειδήσεις των μουσικόφιλων ως εκ των πρωτοπόρων του είδους και τους έδωσε μια δεύτερη ζωή, σημαντικό μέρος της οποίας έχουν περάσει στην Αθήνα. Τρία χρόνια λοιπόν και κάτι lock down μετά την τελευταία τους εμφάνιση επέστρεψαν για να γιορτάσουν μαζί μας τα 40χρονα τoυ ακρογωνιαίου post punk λίθου “Epic Garden Music”.
Μερικά λεπτά μετά τις εντεκάμισι λοιπόν, το συγκρότημα από το Watford πήρε τη θέση του στη σκηνή του Αn club -που τόσο μας είχε λείψει- και οι πρώτες νότες του “Εcho Play” πλημμύρισαν το χώρο. Για τα επόμενα περίπου 45 λεπτά είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ένα πρωιμό gothic rock αριστούργημα στην ολότητα του, μαζί με μερικά ακόμα singles από εκείνη την εποχή, τα οποία βρήκαν το δρόμο τους σε επόμενη επανεκδόση του δίσκου και πλέον θεωρούνται αναπόσπαστο κομμάτι του. Η φωνή του Garce φάνηκε να ζορίζεται λίγο στα πρώτα κομμάτια, αλλά σιγά-σιγά βρήκε τα πατήματα του, ενώ το υπόλοιπο συγκρότημα δε δυσκολεύτηκε να αποδώσει με πιστότητα την ατμόσφαιρα ενός κλασικού δίσκου, παρά τη συναυλιακή απραξία των τελευταίων μηνών.
Διάλειμμα ολίγων λεπτών και επιστροφή κατόπιν για τους Sad Lovers And Giants, αυτή τη φορά για ένα “Best Of “set, που θα κάλυπτε μεγάλο μέρος από την υπόλοιπη δισκογραφία τους, φτάνοντας ως και το “Mission Creep” του 2018. Η εκκίνηση με το -εύκολα στα πέντε καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει- “In Flux” έδωσε την απαραίτητη ώθηση και σε αυτό το δεύτερο μέρος του live, ενώ εκπλήξεις όπως το “Sex Without Gravity”, το οποίο παίχτηκε ζωντανά για παρθενική φορά στη συναυλιακή τους πορεία, έδωσαν στη βραδιά ένα ξεχωριστό χρώμα.
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς πάντως, το συγκρότημα δε διαθέτει στο οπλοστάσιο του πληθώρα “πιασάρικων” κομματιών για να υποστηρίξει στο 100% ένα τέτοιο εγχείρημα κι έτσι παρά την παρουσία στο setlist αειθαλών κομματιών όπως τα “Alaska”, “Sleep Is For (Everyone)”, “Imagination” ή το εμβληματικό “Things We Never Did”, υπήρξε μια “κοιλιά” κάπου προς τη μέση αυτού του ανασκοπικού μέρους της εμφάνισης τους, που άμβλυνε ελαφρώς το συνολικό πρόσημο της βραδιάς.
Σε κάθε περίπτωση, η παρτίδα σώθηκε και μάλιστα πανηγυρικά στο καθιερωμένο encore, όπου ενθουσιασμός μπάντας και κοινού έφθασε στα ύψη με το γραμμένο για χορό “Colourless Dream”, το υπερκλασικό “Lost In A Moment”, και το άχαστο 50:50, στο οποίο έγινε ο αναμενόμενος χαμός. Οι ιαχές του κοινού μάλιστα, ανάγκασαν το συγκρότημα να συνεχίσει για μερικά μέτρα ακόμα -παρά το γεγονός ότι μόλις είχε σταματήσει να παίζει- παρέχοντας αφενός την ευκαιρία στον -αγνώστων λοιπών στοιχείων- πιτσιρικά σαξοφωνίστα που συνόδευε τη μπάντα σε ορισμένα κομμάτια, να ξεδιπλώσει και τις σολιστικές του ικανότητες και αφετέρου δίνοντας θριαμβευτικό τόνο στην αποχώρηση τους, αλλά και σε εμάς έναν ακόμη καλό λόγο να ξαναβρεθούμε στο Αν και το επόμενο βράδυ.
Σάββατο 21 Μαΐου 2022
Τρία χρόνια μετά χρειάστηκαν για να ανανεώσουμε το ραντεβού μας με μία μεγάλη και σπουδαία μπάντα όπως οι Sad Lovers and Giants. Λόγω του τελικού κυπέλλου ποδοσφαίρου Ελλάδος η συναυλία ξεκίνησε μετά την λήξη του αγώνα στις 23:00, λίγο πιο αργά δηλαδή. Μικρό το κακό όμως αφού ήταν Σάββατο βράδυ, όποτε ήταν ότι έπρεπε, για μία μικρή εξόρμηση στα μπαράκια των Εξαρχείων ύστερα. Το κλίμα χαλαρό, μισογεμάτο το ιστορικό An club αυτή τη φορά, με κόσμο από διάφορες ηλικίες, με την πλειοψηφία του κοινού να απαρτίζεται από άτομα που ακούν dark wave, post punk και ελάχιστους metalheads.
Ως γνωστόν, το σετ θα απαρτιζόταν από δύο μέρη. Το πρώτο μέρος θα αποτελούνταν από την παρουσίαση ολόκληρου του ντεμπούτο άλμπουμ «Epic Garden Music» με αφορμή τα 40α γενέθλιά του. Ένα άλμπουμ-Ορόσημο, ένα κλασικό αριστούργημα, ηχογραφήθηκε στα θρυλικά Spaceward Studios του Cambridge το 1981 κι αντίκρισε το φως της δημοσιότητας το επόμενο έτος. Δικαίως, ανήκει στα 5 καλύτερα άλμπουμ που ξέβρασε ποτέ ο Post Punk ρομαντισμός. Το δεύτερο σετ θα περιλάμβανε μόνο best of επιλογές της μπάντας, διαφορετικές με της προηγούμενης μέρας, μιας και η επίσκεψη τους στη χώρα μας ήταν διήμερη και αυτή τη φορά.
To live παρόλο που αισθητικά είχε απλοϊκό χαρακτήρα, ήταν «αισθαντικό» αφού ήταν μπολιασμένο από έναν ρομαντισμό συνοδευόμενο από ατμοσφαιρικές και σκοτεινές μελωδίες. To πρώτο σετ διάρκειας 45 λεπτών ούτε που το καταλάβαμε για πότε τελείωσε, αφού από άποψης εκτέλεσης των κομματιών και ήχου ήταν άψογα! Ο δίσκος ζωντανά ακούγεται πολύ καλύτερος από το studio, αφού του δίνεται ένα εύρος «αέρα» στις συνθέσεις του, που το κάνουν να ακούγεται πολύ πιο «φρέσκος».
Ακολούθησε ένα μικρό δεκαπεντάλεπτο διάλλειμα και στη συνέχεια ξεκίνησε το β μέρος της συναυλίας. Στην αρχή του, αν και υπήρξε μία σχετικά μικρή «κοιλιά», ακούσαμε από τη μέση και έπειτα, δυνατές στιγμές όπως τα: «Sleep (Is for Everyone)», «Seven Kinds of Sin», το «Paradise» - από τον τελευταίο δίσκο τους καθώς και το επικό - κλασσικό «Things We Never Did», όπου κυριολεκτικά ανατριχιάσαμε, αφού κάναμε ένα βαθύ μακροβούτι στην δίνη του παρελθόντος. Επίσης, είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε το «Your Skin and Mine» αφού δεν το είχαν ξαναπαίξει ποτέ ζωντανά πλην της προηγούμενης βραδιάς.
Το κοινό, αν και στην αρχή ήταν αρκετά μουδιασμένο, ενθουσιασμένο μετά χόρευε στους ρυθμούς της κιθάρας του Tony Mc Guinness και τραγουδούσε μαζί, με την αναλλοίωτη στον χρόνο, φωνή του Garce Allard, ο οποίος ήταν σε τρομερά κέφια κάνοντας συνεχώς αστεία –«τρολλάροντας» όλη την ώρα κάθε φορά που προλόγιζε τα τραγούδια. Ο ήχος ήταν «γεμάτος» από τα synths του Will Hick, και τα καταπληκτικά drums του Nigel Pollard που «ανέβαζαν» και αναδείκνυαν περισσότερο τα τραγούδια.
Oι Sad Lovers & Giants βγήκαν για ένα χορταστικό encore από τρία κομμάτια, όπου έγινε ένας μίνι χαμός! Δεν άργησαν να περάσουν δύο λεπτά αργότερα και η μπάντα ενθουσιασμένη και η ίδια, με την αλληλεπίδραση του κοινού και την ασταμάτητη ζήτηση του για να παίξουν και άλλο, εμφανίστηκαν και για δεύτερο encore (παρακαλώ) ολοκληρώνοντας το σετ τους με το μνημειώδες all time classic - ότι πιο fun κομμάτι τους - και αγαπημένο μου «50-50», αποζημιώνοντας μας όλους, πράττοντας τα δέοντα για 135 λεπτά συνολικά!!
Εν κατακλείδι, μιλάμε για ένα πάρα πολύ ωραίο live παιγμένο από μία ιστορική μπάντα, που έχει επηρεάσει από Depeche Mode και The Cult έως και Paradise Lost (ακούστε το Like Thieves, ένα πιο αργό Say Just Words και θα με θυμηθείτε), με πάρα πολύ καλό ήχο μέσα σε έναν χώρο ιστορικό και «χαλαρό» όπως είναι το An Club.
SETLIST
Set One : Epic Garden Music
Intro
Echoplay
Clocktower Lodge
Clint
Lope
Cloud 9
Alice (Isn't Playing)
Far From the Sea
Set Two
In Flux
Alaska
Biblical Crows
Vendetta
Asylum Town
Beauty Is Truth
Sleep (Is for Everyone)
Your Skin and Mine
Seven Kinds of Sin
Paradise
Things We Never Did
Encore:
Imagination
On Another Day
Lost in a Moment
Encore two
Colourless Dream
50:50
Για το Rock Overdose
Δημήτρης Σούρσος (Παρασκευή)
Νίκος Μαθιόπουλος (Σάββατο)
Φωτογραφίες: Καταστρόφος Αλέξανδρος
Comments
