Πραγματικά, για την χθεσινή συναυλία ανυπομονούσα όσο λίγες φορές. Ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα thrash metal σχήματα, θα επισκεπτόταν την χώρα μας. Αν και κάποια πράγματα που διάβασα από το live της Αθήνας, με έκαναν να ξενερώσω, όταν είδα μερικά βιντεάκια με την εμφάνισή τους, ήμουν σίγουρος πως θα κατεδαφιστεί το Principal.
Την συναυλία άνοιξαν οι Θεσσαλονικείς Beyond The Existence. Μια μπάντα με ένα full length, η οποία έδωσε πραγματικά τον καλύτερό της εαυτό. Τα παιδιά φάνηκαν πανέτοιμα για αυτό το live, βγήκαν στη σκηνή γεμάτοι ενέργεια και συγκέντρωση και κατάφεραν να ξεσηκώσουν το κοινό με την μουσική τους. Ο frontman της μπάντας, ο Ίκαρος, έχει μεγάλη άνεση στη σκηνή, καταφέρνει να ξεσηκώσει το κοινό, ενώ παράλληλα το διασκεδάζει και αυτό φαίνεται στις κινήσεις του αλλά και στο χαβαλέ που κάνει επί σκηνής όταν σολάρει ο κιθαρίστας. Την ίδια άνεση φάνηκαν να είχαν και ο μπασίστας, ο οποίος όργωσε την σκηνή αλλά και το νέο μέλος της μπάντας, ο Γιώργος, ο οποίος δεν σταμάτησε το headbanging. Πολύ δεμένη και δουλεμένη μπάντα, κάτι που φάνηκε στην εμφάνισή τους.
Αφού έπαιξαν περίπου ένα 40λεπτο, οι Beyond The Existence αναγκάστηκαν να μην παίξουν το τελευταίο τους κομμάτι, αφού τους ζητήθηκε από την διοργάνωση να κατέβουν διότι τους τελείωσε ο χρόνος. Μετά από ένα 20λεπτο και αφού ο roadie του DiGiorgio θυμιάτισε όλη την σκηνή, τα φώτα χαμήλωσαν και το κοινό άρχισε να ουρλιάζει. Πρώτος στη σκηνή ανέβηκε το θηρίο της μπάντας, ο Gene Hoglan, ο οποίος χαιρέτισε το κοινό και πήρε θέση πίσω από τα drums του. Στη συνέχεια βγήκαν και τα υπόλοιπα μέλη, με τον Chuck Billy να βγαίνει τελευταίος και το thrash ολοκαύτωμα να ξεκινάει. Απίστευτη ενέργεια από τον εξαιρετικό frontman αλλά και από τον Eric Peterson, ο οποίος είχε τρελά κέφια και δεν σταμάτησε να περπατάει πάνω στη σκηνή και να χτυπιέται με κάθε ευκαιρία. Από την άλλη πλευρά, ο DiGiorgio έκανε τα δικά του, έπαιζε με το κοινό, σόλαρε στο μπάσο του, έκανε headbanging και όλα αυτά τα έκανε ταυτόχρονα, σαν να είναι όλα τόσο εύκολα. Το ίδιο συνέβαινε και με τον Skolnick, ο οποίος έπεφτε, κυριολεκτικά, στα πατώματα όταν σόλαρε και επιβεβαίωσε για ακόμη μια φορά το πόσο εξαιρετικός κιθαρίστας είναι.
Στο setlist όπως ήταν φυσικό υπήρχαν τραγούδια του τελευταίου δίσκου τους, με το “The Brotherhood of Snake” να ανοίγει την συναυλία, αλλά και του προτελευταίου άλμπουμ τους, με τα “Rise Up” και “Dark Roots of The Earth”. Όπως ήταν φυσικό, ο κακός χαμός έγινε στα “Disciples Of The Watch”, “The New Order”, “Practice What You Preach”, “The Preacher”, “Into The Pit”, “Over The Wall” και “D.N.R.”.
Οι Testament έκλεισαν την εξαιρετική συναυλία τους με το “The Formation Of Damnation”, με μας από κάτω να νομίζου ότι θα επιστρέψουν για encore, χωρίς ωστόσο να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσαν άνετα να παίξουν άλλο ένα εικοσάλεπτο. Η συναυλία κράτησε λίγο, όταν πρόκειται για headline show. Οπότε, υπήρξε μια μικρή γκρίνια, όπως και για το ότι δεν παίξαν το “More Than Meets The Eye”, όπως έκαναν στην Αθήνα. Όσον αφορά τον ήχο, ήταν πολύ καλύτερος από αυτόν που είχαν οι Iced Earth πριν λίγες μέρες, στον ίδιο χώρο. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν και ένας ήχος που αναλογεί σε μια τόσο μεγάλη μπάντα. Οι κιθάρες προφανώς και ήθελαν ανέβασμα, τα σόλο του Skolnick «χαντακώνονταν», ενώ η φωνή πολλές φορές ακουγόταν μετά βίας. Τα ντραμς ίσως ήταν αρκετά δυνατά κάποιες φορές, ενώ το μπάσο ήταν ακριβώς όπως πρέπει.
Όπως και να έχει, ήταν μια πολύ καλή thrash metal εμφάνιση, με αρκετά pit και crowdsurfings, με αστείρευτη ενέργεια τόσο από τους Beyond The Existence αλλά και από τους Testament. Οι τελευταίοι είχαν αρκετά κέφια, ιδιαίτερα ο Chuck Billy ο οποίος δεν χαλάστηκε από το σκηνικό του τρελαμένου οπαδού που όρμηξε στη σκηνή και προσπαθούσαν 4 άτομα να τον κατεβάσουν, ούτε με έναν άλλον οπαδό που προσπάθησε να κάνει το ίδιο. Αντιθέτως, γέλασε και του προσέφερε μια μπακέτα, ενώ ο Eric έδινε το χέρι του και τις πένες του στο κοινό σε κάθε ευκαιρία. Βέβαια, η συναυλία θα μπορούσε να είναι καλύτερη, αν είχε καλύτερο ήχο και αν μας έδιναν ένα 20λεπτο ακόμη οι Testament.
Για το Rock Overdose,
Κωνσταντίνος Σωτηρέλης
Φωτογραφίες: Γιάννης Αντωνίου
Comments
