Με αφορμή άλλη μία επίσκεψη των μεγάλων Sodom στην Ελλάδα, οι οποίοι θα τιμήσουν το συναυλιακό κοινό της χώρας μας για πολλοστή φορά, θεωρήσαμε ως ελάχιστη υποχρέωση για την προσφορά τους σε όλη τη μεταλλική σκηνή, και για τις χαρές που μας έχουν δώσει, να τους τιμήσουμε με ένα όσο το δυνατόν επιγραμματικότερο αφιέρωμα της καριέρας τους και όλων των διαφορετικών φάσεων που πέρασαν μέχρι σήμερα. Ελπίζουμε να το απολαύσετε όσο κι εμείς την ώρα που το πραγματοποιούσαμε.
Σχηματισμός, αμπαλοσύνη, φύγε εσύ - έλα εσύ!
Οι Sodom ξεκίνησαν τη διαδρομή τους το σωτήριο έτος 1981 από τη βιομηχανική πόλη του Γκελζενκίρχεν της Δυτικής Γερμανίας, γνωστή για τα ορυχεία της και την ποδοσφαιρική ομάδα της Σάλκε (που την υποστηρίζει και ο Tom), ευρέως γνωστή ως ''οι βασιλικοί μπλε''. Ο Thomas ''Angelripper'' Such και ο Frank ''Aggressor'' Terstegen (όχι της Μπαρτσελόνα) ήταν τα αρχικά μέλη και στην συνέχεια προσχώρησε στο συγκρότημα σχετικά σύντομα ο ντράμερ Rainer '' Bloody Monster'' Focke και ο κιθαρίστας Arius ''Blasphemer''.
Το συγκρότημα ξεκίνησε ως η απεγνωσμένη προσπάθεια του Tom να απαλλαγεί από την απασχόληση του ως εργάτης στα ορυχεία κάρβουνου της πόλης και ήταν κυρίως επηρεασμένο από γκρουπ όπως οι Motorhead, Venom, Tank, Raven, Accept, Rainbow και AC/DC. Τον Bloody Monster αντικατέστησε σύντομα ο Christian ''Witchhunter'' Dudek από το Essen, ενώ παράλληλα ο Blasphemer αποτέλεσε παρελθόν και με την σύνθεση αυτή ηχογραφήθηκαν τα δυο πρώτα demo του συγκροτήματος ''Witching Metal'' (1982) και ''Victims Of Death'' (1984).
O Chris ήταν ο μόνος με σχετική εμπειρία στο πως να γράφει κομμάτια από την συνεύρεση του με μέλη τοπικών συγκροτημάτων στην πόλη που μεγάλωσε κατά τα χρόνια του σχολείου κι ήταν κατά κάποιο τρόπο αυτός που έδινε οδηγίες στους άλλους για το πως πρέπει να γράφονται τα κομμάτια. Τα δύο αυτά demo αποτέλεσαν το έναυσμα στο να τους προσφερθεί δισκογραφικό συμβόλαιο από την Steamhammer, με το περίφημο ενσταντανέ που έλαβε χώρο στην Φρανκφούρτη το 1984, όταν μετά από συναυλία τους μαζί με τους Destruction και Tankard ο Manfred Schütz της SPV GmbH τους είπε την περίφημη ατάκα ''Παιδιά εσείς είστε τόσο κακοί που θα πουλήσετε πολλούς δίσκους''.
Έτσι το συγκρότημα προχώρησε στο να ηχογραφήσει την πρώτη του ολοκληρωμένη δουλειά με τίτλο ''In The Sign Of Evil'', με τον Aggressor να αποχωρεί από το συγκρότημα και την θέση του να παίρνει ο Josef ''Grave Violator'' Dominik τον οποίο μάλιστα τους συνέστησε ο Mille Petrozza των Kreator, αν και ούτε αυτός έμελλε να μείνει για πολύ στο συγκρότημα. Αν και προοριζόταν για ολοκληρωμένη κυκλοφορία, εν τέλει βγήκε ως 12'' λόγω λάθους της εταιρείας Devil's Game που το κυκλοφόρησε. Το ημερολόγιο έδειχνε 5 Μαΐου 1984. Αρκετά ωμό και αδέξιο στο παίξιμο του, το EP αυτό αποτέλεσε προπομπό για το κύμα του black metal που έσκασε στην πορεία.
Αν και δεν βρισκόντουσαν στο καλύτερο τεχνικό επίπεδο, εν τούτοις, κομμάτια όπως το εναρκτήριο και υπεραγαπημένο ''Outbreak Of Evil'' και το ''Blasphemer'', αποτελούν μέχρι και σήμερα μέρη των συναυλιακών set. Μετά την κυκλοφορία του EP, άλλη μία αποχώρηση για το συγκρότημα πήρε σάρκα και οστά, με τον Grave Violator να φεύγει και την θέση του να παίρνει ο Michael ''Destructor'' Wulf, για τις ηχογραφήσεις αυτού που θα γινόταν το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ με τίτλο ''Obsessed By Cruelty''. Σημειωτέον ότι ο Destructor στη συνέχεια πήγε στους Kreator (όπου άντεξε για μία μόνο συναυλία, ενώ βρήκε τραγικό θάνατο σε ατύχημα με την μοτοσικλέτα του το 1993).
Το παράδοξο της υπόθεσης με αυτό τον δίσκο είναι ότι ηχογραφήθηκε δύο φορές, η πρώτη και πλέον χρησιμοποιημένη ηχογράφηση έγινε με τις κιθάρες του Destructor, αλλά η εταιρεία έκρινε ότι η ποιότητα του ήχου και η παραγωγή του Horst Müller στο Βερολίνο ήταν πολύ φτωχή. Έτσι υπήρξε επανηχογράφηση όλου του δίσκου με τον Uwe “Ahäthoor” Christoffers στις κιθάρες και σε παραγωγή του Bobby Bachinger, έχοντας ένα επιπλέον κομμάτι, το "After the Deluge".
Από λάθος της εταιρείας και πάλι (τι πίνανε και δεν μας δίνανε) η αρχική και απορριφθείσα έκδοση του Βερολίνου συμπεριελήφθη στην Αμερικάνικη έκδοση του δίσκου την οποία κυκλοφόρησε η Metal Blade, ενώ η δεύτερη έκδοση κυκλοφόρησε μόνο στην Ευρώπη από την Steamhammer. Στον δίσκο αυτό που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1986, οι Sodom καταφέρνουν να ακουστούν ακόμα πιο άμπαλοι και αδέξιοι από ότι στο EP και δικαίως ο δίσκος θεωρείται από τις χειρότερες κυκλοφορίες τους. Στην συνέχεια όμως, ήρθε η αλλαγή που τους έσωσε την καριέρα. Αρχικά το black metal προσωπείο εξαφανίστηκε, και οι άθλιες φωτογραφίες με τις σφαίρες και γενικά το γραφικό τους image μας άφησε χρόνους προς τέρψη της αισθητικής των ματιών μας (και των αυτιών μας). Ήταν ώρα μόνο για thrash!
Τα χρόνια της δόξας και η απόλυτη αναγνώριση!
Μετά τις διάφορες πολλαπλές αποχωρήσεις από το συγκρότημα, ήταν καιρός να σταθεροποιηθεί η σύνθεση και το 1987 βρίσκει τους Sodom με κιθαρίστα για πρώτη φορά από την δημιουργία του συγκροτήματος (δεν είναι τυπογραφικό λάθος). Η είσοδος στο συγκρότημα του Frank ''Blackfire'' Gosdzik ήταν η απαραίτητη κλωτσιά στον κώλο του Tom και του Chris οι οποίοι πέτυχαν πραγματικό λαχείο στο πρόσωπο του. Έχοντας αλλάξει παράλληλα και θεματολογία, με τους στίχους να εστιάζουν κατά του πολέμου και της πολιτικής, είχε έρθει η ώρα για μεγάλα πράγματα.
Το πρώτο δείγμα της συνεργασίας της καλύτερης σύνθεσης που είχε ποτέ το συγκρότημα, ήταν το EP ''Expurse Of Sodomy'', το οποίο κυκλοφόρησε την 1η Οκτώβρη του 1987. Ήταν τόσο εμφανής η παικτική διαφορά του Blackfire με τα προηγούμενα αχαρακτήριστα όντα που εγκλημάτησαν κατά της εξάχορδης στις αρχικές μέρες του γκρουπ, που ουσιαστικά μιλάμε για την επίσημη ίδρυση του συγκροτήματος από την αρχή. Το ''Sodomy And Lust'' που περιέχεται στο EP είναι από τα πλέον κλασσικά τους κομμάτια και έχει διασκευαστεί πολλάκις (με αποκαρδιωτικά αποτελέσματα τις περισσότερες φορές). Υπήρξαν και κόπιες του EP σαν picture disc.
Με τις μηχανές αναμμένες στο φουλ, το τρίο κυκλοφορεί ένα πραγματικό μνημείο για το thrash την 1η του Δεκέμβρη του 1987. Το ''Persecution Mania'' είναι το άλμπουμ που προφανώς ονειρεύονταν να κάνουν στις αρχές της δημιουργίας τους και που κανείς μέχρι τότε δεν πίστευε ότι μπορούν να καταφέρουν. Με το μπάσιμο του ''Nuclear Winter'' (ΝΟΥΚΛΙΑΡ ΒΙΝΤΕΡ όπως το ξέρουνε οι Έλληνες), γίνεσαι μάρτυρας της ουσίας στο παίξιμο του Blackfire, ο οποίος πρακτικά αποδεικνύεται ότι έκανε μάγκες και τους άλλους δύο και τους ώθησε στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους.
Με ύμνους όπως το ομότιτλο κομμάτι, το καθηλωτικό ''Christ Passion'' και το αρχισυναυλιακό "Bombenhagel" και με σύμμαχο και την καταπληκτική διασκευή του ''Iron Fist'' των Motorhead, το συγκρότημα είδε τους κόπους του να ανταμείβονται με καλές πωλήσεις και με την αναγνώριση να αρχίζει να αποκτά μεγάλες διαστάσεις. Και τα καλύτερα ήρθαν στην συνέχεια. Στο εξώφυλλο φιγούραρε για πρώτη φορά και η μασκότ του συγκροτήματος, ο Knarrenheinz.
Την επόμενη χρονιά κι αφού προηγήθηκε η επανέκδοση των δύο πρώτων κυκλοφοριών τους μαζί σε ένα cd, με την αρχική έκδοση του ''Obssessed By Cruelty'' να περιλαμβάνεται σε αυτήν, ξεκινάει η ιδιαίτερη παράδοση των Sodom να κυκλοφορούν live άλμπουμ ανά τέσσερις κυκλοφορίες κι αποτέλεσμα των σπουδαίων ζωντανών τους εμφανίσεων το υπερκλασσικό πλέον ''Mortal Way Of Live'', που είδε το φως την 1η Οκτώβρη του 1988 και που εκτός από το σπουδαίο του συναυλιακό περιεχόμενο, έγινε παγκοσμίως γνωστό για το λογοκριμένο εξώφυλλο με τα όργια.
Χωρίς να χάσουν καθόλου χρόνο, οι Sodom ήταν έτοιμοι σαν από καιρό για το απόλυτο άλμπουμ της καριέρας τους και μίας ολόκληρης γενιάς. Το ''Agent Orange'' κυκλοφορεί την πρωτομηνιά του Ιούνη του 1989 και δεν είναι απλά ο καλύτερος δίσκος των Sodom και η ναυαρχίδα για το thrash στην Ευρώπη μαζί με το ''Extreme Aggression'' των Kreator που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά (και που ακόμα υπάρχει η διαμάχη για το ποιο από τα δύο είναι καλύτερο), αλλά είναι και ο πρώτος thrash δίσκος που μπήκε στα Γερμανικά charts και μάλιστα στο νούμερο 36. Η παραγωγή του Harris Johns ήταν αψεγάδιαστη και ο δίσκος πήρε κεφάλια από την αρχή.
Ο Tom βαθιά επηρεασμένος από τον πόλεμο του Βιετνάμ, εισήγαγε στους στίχους πολλά τεκταινόμενα εκείνης της περιόδου και είναι ένας από τους λόγους που το άλμπουμ έγινε τόσο αγαπητό στο μεταλλικό κοινό. Πραγματικά δε μπορεί κανείς να σταθεί μόνο σε ένα κομμάτι αυτού του άλμπουμ, για αυτό παραθέτουμε αυτούσιους τους τίτλους των κομματιών (βαθιά ανάσα): ''Agent Orange'', ''Tired And Red'',''Incest'',''Remember The Fallen'',''Magic Dragon'',''Exhibition Bout'', "Ausgebombt" και "Baptism of Fire". Οι αρχικές κόπιες στο cd περιείχαν και την καταπληκτική διασκευή στο "Don't Walk Away" των Tank.
Ο δίσκος μόνο στην Γερμανία πούλησε πάνω από 100.000 αντίτυπα κι άνοιξε διάπλατα τις πόρτες για τους Sodom σε όλο τον κόσμο με την αποδοχή του δίσκου να είναι καθολική και με όλους σχεδόν (ή τουλάχιστον τους περισσότερους από) τους Sodomaniacs και μη, να συμφωνούν ότι αν πρέπει απαραίτητα κάποιος να έχει μόνο ένα δίσκο τους, αυτός είναι σίγουρα το ''Agent Orange''. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι στις σημειώσεις του δίσκου περιέχεται το μήνυμα ''Αυτό το άλμπουμ αφιερώνεται σε όλους τους ανθρώπους -στρατιώτες και πολίτες- που πέθαναν από αναίτιες επιθέσεις σε πολέμους σε όλο τον κόσμο''.
Επίσης ο δίσκος επανακυκλοφόρησε το 2010 σε digipack με επιπλέον κομμάτια ενώ λίγο νωρίτερα, το 2005 ο δίσκος συμπεριελήφθη στα τοπ 500 ροκ και μεταλ άλμπουμ όλων των εποχών σύμφωνα με το Rock Hard magazine στη θέση 299.Το ''Ausgebombt'' κυκλοφόρησε ως single και βίντεο κλιπ, με το κομμάτι να αποδίδεται στα γερμανικά στο single και τότε ήταν που το τρίο επισκέφθηκε πρώτη φορά την χώρα μας, όντας η πρώτη μπάντα του είδους που έπαιξε ποτέ στην Ελλάδα και μερικοί ακόμα παραμιλάνε από τότε. Δυστυχώς ότι αρχίζει ωραία, τελειώνει με πόνο και μετά το πέρας του δίσκου ο Blackfire όχι απλά έφυγε, αλλά προσχώρησε και στους Kreator (το λες μέχρι και πουστιά αυτό από τη μεριά του), όπου και παρέμεινε ως το 1996 ηχογραφώντας μαζί τους τρεις δίσκους . Πλέον και μετά από ένα μακρύ διάστημα ως κάτοικος Βραζιλίας, έχει προσχωρήσει στους Assassin.
Από τους οποίους Assassin βρήκαν τον αντικαταστάτη του Blackfire στο πρόσωπο του επίσης παικταρά MIchael ''Micha'' Hoffman, με τον οποίο την επόμενη χρονιά και κλασσικά την 1η του Οκτώβρη κυκλοφορούν το μέχρι σήμερα πιο μοσχοπουλημένο άλμπουμ τους "Better off Dead", ένα ακόμα συγκλονιστικό άλμπουμ που παρά την απουσία του Blackfire και τον αντίκτυπο των δύο προηγούμενων κυκλοφοριών τους, κατάφερε να κερδίσει τους οπαδούς και να κάνει το συγκρότημα να παίξει και σε μέρη που δεν είχε παίξει ποτέ, όπως το Μεξικό. Ήταν ο δίσκος χάρη στην επιτυχία του οποίου ο Tom παράτησε για πάντα την δουλειά στα ορυχεία. Ένα όνειρο ζωής μόλις είχε πραγματοποιηθεί.
Ο δίσκος που ξεκινάει με sample την φωνή του Dolph Lundgren από την ταινία ''The Punisher'' στην αρχή του ''An Eye For An Eye'', υπόσχεται πολλές συγκινήσεις, με το ''The Saw Is The Law'' να είναι το πλέον αναγνωρίσιμο κομμάτι του δίσκου (κυκλοφόρησε μετέπειτα και σαν single) και τα "Shellfire Defense" και "Stalinorgel" να αποτελούν προσωπικές αδυναμίες ετών. Περιέχεται άλλη μία διασκευή στους Tank, αυτή τη φορά το "Turn Your Head Around", ενώ στο cd υπάρχουν σαν έξτρα η διασκευή στο "Cold Sweat" των Thin Lizzy και το έπος "Tarred and Feathered''. Το "Resurrection" είναι αφιερωμένο στην μνήμη του πατέρα του Tom, ο οποίος απεβίωσε κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων του δίσκου. Δυστυχώς, μετά την περιοδεία του συγκροτήματος στη Νότια Αμερική, ο Michael Hoffman αποφάσισε να μείνει μόνιμα στην Βραζιλία (μέλι είχε εκεί κάτω, τι στο καλό;) και κάπως έτσι (και κάπου εκεί) τελειώνει η περίοδος της δόξας και των εκπληκτικών δίσκων και έρχεται η περίοδος την απομάκρυνσης τους από το thrash και τα χρόνια της αμφισβήτησης.
Νέα δεκαετία, νέοι ήχοι, αμφισβήτηση...που πήγε το thrash;
Μετά την παραίτηση του Hoffman, οι Sodom βρήκαν τον αντικαταστάτη του στο πρόσωπο του Andy Brings. Λίγο πριν από αυτό, το συγκρότημα έπαιξε σε ένα μαζικό κοινό των 15.000 ατόμων στην Βουλγαρία τον Σεπτέμβριο του 1991, πράγμα πρωτοφανές και για τους ίδιους ως headliners, ενώ αποτέλεσε και το πρώτο show μπάντας από την Δυτική Ευρώπη μετά την πτώση του κομμουνισμού στη γειτονική χώρα. Με την νέα σύνθεση και τον μόλις 21 ετών τότε Brings, το συγκρότημα κυκλοφορεί την 1η Αυγούστου του 1992 το πλέον κάφρικο άλμπουμ της καριέρας του με τίτλο ''Tapping The Vein''. Ένας δίσκος τσιτωμένος, πατημένος στον λαιμό, στα όρια του death metal, με τα φωνητικά του Tom να είναι πιο άγρια και βαθιά από ποτέ και με τον Chris να κομματιάζει για τελευταία φορά τα τύμπανα σε δίσκο τους.
Δυστυχώς και πάλι, έπρεπε να έρθει άλλη μία αλλαγή για το συγκρότημα λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπιζε με το αλκοόλ ο εμβληματικός ντράμερ. Στον δίσκο που ξεκινάει με το βάρβαρο ''Body Parts'' και περιέχει μεταξύ άλλων δυναμίτες όπως τα ''Skinned Alive'', ''The Crippler'', ''Bullet In The Head'', ''Back To War'' και ίσως το βαρύτερο κομμάτι στην ιστορία τους κι ένα από τα καλύτερα που έγραψαν ποτέ, το μεγαλειώδες ''One Step Over The Line'', είναι διάχυτος ο αέρας της αλλαγής στον ήχο τους ο οποίος θα άλλαζε ακόμα περισσότερο στην πορεία. Παρότι αρκετά διαφορετικό σε σχέση με το παρελθόν τους, το άλμπουμ αυτό έγινε αποδεκτό με θέρμη από τους οπαδούς, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που θα ήθελαν το συγκρότημα να παίζει πάντα σε αυτό το στυλ.
Οι εξελίξεις όμως έτρεχαν και με νέο ντράμερ το πυροβόλο που ακούει στο όνομα Atomic Steif (κατά κόσμον Guido Richter), με προϋπηρεσία σε Holy Moses και Living Death μεταξύ άλλων, το συγκρότημα δεν μένει στάσιμο και κυκλοφορεί την επόμενη χρονιά και συγκεκριμένα στις 5 Νοεμβρίου 1993 το EP ''Aber Bitte Mit Sahne'', το οποίο είναι διασκευή σε ένα τραγούδι του Udo Jürgens από το 1975, ενώ περιέχονται μέσα σε αυτό και τα σχιζοφρενή ''Sodomized'' και ''Abuse'', όπως και μία επανεκτέλεση του ''Skinned Alive''. Πλέον ήταν ευδιάκριτο ότι ο ήχος άρχιζε να πανκίζει πάρα πολύ, δείγμα των μουσικών επιρροών του Andy Brings ο οποίος ήταν και παραμένει δηλωμένος οπαδός του είδους.
Αυτό έγινε ακόμα πιο έντονο στην επόμενη ολοκληρωμένη τους κυκλοφορία με τίτλο ''Get What You Deserve''. Ο δίσκος που κυκλοφόρησε την Πρωτοχρονιά του 1994 περιέχει 16 κομμάτια, τα περισσότερα σε αριθμό που υπάρχουν σε δίσκο τους, όπου έχουμε ένα πραγματικό φεστιβάλ θορύβου και τυμπανοκρουσίας, με τον Steif εκτός ελέγχου να σπάει τα πάντα, τον Tom να ουρλιάζει δίχως αύριο και γενικά ένα άλμπουμ που σφύζει από ενέργεια, παρ'ότι δεν είναι το ιδανικό για τον μέσο Sodom oπαδό. Κομμάτια όπως τα ''Jabba The Hut'', ''Jesus Screamer'', ''Die Stumme Ursel'', ''Erwachet!'', ''Gomorrah'' και το αρκετά διαφορετικό ''Silence Is Consent'' (το οποίο μιλάει για την φαλαινοθηρία και γυρίστηκε σε βίντεο), πιστοποιούν ότι το γκρουπ βρίσκεται σε καλό φεγγάρι. Το εξώφυλλο με τον νεκρό άντρα και τη δεμένη γυναίκα όπως ήταν αναμενόμενο λογοκρίθηκε συνοπτικότατα...
Στο δίσκο υπάρχει και μία διασκευή στο ''Αngel Dust'' των Venom. Η ενέργεια που κυλούσε στις φλέβες τους μετουσιώθηκε σε ένα live βίντεο για τα 10 χρόνια τους με τίτλο ''Live In Der Zeche Carl'', με πολλούς καλεσμένους και με σετ-κόλαση, αμέτρητες διασκευές και το συγκρότημα σε τρομερή φόρμα. Όλα τα λεφτά στη βιντεοκασσέτα η εκτέλεση του ''Shellshock'' των Tank με τον Peavey Wagner από τους Rage στα φωνητικά! Είχαμε και live δίσκο στη συνέχεια με τίτλο ''Μarooned Live'' που βγήκε την 1η του Σεπτέμβρη την ίδια χρονιά. Μετά την περιοδεία του δίσκου είχαμε (κλασσικά) άλλη μία αλλαγή στις τάξεις του συγκροτήματος, με τον Brings να παίρνει πόδι και στη θέση του να έρχεται ο Dirk ''Strahli'' Strahlmeier.
Αποτέλεσμα της εισόδου του στο συγκρότημα να αλλάξει (και πάλι) ο ήχος με το νέο άλμπουμ να κυκλοφορεί την 1η του Ιούνη του 1995. Μουσικά μιλάμε για μία επιστροφή στις death metal ρίζες του ''Τapping The Vein'' με πολλά groove στοιχεία, ενώ για πολλούς αποτελεί το ωμότερο και βαρύτερο άλμπουμ τους. Η αλήθεια είναι ότι η παραγωγή του Uli Pösselt και η κιθαριστική αμπαλοσύνη του Strahli χαντακώνουν το δίσκο και είναι σίγουρα μαζί με το ''Obsessed By Cruelty'' οι πλέον αδύναμες στιγμές της δισκογραφίας τους κατά την προσωπική μας άποψη.
Αν και το ομότιτλο κομμάτι, όπως και τα ''Gathering Of Minds'', "Verrecke'' και ''Unwanted Youth'' κάτι πάνε να κάνουν, ήταν φανερό ότι κάτι έλειπε σε σχέση με το παρελθόν. Αν προσθέσουμε και το γεγονός ότι μετά το πέρας του δίσκου ο Strahli μπήκε στη φυλακή για κατοχή ναρκωτικών, τότε όλα γίνανε ακόμα χειρότερα. Κανείς δεν τον ξαναείδε, μέχρι που έγινε γνωστό ότι στις 13 Ιανουαρίου 2011 πέθανε λόγω χρήσης (άμα δεν έχεις μυαλό...). Άλλη μία μαύρη σελίδα στην ιστορία των Sodom...Επίσης ο Tom απολύει και τον Steif (τον οποίο πάντα αποκαλούσε Γερμανό Dave Lombardo) και μένει χωρίς μέλη, μέχρι και σήμερα ο Steif του το κρατάει μανιάτικο και δεν τον έχει συγχωρέσει, ενώ σύμφωνα με δηλώσεις του όταν τον πέτυχα με τους Holy Moses στη Βουλγαρία το 2008, ποτέ δεν κατάλαβε γιατί έφυγε.
Ο Tom το 1996 κυκλοφορεί τον πρώτο του προσωπικό δίσκο σαν Onkel Tom Angelripper με τίτλο ''Ein Schöner Tag...'' και την ίδια χρονιά στις 2 του Δεκέμβρη βγαίνει μία πολύ ωραία διπλή συλλογή με τίτλο ''Τen Black Years-The Best Of Sodom''. Άκυρος τίτλος γιατί τα 10 χρόνια είχαν συμπληρωθεί το 1994 δισκογραφικά αλλά είναι υπερπλήρης και είναι η τελευταία τους κυκλοφορία από την Steamhammer, μια και το συγκρότημα μεταπηδά στη GUN Records που τότε υπέγραφε τους πάντες που περίσσευαν από Noise και Steamhammer. 'Έτσι κλείνει ένα κεφάλαιο αβεβαιότητας για το συγκρότημα που έμελλε τα επόμενα χρόνια να βρει σταθερότητα και έμπνευση και να αφήσει πίσω τη δύσκολη αυτή περίοδο.
Σταθερή σύνθεση, ανάκτηση ενέργειας, ποιοτικοί δίσκοι, επιστροφή στο thrash!
Ο Tom ήδη μέσα στο 1996 είχε βρει τα νέα μέλη του συγκροτήματος, τον κιθαρίστα Bernd ''Bernemann'' Kost και τον ντράμερ Konrad ''Bobby'' Schottkowski (αμφότεροι μέλη των αδικοχαμένων Crows, των οποίων το μοναδικό αριστούργημα ''The Dying Race'' δεν πρέπει να λείπει από καμία δισκοθήκη). Με τη σύνθεση αυτή έμελλε να πορευτεί μέχρι και το 2010 ησυχάζοντας από ανακατατάξεις, πράγμα πρωτάκουστο για τα δεδομένα που έχετε διαβάσει μέχρι στιγμής. Πρώτη τους δισκογραφική απόπειρα με τη σύνθεση αυτή το πολύ καλό '''Til Death Do Us Unite'', που κυκλοφόρησε στις 24 Φεβρουαρίου 1997, με το χαρακτηριστικό εξώφυλλο όπου μία έγκυος κι ένας υπέρβαρος πιέζουν μία νεκροκεφαλή στη μέση των κοιλιακών τους χωρών. Δυστυχώς λογοκρίθηκε στην πορεία.
Η ενέργεια έχει επιστρέψει στο συγκρότημα για τα καλά, ενώ ο δίσκος περιέχει το τραγούδι-δήλωση ''Fuck The Police'' που γυρίστηκε και σε βίντεο. Επίσης κορυφαία κομμάτια τα ''Gisela'', ''Schwerter Zu Pflugscharen'', ''Suicidal Justice'' και ''Polytoximaniac'' μεταξύ άλλων, ενώ μία από τις κορυφαίες διασκευές όλων των εποχών είναι το ''Hazy Shade Of Winter'' των Simon & Garfunkel. Το γκρουπ επέστρεψε στον Harris Johns για την παραγωγή του δίσκου και το αποτέλεσμα όχι απλά τους δικαίωσε, αλλά τους έδωσε την απαραίτητη ώθηση για τη συνέχεια που ήταν απλά απολαυστική!
Το 1998 o Tom κυκλοφορεί το 2ο προσωπικό του δίσκο ''Ein Tröpfchen Voller Glück'' και την επόμενη χρονιά και συγκεκριμένα στις 31 Μαΐου 1999, το συγκρότημα κυκλοφορεί το πλέον κορυφαίο του άλμπουμ τα τελευταία 25 χρόνια, το μακελειό που ακούει στο όνομα ''Code Red''. Ίσως το πιο thrash άλμπουμ της ιστορίας τους, με το intro που μπαίνει να σε παραπέμπει στη σκηνή των ερειπίων στο ''Full Metal Jacket'', εκεί καταλαβαίνεις τι πρόκειται να συμβεί. Ο ομότιτλος πολιορκητικός κριός μας είχε κάνει όλους τότε να αναρωτιόμαστε αν όντως ακούμε Sodom ή κάτι άλλο, οι τρεις βετεράνοι διαλύουν τα πάντα και ο οπαδός έρχεται προ απίστευτης εκπλήξεως.
Συνοδοιπόροι στη σφαγή είναι ύμνοι όπως τα ''What Hell Can Create'', ''Spiritual Demise'', ''The Vice Of Killing'', ''Addicted To Abstinence'', ενώ δε λείπουν και βαρύτερες στιγμές όπως το επιβλητικό "Tombstone'' και το παρανοϊκό ''Liquidation''. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε ως διπλό cd με το δεύτερο δισκάκι να είναι φόρος τιμής στο συγκρότημα από άλλα γνωστά συγκροτήματα που τους διασκευάζουν, ξεχωρίζουν οι διασκευές των Cradle Of Filth στο ''Sodomy And Lust'', Luciferion στο ''Blasphemer'' (πολλά νεύρα) και Revenant στο ''Agent Orange'', γενικώς οι περισσότεροι τα σκότωσαν τα κομμάτια με χείριστο τρόπο...
Με το πόδι στο γκάζι και ενώ ο Tom κυκλοφορεί άλλα δύο άλμπουμ ενδιάμεσα, τα ''Ein Strauß Bunter Melodien'' (1999) και ''Ich Glaub' Nicht An Den Weihnachtsmann'' (2000), το 2001 και συγκεκριμένα στις 22 Οκτωβρίου κυκλοφορεί το επίσης καταπληκτικό ''Μ-16'' μέσω της Steamhammer στην οποία επέστρεψαν μετά από χρόνια. Mε κεκτημένη ταχύτητα από τον προκάτοχο του, ο δίσκος αυτός είναι θεματικός εξ'ολοκλήρου όσον αφορά και πάλι τον πόλεμο το Βιετνάμ, ενώ πήρε το όνομα του από τον τύπο τουφεκιού που χρησιμοποιούσαν οι Αμερικάνοι στρατιώτες κατά την περίοδο εκείνη. ''Αmong The Weirdcong'' και ο δίσκος αρχίζει επιβλητικά, αν και όχι τόσο φρενήρης όπως το ''Code Red''.
Με σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για τον πιο ώριμο δίσκο της καριέρας τους, ενώ δε λείπουν ούτε thrash καταιγίδες τύπου ''I Am The War'', ''Minejumper'', ''Little Boy'', ούτε βαρύτερα έπη τύπου ''Napalm In The Morning'', ''M-16'' και ''Marines''. Ο δίσκος κυκλοφόρησε σαν digipack παραλλαγής με δύο επιπλέον κομμάτια από το πρώτο demo ''Witching Metal'' του 1982 και έχει και μία τζαζεμένη διασκευή του ''Surfin' Bird'' των The Trashmen. Πολύ επιτυχημένος δίσκος, αν και σηματοδότησε το τέλος των συχνών κυκλοφοριών από το συγκρότημα, από κει και μετά για τα επόμενα 16 χρόνια μέχρι σήμερα, θα μας χάριζαν μόλις τέσσερις δίσκους.
Στο ενδιάμεσο, κυκλοφορεί το ζωντανό άλμπουμ ''One Night In Bangkok'' (28 Ioυλίου 2003), διπλό άλμπουμ που πιάνει την ενέργεια που είχαν τη δεδομένη στιγμή, και μάλιστα στο φανατικό γι'αυτούς κοινό της Ταϊλάνδης. Το 2005 κυκλοφορεί το dvd ''Lords Of Depravity Part I'' με υπερπλήρες περιεχόμενο που εξιστορεί τα γεγονότα τους μέχρι και την κυκλοφορία του ''Masquerade In Blood'' και περιέχει παραπάνω από 2 ώρες ζωντανού υλικού. Φτάνουμε στο 2006 όπου και κυκλοφορούν το ομότιτλο άλμπουμ τους, μετά από 5 χρόνια απουσίας, στις 21 Απριλίου 2006 (ανήμερα της χούντας, μπρρρρ...)!
Το ''Sodom'' καταφέρνει να τους φέρει νέους οπαδούς, κυκλοφορεί με μαύρο slipcase που απεικονίζονται ένα αλυσοπρίονο κι ένα mini-gun, ενώ το κανονικό εξώφυλλο είναι χαλαρά από τα πιο ακραία τους. Καλό άλμπουμ, αλλά σε σχέση με τα προηγούμενα της ίδιας σύνθεσης, τολμώ να πω ότι πέρασε και δεν ακούμπησε. Φυσικά δεν λείπουν και πάλι κομματάρες όπως τα ''Blood On Your Lips'', ''City Of God'' (που γυρίστηκε σε βίντεο), ''Axis Of Evil'' και ''Τhe Enemy Inside''. Ο Τom σε ερώτηση σχετική, απάντησε ότι ο τίτλος ήρθε γιατί ''κάθε συγκρότημα χρειάζεται ένα ομότιτλο άλμπουμ''. Παραγωγή στο δίσκο έκανε ο πρώην κιθαρίστας τους Andy Brings, δείχνοντας ότι τα είχαν ξαναβρεί με τον Tom μετά από χρόνια.
Την επόμενη χρονιά, η Steamhammer ρίχνει την ιδέα στον Tom να ηχογραφήσει τυχόν εναπομείναντα κομμάτια από την περίοδο του ''In The Sign Of Evil''. Για να επιτευχθεί η ατμόσφαιρα της περιόδου, ο Angelripper φωνάζει τους Witchhunter και Grave Violator και ηχογραφούν το ''The Final Sign Of Evil'', όπου και επανεκτελούνται κάποια παλιότερα κομμάτια, ενώ βλέπουν το φως και όσα δεν κατάφεραν να κυκλοφορήσουν ποτέ. Ήταν μία μορφή δικαιοσύνης για τα κομμάτια αυτά, αλλά ήταν και η τελευταία φορά που ακούσαμε τον Witchhunter να παίζει, καθώς την επόμενη χρονιά απεβίωσε λόγω νεφρικής ανεπάρκειας, αποτέλεσμα του χρόνιου προβλήματος με το αλκοόλ. Το ημερολόγιο έδειχνε 7 Σεπτέμβρη 2008...
Την ερχόμενη χρονιά οι Sodom τίμησαν τον μεγάλο ντράμερ σε ένα ειδικό show στις 11 Απριλίου 2009, με συμμετοχές μεταξύ άλλων από τους Wortmord, Blackfire, The Protectors, Paradox, Darkness, Assassin, Holy Moses, Artillery, Destruction, Tankard και φυσικά τους ίδιους τους Sodom. Η κληρονομιά που άφησε ο Chris Witchhunter είναι κάτι για το οποίο όλοι μας θα πρέπει να του είμαστε ευγνώμονες! Το 2010 κυκλοφορεί το δεύτερο μέρος του dvd ''Lords Of Depravity'' και περιέχει την ιστορία του γκρουπ από το 1995 ως το 2009, ενώ στα τέλη της χρονιάς, έρχεται ο νέος δίσκος τους ''In War And Pieces'', στις 19 Νοεμβρίου.
Σχετικά βελτιωμένοι με το ''Sodom'', και σε εκπληκτική παραγωγή του Waldemar Sorychta, ο δίσκος τυγχάνει εκ νέου καλής αποδοχής και κομμάτια όπως το ομότιτλο έχουν γίνει αγαπημένα μέρη του σετ των συναυλιών, ενώ έχουμε και το κομμάτι που αναφέρεται στη μασκότ τους, το ''Knarrenheinz''. To συγκρότημα πραγματοποίησε αμέτρητες συναυλίες όλα τα χρόνια με τη σύνθεση αυτή, αλλά είχαμε την τελευταία μέχρι σήμερα (κι ελπίζουμε γενικώς) αλλαγή στη σύνθεση, με τον Bobby να απολύεται και στη θέση του παίρνουν τον παιχταρά Markus ''Makka'' Freiwald, διάσημος σεσσιονάς που έχει παίξει μέχρι και σε συναυλίες των Rotting Christ, Lacuna Coil και Rumble Militia μεταξύ άλλων.
Ανανέωση της ενέργειας και η κατάσταση μέχρι σήμερα!
Οι Sodom συνεργάστηκαν με τον Γερμανό τραγουδιστή Roberto Blanco κατά το 2011, για να τραβήξουν την προσοχή σχετικά με την νόσο του Alzheimer. Έγινε ένα διαφημιστικό, ενώ ο ίδιος ο καλλιτέχνης βρέθηκε μαζί τους επί σκηνής αρκετές φορές, μία εξ'αυτών και στο Wacken της ιδίας χρονιάς, με την μπάντα να πραγματοποιεί μια metal επανεκτέλεση του κλασσικού του κομματιού, “Ein Bisschen Spass Μuss Sein”. Παράλληλα την ίδια χρονιά, ο Tom κυκλοφορεί άλλο ένα δίσκο με τίτλο ''Nunc Est Bibendum ''. Την επόμενη χρονιά κυκλοφορεί η συλλογή ''30 Years Sodomized:1982-2012'' που βγαίνει ως τριπλό cd και διπλό 12'' βινύλιο, με αρκετές σπάνιες ηχογραφήσεις και καλούδια που ικανοποιούν κάθε απαιτητικό Sodomaniac. Την ίδια χρονιά συμμετείχαν μαζί με Destruction, Kreator και Tankard στο split ''The Big Teutonic 4'' με την διασκευή του ''Iron Fist''.
Έρχεται το 2013 και το συγκρότημα κυκλοφορεί ένα άλμπουμ που είναι το καλύτερο από την εποχή του ''M-16'' μέχρι σήμερα. Το ''Epitome Of Torture'' είναι μία επιτομή στο παλιό καλό thrash και με το σκάσιμο του ''My Final Bullet'', ο ακροατής ξανακούει μετά από χρόνια τους Sodom που αγάπησε τόσα χρόνια. Κόμματοι όπως τα ''Cannibal'', ''Stigmatized'' (γυρίστηκε σε βίντεο), το κορυφαίο "Katjuscha'' και φυσικά το ''S.O.D.O.M.'' κάνουν τα κεφάλια να παίρνουν φωτιά, ενώ ο Makka πραγματικά κάνει τους πάντες να ξεχάσουν τον συμπαθέστατο κατά τ'άλλα Bobby με το παίξιμο του, ο τύπος πραγματικά ζωγραφίζει!
Με την αυτοπεποίθηση στα ύψη, οι Sodom προσφέρουν ένα ΕΡ στις 28 Νοεμβρίου 2014 ονόματι ''Sacred Warpath'', με το ομότιτλο κομμάτι και τρία κομμάτια ζωντανά ηχογραφημένα. Την ίδια χρονιά ο Tom κυκλοφόρησε το μέχρι στιγμής τελευταίο προσωπικό του άλμπουμ ''H.E.L.D.'' και μέσα στο 2015 οι Sodom συμμετέχουν στο δεύτερο μέρος του split ''The Big Teutonic 4'' με τους ίδιους συνοδοιπόρους από τα παλιά, με τη διασκευή ''Don't Walk Away''. Ώσπου φτάνουμε στο σήμερα και την πρόσφατη δισκογραφική τους δουλειά με τίτλο ''Decision Day'' που κυκλοφόρησε στις 26 Αυγούστου της περασμένης χρονιάς.
Πολυδιάστατο άλμπουμ, με πολύ καλές και βαριές κιθάρες, αλλά τα μεσαίου ρυθμού σημεία να κυριαρχούν έναντι των γρήγορων στιγμών. Ο δίσκος δε βρήκε την αποδοχή του προκατόχου του και δίχασε τους οπαδούς. Κομμάτια όπως το ''In Retribution'' δείχνουν την παικτική τους εξέλιξη, ενώ τα ''Caligula'' και ''Vaginal Born Evil'' είναι καταπληκτικά, με το υπόλοιπο σύνολο να ακροβατεί μεταξύ ταχύτητας, μελωδίας, αργών σημείων και διάφορων ρυθμών. Στο δίσκο παραγωγή έκανε ο Cornelius ''Corny'' Rambadt, συνοδοιπόρος του Angelripper στους Onkel Tom και η αλήθεια είναι ότι έκανε πολύ καλή δουλειά. Το εξώφυλλο με τις σαφείς αναφορές στους Motorhead έκανε ο αιώνιος αρτίστας των τελευταίων Joe Petagno, ο οποίος προς έκπληξη του γκρουπ, ήταν οπαδός τους εξ'αρχής!
Κάπως έτσι είχε η ιστορία των Sodom μέχρι σήμερα. Προσπαθήσαμε να φωτίσουμε όσο γίνεται τα χαρακτηριστικότερα σημεία της, δε γίνεται να χωρέσουν 36 χρόνια καριέρας και αμέτρητης προσφοράς για όλο το μεταλλικό γίγνεσθαι σε ένα αφιέρωμα, αλλά θεωρούμε ότι είναι ένας καλός τρόπος να ξεσκονίσετε τη μνήμη σας και να θυμηθείτε όλα τα πάνω και τα κάτω που πέρασε το συγκρότημα. Γεγονός είναι ότι άλλη μία φορά θα μας τιμήσουν με την παρουσία τους στη χώρα μας και θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές. Μπορεί οι προσδοκίες να μην είναι το ίδιο υψηλές όπως παλιά, αλλά σαν συγκρότημα βρίσκονται σε άκρως ενεργητική φάση, την καλύτερη της καριέρας τους τα τελευταία 7 χρόνια και ελπίζουμε σε μερικούς ακόμα δίσκους πριν αποφασίσουν να αποχωρήσουν με το κεφάλι ψηλά όπως τους αξίζει. Η αγάπη για τους Sodom, ήταν, είναι και θα είναι αυτό που περιγράφεται στους στίχους του κολοσσιαίου ''Agent Orange'': A fire that doesn't burn!
''No trade with death, no trade with arms, dispense the war, learn from the past''... (''Αusgebombt'', από το ''Agent Orange'').
Οι SODOM εμφανίζονται στη Θεσσαλονίκη στο Eightball τη Παρασκευή 3/2, και στην Αθήνα στο An Club το Σάββατο 4/2
FB Events
Θεσσαλονίκη: https://www.facebook.com/events/184312545330295/
Αθήνα: https://www.facebook.com/events/327163290983906/
Για το Rock Overdose,
Δημήτρης Αλόρας
Comments
