Ως ο πραγματικός εγκέφαλος πίσω από τους Sex Pistols, ο John Lydon, γνωστός στο παρελθόν με το σκηνικό όνομα, Johnny Rotten, θεωρείται εύκολα μια από τις πιο σημαίνουσες και σεβαστές προσωπικότητες στο rock & roll. Ο νονός της βρετανικής punk, ηγέτης του καλλιτεχνικού κινήματος της post – punk με τους Public Image Ltd. και μέλος της εναλλακτικής ροκ σκηνής, η οποία έχει εμπνευστεί από την πρώτη δουλειά του, συμπληρώνει σήμερα τα 64 του χρόνια. Γεννήθηκε στο Finsbury Park, του Λονδίνου, σε μια φτωχή οικογένεια που ανήκε στη εργατική τάξη, ιρλανδικής καταγωγής. Σε ηλικία επτά ετών, ο Lydon, προσβλήθηκε από μηνιγγίτιδα και πέρασε ένα εξάμηνο, κατά το οποίο έπεφτε σε κόμμα και έβγαινε από αυτό. Όταν ανάρρωσε τελικά, το μεγαλύτερο μέρος της μνήμης του διαγράφηκε και του έμειναν μικρά κουσούρια, όπως η κύρτωση της σπονδυλικής του στήλης αλλά και ο τρόπος με τον οποίο εστιάζει σε αντικείμενα, τα οποία εν τέλει όμως αποτέλεσαν στοιχεία της σκηνικής του προσωπικότητας. Όπως φάνηκε, ήταν ένα οξύ πνεύμα, με δημιουργικές ανησυχίες και ιδιαίτερα ατομικιστής, ιδιότητες που δεν ήταν τόσο καλοδεχούμενες στο βρετανικό εκπαιδευτικό σύστημα. Αντιπαθούσε το σχολείο και στην εφηβεία του, υιοθέτησε ένα στυλ «ενάντια στη μόδα», που αργότερα θα διέδιδε η punk. Τα ακούσματα του τότε, ήταν ροκ συγκροτήματα, όπως οι Hawkwind, Captain Beefheart, Alice Cooper και Iggy and the Stooges, αλλά και πιο mainstream ονόματα, όπως οι T. Rex και Gary Glitter.Το 1975, ανήκε σε μια ομάδα νεαρών που συχνά επισκέπτονταν το φετιχιστικό μαγαζί ρούχων, SEX, του Malcolm McLaren και της Vivienne Westwood. Ο McLaren, είχε επιστρέψει στη Βρετανία, μετά από ένα σύντομο ταξίδι στην Αμερική, κατά το οποίο είχε ένα γρήγορο πέρασμα από τους New York Dolls και δούλευε για την προώθηση μια νέας μπάντας που είχαν σχηματίσει οι Steve Jones, Glen Matlock και Paul Cook, με το όνομα The Sex Pistols. Έχοντας εντυπωσιαστεί από την εικόνα του Lydon και τη μοναδική αίσθηση στυλ που είχε, ιδίως τα πορτοκαλί μαλλιά του και ένα t-shirt των Pink Floyd, που είχε κάνει έτσι ώστε να φαίνεται η απέχθεια του γι’ αυτούς. Αφού τραγούδησε το "I'm Eighteen" του Alice Cooper, με τη συνοδεία του jukebox του μαγαζιού, ο νεαρός, επιλέθχηκε ως frontman της μπάντας. Όσον αφορά το ψευδώνυμο του, Johnny Rotten, υπάρχουν αρκετές εκδοχές, για το από πού προέρχεται. Σύμφωνα με τον ίδιο πάντως, του το έδωσε ο κιθαρίστας Steve Jones, με αφορμή τα δόντια του που ήταν πράσινα, όταν πρωτομπήκε στην μπάντα. Οι εμφανίσεις του, περιείχαν στοιχεία χλευασμού, αλαζονίας και σαρκασμού μέσα από μια έξυπνη προσέγγιση της απογοήτευσης από την πολιτική, κοινωνική και μουσική κατάσταση της εποχής. Ενώ ο McLaren και οι Pistols, είχαν ασαφείς ιδέες για το πώς να προκαλέσουν το κοινό, ήταν η στάση και οι στίχοι του Lydon, που έδωσαν τη σωστή κατεύθυνση, τραγουδώντας το "Anarchy in the U.K." και ειρωνευόμενος την ίδια τη Βασίλισσα, μέσα από το "God Save the Queen". Μέσα στον απόηχο που είχε δημιουργήσει το συγκρότημα, ο Lydon δέχτηκε μια μαχαιριά στο χέρι τον Ιούνιο του 1977, από συμμορία θυμωμένων βασιλόφρονων. Η κατάσταση όμως στους κόλπους του συγκροτήματος, βγήκε γρήγορα εκτός ελέγχου. Η μουσική ανικανότητα του Sid Vicious και ο εθισμός του στην ηρωίνη σε συνδυασμό με την κραυγαλέα κακοδιαχείριση του McLaren, ενόχλησαν τα μέλη της μπάντας. Ο τραγουδιστής γινόταν όλο και πιο δυσαρεστημένος και απογοητευμένος, ασκώντας ουσιαστικά μόνος του κριτική στο McLaren και οι εντάσεις μετάξύ εκείνου και του υπόλοιπου γκρουπ κλιμακώθηκαν. Όταν η μπάντα διαλύθηκε, μετά την καταστροφική συναυλία που έδωσε στο San Francisco κατά τη διάρκεια της αμερικανικής της περιοδείας στην Αμερική, ο Lydon, επέστρεψε στην Αγγλία, όπου σχημάτισε τους Public Image Ltd, χρησιμοποιώντας το κανόνικο του όνομα. Η διάρκεια ζωής τους, ήταν 14 χρόνια μέσα στα οποία ο καλλιτέχνης, ήταν το μόνο σταθερό μέλος. Το συγκρότημα, είχε κάποια κριτική αποδοχή για το άλμπουμ “Metal Box” που κυκλοφόρησε το 1979 και επηρέασε πολλές μπάντες του μετέπειτα industrial κινήματος. Οι Public Image Ltd., διακρίθηκαν για τις αντισυμβατικές, καινοτόμες μουσικές τους φόρμες. Το τελευτταίο άλμπουμ των PiL, κυκλοφόρησε το 1992, λαμβάνοντας σχετικά αδιάφορες κριτικές. Ο Lydon, βρήκε χρόνο να γράψει τη βιογραφία του, την οποία εξέδωσε το 1994, με τίτλο: “ Rotten: No Irish, No Blacks, No Dogs”. Εν συνεχεία, διέλυσε το συγκρότημα, ισχυριζόμενος πως ήθελε να ξεκινήσει σόλο καριέρα. Παρ’ όλα αυτά το 1996, ανακοίνωσε αλλαγή πλεύσης στα σχέδια του, προχωρώντας στην επανένωση της αρχικής σύνθεσης των Sex Pistols, για μια σειρά καλοκαιρινών εμφανίσεων και την ηχογράφηση του άλμπουμ “ Filthy Lucre Live”. Ένα χρόνο μετά, ήρθε τελικά η πρώτη σόλο δουλειά του, σε μουσική με αρκετά χορευτικά στοιχεία και βασισμένη στις κιθάρες, σε έναν ήχο κοντά στη μουσική κατεύθυνση των τελευταίων χρόνων των PiL. Τα επόμενα χρόνια, είχε αρκετά συχνές τηλεοπτικές εμφανίσεις και το 2007, πάλι με τους Sex Pistols, έκανε πέντε συναυλίες, τις οποίες διαδέχηκαν κάποιες ακόμα διάσπαρτες συμμετοχές τους σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ. Εκτός από τραγουδιστής και συνθέτης, ο Lydon, είναι και εικαστικός καλλιτέχνης, με τα σχέδια και τα έργα ζωγραφικής του, να έχουν εξέχουσα θέση στους PiL και τη σόλο καριέρα του.
Comments
